KADRAJA GİREN HAYATLAR (Tamamlandı)

Bölüm 11

11. Bölüm

Uğur ilk defa sabırsızdı. Her attığı adımda sabır, itina vardı. Bu defa ise bir an önce sonuca ulaşmak istiyordu. Ne olacaksa olsun ama bitsin istiyordu. Zorluklara göğüs gelebilecek kudrete sahipti. Yıllardır ayağını kaydırmak isteyen, yoluna taş koyan hatta canını yakmak isteyen çok kişiyle uğraşmıştı. Duygusal çöküntüye düşmezdi, aklını ön planda tutar ve istediğini alırdı. Şu an boşanırken bile duygularını arka planda tutabiliyordu. Zaten ortada pek olumlu duygu da kalmadığı için zor değildi. Tek istediği temiz bir hava alabilmekti. Holding içindeki tüm birimleri dolaşıp kısa görüşmeler yaparak ortamın havasını kokladı. Şimdilik belirgin bir aksaklık olmaması göğsünü kabarttı. Elleri cebinde sarsak adımlarla Armağan'ın başında dikildi. Çocuk tereddütle Uğur'a bakıp gözlerini tekrar önündeki ekrana çevirdi. Patron başında dikilirken konsantre olmak pek kolay değildi. Sesi de çıkmıyor, direkt gibi duruyordu.

"Uğur Bey bir şey mi diyecektiniz?"

"Yok bakıyorum"

"Siz böyle durunca tedirgin oluyorum"

Uğur bir elini masaya dayayıp hafifçe Armağan'ın üzerine eğildi. Armağan tamamen dağıldı.

"Stresi doğru yönetmeyi öğrenmelisin. Kaygılarımız hata yapmamıza neden olur. Aklını tüm duygulardan izole edip işe odaklanırsan doğru karar verirsin"

"Yani şu an sizi kafama takmamam gerekiyor"

"Eğer neden bensem evet, ben yokmuşum gibi davranmalısın"

Armağan minnetle tebessüm ederek "Sizi bu nedenle seviyorum" dedi. Armağan'ın omzunu dostça sıkıp odasına yöneldi ki kapıya varmadan merakla arkasına döndü.

"Şu yeni tanıştığın kızla ne oldu?"

"Daha bir şey olmadı. Grup halinde iki defa daha görüştük de ben hala adım atamadım" sonra beğenmez gibi yüzünü buruşturdu ve devam etti "Bu kızda bende stres yaratmış olabilir mi?"

"Sen bu kıza âşık olmuş olabilir misin?"

"Hep mantıklı, hep mantıklı"

Uğur, Armağan'ın haline gülmeye başladı odaya girmekten vazgeçip geri döndü.

"Sana yardım edeceğim ama yalnız olmayacağız. O kızın yerine geçecek ve bu işlerden anlayan biri de olacak"

Uğur çıkışa hızlı adımlarla giderken Armağan başına ne geleceği korkusu ile ağzı açık kaldı. Üç parçalı takım elbisesi, dimdik yürüyüşü ve etrafa gönderdiği keskin, ciddi ifadesi ile içeri giren adamı gören herkes merakla inceledi. Gülay cam duvarın ardında Uğur görünce odasından çıktı.

"Uğur Bey?"

"Merhaba Gülay Hanım, ben de tanıdık bir yüz arıyordum"

"Hoş geldiniz. Buyurun odama"

"Aslında Özden'i görsem, küçük bir ricam olacak"

"Özden'i..."

Gülay adamı gördüğü anda merakla kavrulmaya başlamışken bir de Özden'i görmek istemesi içini daha da harladı. Kafasından saniyelik soru-cevaplar geçti. Uğur beklenti ile cevap bekliyordu. Gülay ise isteyebileceği organizasyonları listeliyordu.

"Burada mı?"

"Kim? Ha Özden... Koridorun sonundaki oda"

"Teşekkür ederim, Çağrı Bey'e selam"

Özden çenesi elinde, bilgisayara dalmıştı. Siteler arası gezerek fikir topluyordu. Boş zamanlarında genelde yaptığı bir şeydi. Fikir fikri doğurur diyerek zaman geçiriyordu. Uğur kadının dalgın halini kısa bir süre inceledi. Uzun siyah saçlarını tek omzunda toplamıştı. Üzerinde dar boğazlı bir kazak ve koyu renk pantolon vardı. Ayağına yine rahat spor ayakkabılarını giymişti. Cam kapıyı yavaşça iterek açtı.