Stations Of Life

13

"Sandali lang 'wag ka namang mag madali ang bilis mo kayang mag lakad."

"Hindi ko kasalanan na mabagal kang kumilos."

Hindi ko naman alam na mas sanay pa siyang mag commute kaysa sa akin. Kung alam ko lang, edi sana uminom na ako ng enervon para matalo ko siya.

"Hintayin mo muna 'ko, bibili pa ako ng beep card," Paalam ko sa kaniya dahil mukhang didiretso na kaagad siya sa hintayan ng tren.

"Isang Ayala po," Wika ko habang nag lagay na rin ng bayad sa harap ng lalaking nag bebenta nito.

"Sige po ma'am, sandali lang ho."

"Magandang araw po madam. Kung puwede po, puwede ba kayong mag donate? Kailangan po kasi namin ng funds ngayon," Rinig kong sabi ng babae sa'kin. Kahit naman hindi siya magsabi mag dodonate naman talaga ako.

Nginitian ko siya at nag lagay ng bente sa loob ng see through na kahon, kinuha ko na rin ang beep card ko.

Inunahan ko na si Jisung na maka pasok sa loob kaya noong nakita ko 'yung mukha niya nakita ko agad na nalito siya sa ginawa ko.

"Ang cheap mo naman, wala kang sariling beep card," Saad ni Jisung sa akin. "Baka kasi hindi ako masyadong palasakay ng tren diba?"

Ayan na naman kaming dalawa. Wala naman atang moment na 'di kami nag-away.

"Doon tayo umupo sa pinaka huling dulo ng tren! Masaya doon," Suggest niya sa'kin.

"Alam ko naman iyon 'no. Baka madalas kaming pumunta ng Divisoria," Sabi ko sa kaniya na may halong pagmamayabang sa boses.

"Hindi nga? Ang mahal mo pala."

"Ano ba, alam ko na 'yun Jisung, maliit na bagay. Hala, ito talaga namangha na naman sa akin. Pero 'di ko mapagkakaila na hindi ka mamangha sa akin."

"Self support? Hahahahahaha," Gawa niya pang tumawa.

"Anong nakakatawa sa sinabi ko? Purong katutuhanan ang sinabi ko ah, straight facts 'yon." Depensa ko sa sarili ko.

"Right, straight facts," Akala niya hindi ko mapapansin na natatawa siya habang sinasabi niya 'yun? No.

Walang nag salita sa'min hanggang may dumating na tren, tulad ng sabi niya umupo kami sa pinaka dulo ng tren, nasa dulo ako ng upuan which is malapit sa pintuan, hindi ko rin alam kung bakit ako nandito pero ang alam ko lang inunahan ako ni Jisung sa tabi ng isang mama. Aw, jealous ata baby ko.. chous!

Mabilis kaming nakarating sa sunod na station pero nagtaka ako noong hindi siya bumaba.

"Ba't 'di ka bumaba? Diba diyan sa Magallanes school mo?"

"Oo, pero ihatid muna kita sa school mo, baka hindi ka pa makarating doon ng maayos."

"Grabe ka naman. Anong akala mo sa'kin? Hindi marunong tumawid."

"Parang gano'n na nga."

Edi ayon, hinatid niya ako sa school ko. Maraming tumingin sa kaniya when he dropped me off since iba 'yung school name ng nasa id niya.

"I'll go now. Bye, love you."

"Sige, bye, i love you... ano!?"

I hate that i'm so slow witted in sometimes! Is that our first time saying i love you to each other? Wait, first time? Akala mo naman may second time na mangyayari, ang feeling ko rin.

Umalis na siya kaya kinailangan ko nang pumasok sa loob. Tama ang hinala ko na isa ako sa nauna sa classroom kaya medjo nahiya ako. Lumabas na lang muna ako ng school para makapag ikot-ikot sa paligid, naisipan ko na pumunta munang Watsons dahil 'di ko rin alam kung saan ako puwedeng pumunta.