KADRAJA GİREN HAYATLAR (Tamamlandı)

Bölüm 12

Ümit hızlı adımlarla Uğur'un odasına girdiğinde Armağan da onu takip etti.

"Boşanma protokolü hazırlandı. İstediğin gibi oturduğu ev, arabası ve yüklü bir miktar nakit verilecek. Göz atmak istersin diye önce sana getirdim. Sonra Gülçağ'ın avukatına gönderilecek. Avukatın Zehra olarak gözüküyor, tüm takibi o yapacak. Zehra konuşmak için onu aradı fakat şu durumda arkadaş olarak konuşamayız, avukatımla irtibata geç demiş. Zehra biraz delirdi ama üstesinden gelir"

Uğur elini çenesine yaslamış iki parmağı ile dudağını sıkıştırarak Ümit'i dinliyor gibi gözüküyordu. Gözleri bambaşka bir noktada takılı kalmıştı. Önüne sürülen kâğıt ile ilgilenmedi.

"Sen beni dinliyor musun?"

Gözlerini arkadaşına çevirip yayıldığı koltuktan doğruldu. Kâğıda bakmadan tekrar Ümit'e uzattı.

"Bakmama gerek yok"

Başını eğerek arkada bekleyen Armağan'a baktı.

"İstediğim ev alındı mı Armağan?"

Armağan cevap vermeden Ümit "Hayır" dedi. Geldiğinden beri Ümit ile ilgilenmiyordu fakat şu an tam gözünün içine bakıyordu.

"Ne kadar süreceğini bilmediğim dava boyunca otelde kalmak istemiyorum Ümit"

Sesi net ve kesindi. Ümit bu siniri anlayışla karşıladı. Sonuçta tüm düzeni bozulmuştu. Yeniden inşa etmek maddi olarak kolay ama manevi olarak zordu.

"Otelde kalmayacaksın Uğur. İstediğin evde kalacaksın ama kiracı olarak"

"Ne? Saçmalama!" yüzünü buruşturup "Ben kiracı olmam" dedi. Ümit sesli bir nefes verdi.

"Paşazadem maalesef bir süre bu işkenceye katlanacaksın"

Sesindeki alaycılığı Uğur yakalamıştı fakat cümlesini bitirmesini bekledi.

"Dava bitene kadar şahsi mal alımı yapılmayacak. Ben evin sahibi ile görüştüm, istediği miktarı alacak aynı zamanda bir süreliğine ek kira geliri de elde etmiş olacağı için hayatından memnun. Evde de istediğin düzenlemeyi yapabilirsin"

"İyi madem"

"Hem sen niye kendi yaptığımız villaların birinde oturmuyorsun?"

"Seviyorum orayı. Hem yapılırken gözüm kalmıştı"

"Aman biri senden daha iyi bir iş yapar. Kıskanç mısın?"

"Hayır! Hem oradan ev almam takdir ettiğimi gösterir"

"Hı... Kılıf da hazır, oldu"

"Of Ümit! Benimle uğraşacağına gidip davalarınla uğraşsana"

"En büyük davam sensin bebeğim"

Uğur gülerek kapıyı işaret etti. Ümit ise her zamanki keyifli sırıtmasını sunup çıkmıştı. Uğur'un içinde birkaç gündür huzursuzluk vardı. Özden'e çiçek gönderirken genelde eğlenirdi ama bu defa hissettiği çekingenlik onun için bir ilkti. O gün kadının gözlerinin içine bakarak sarf ettiği sözler giderek büyüyor ve etrafını sarıyordu. İçinden geldiği gibi konuşması ile sınanıyordu. Gülçağ'ın ondan önce gördüğü Özden ilgisi gerçekti. Çok yanlış bir zamanda fark ettiğini bilmesine rağmen duygularına engel olamıyordu. Ortada yeşeren bir duygu varsa önüne geçmeyecekti. İçgüdüleri bu zamana kadar yanılmayarak ona doğru yolu gösterdiyse bir kez daha onlara güvenecekti.

Armağan'a seslenip aynı adrese çiçek gönderilmesini istedi. Artık Armağan da çiçeklerin kime gittiğini biliyordu. Nasıl bir oyuna alet edildiğini öğrenmek isteyen adam Uğur'un karşısında belirdi.