Ο συγκάτοικός μου

Chapter 11

-"Σταματα να κοιτας το σωμα μου . " λεει..

-"Συ-συγνωμη.... " κοκκινιζω..

-"Δεν εκανες κατι λαθος.. αλλα θελω σου βγαλω την μπλουζα και οσο εσυ θα κοιτας τα τατουαζ μου, δεν θα σηκωσεις την μεση σου να με βοηθησεις.. " συνεχιζει και ντρεπομαι πιο πολυ...

-"Βλακα.. " λεω και χτυπαω τον ωμο του...

Εκεινος γελαει, και εγω το ιδιο... και καταφερνει -επιτελους- να βγαλει και την δικη μου μπλουζαωπου τοσο ηθελε...

Συνεχιζει να με φιλαει αργα και γλυκα, και αφηνει το στομα μου καθως κατευθυνεται προς τον λαιμο μου.... Εκει ρουφαει το δερμα μου που και που... και νιωθω να τσουζει... Ξερω πως αυτο αυριο θα εχει ως συνεπεια μεγαλες μελιανιες... αλλα ισως να μου αρεσει αυτο... δεν ξερω..!!!

Τα χερια του ταξιδευουυν σε ολο μου το σωμα, και οταν φτανουν στο στηθος μου νιωθω τα μαγουλα μου να κοκκινιζουν απο ντροπη....

Ο Ζαυν το καταλαβαινει και γελαει, χωρις παντα να σταματαει να με φιλαει,....

Νιωθω την καρδια μου να χτυπαει ισως πιο δυνατα απο ποτε, και αν και δεν φοραω τιποτα εκτος τα εσωρουχα μου... ζεσταινομαι υπερβολικα πολυ...

Ο Ζαυν εχει βγαλει και το δικο του σορτσακι με μεγαλη ευκολια, και

-"Ζαυν... πρεπει να σου πω κατι... "

-"Εισαι αδιαθετη...??? " με διακοπτει..

-"Τι..??? Ο-οχι... οχι φυσικα.... και να ημουν δεν θα στο ελεγα- "

-"Ευχαριστω.." με διακοπτει παλι ..

-"Θα με αφησρις να σου πω..??? " φωναζω ελαχιστα...

-"Συγνωμη... πες μου.. " λεει και με φιλαει ξανα..

-"Να... δεν.... εισαι... πφφ... απλα δεν το εχω.. ξανακανει... ποτε.. αυτο.." λεω ντροπαλα και γελαει...

 -"Γιατι γελας.?? " ρωταω αμηχανα..

-"Σοβαρα μιλας..???? Δλδ εισαι... Παρθενα..??? " συνεχιζει να γελαει.... Τοτε θυμωνω και νιωθω ασχημα για τον εαυτο μου...

Το ξερω οτι ειμαι αρκετα μεγαλη... απλα ποτε δεν ενιωθα ετοιμη....

Παντα περιμενα τον αντρα που θα ειμαι ερωτευμενη μαζι του...

Ηθελα να δωθω σε εκεινον οταν εγω θα το θελω... και ακομα αυτο υποστιριζω...

Δεν μπορω να ειμαι σαν τις αλλες κοπελες...

Δεν μπορω να αλλαζω συνεχεια αγορι.. επειδη τον 'βαριεμαι' ....

Δεν ειμαι τετοιος ανθρωπος.....

Αυτα τα θεωρω απαισια... και ποτε δεν θα αλλαξω γνωμη... !!!!

Τον διωχνω αποτομα απο πανω μου και ντυνομαι βουρκωμενη αλλα και νευριασμενη...

Δεν μπορουσε να κρατηθει και να γελαει οταν θα ειναι μονος του..???

Επρεπε να με κανει να νιωσω απαισια για αλλη μια φορα... και να με πληγωσει..???

-"Τι επαθες τωρα..??? Που πας..??? " λεει με απορια...

-"Παω στο δωματιο μου για να μην σε ενοχλω.... Να ξεκαρδιστεις με την ησυχια σου..." -"Ρε μωρο μου... περιμενε λιγο... Κατσε εδω... " φωναζει αλλα δεν τον ακουω.... Μπαινω στο δωματιο μου... και κλεινω με δυναμη την πορτα.... Το μονο που μου μενει... ειναι να ξαπλωσω και να κλαψω.....

Ποσο πιο χαλια θα μπορουσε να γινει αυτη η μερα..???? Θα προτιμουσα χιλιες φορες να ειχε φυγει... ετσι θα ημουν πιο ησυχη... θα σκεφτομουν πολλα πραγματα αυτην την εβδομαδα και θα αποφασιζα να μην ξαναφιλησω ποτε τον Ζαυν.... ομως εκεινος θα φυγει μονο για μια μερα... Και αντι πριν να τον σταματησω... Θεε μου... πηγα να... ουτε να το πω δεν μπορω...

-"Αντ... ακουσε με.. " λεει καθως μπαινει στο δωματιο μου...

-"Ζαυν φυγε.."

-"Σε παρακαλω ακουσε με λιγο... και μετα θα φυγω... " λεει ενοχλημενος και σηκωνομαι καθιστη στο κρεβατι μου...

-"Γελασες..??? Το ευχαριστιθηκες..??? Κα τωρα ηρθες να με ντροπιασεις και αλλο... Οχι Ζαυν... Δεν θελω... !!! Αρκετα ντραπηκα πριν λιγο..." υψωνω ελαχιστα την φωνη μου.. καθως τα δακρυα συνεχιζουν την διαδρομη τους στο προσωπο μου ανεμποδιστα.

-"Αντισον.. ακου με..!!!! " απαιτει κσι καθεται μπροστα μου...

-"Καταρχας σταματα να κλαις.. Δεν μ'αρεσει να σε βλεπω ετσι... ειδικα οταν ξερω οτι φταιω εγω γι'αυτο... " ξεκιναει και σκουπιζει τα δακρυα μου απαλα...-"Μωρο μου... πριν δεν γελουσα μαζι σου... εννοω.. οχι με τον τροπο που φανηκε... Δεν γελασα με αυτο που μου ειπες... Ισα ισα... ειναι ο,τι πιο ωραιο για εναν αντρα να ακουσει απο καποια... Και εσυ εισαι διαφορετικη εισαι ξεχωριστη απο τις αλλες...

Απλα μου φανηκε λιγο περιεργο... μια κοπελα σαν εσενα... ομορφη.. με τελειες αναλογιες... να μην εχει προχωρισει ακομα... Γελασα με αυτους που αφησαν τετοια ευκαιρια να τους φυγει....

Συγνωμη αν εδειξα κατι αλλο.... Δεν ηθελα με τιποτα να νιωσεις ασχημα για εσενα. το σωμα σου... ή οτιδηποτε αλλι πανω σου... !!! Εισαι υπεροχη... και εκεινος που θα ειναι κΙ ο πρωτος σου... αυτος που θα διαλεξεις για αυτον τον ρολο.... θα ειναι πολυ τυχερος.. και περιφανος για τον εαυτο του... μα πιο πολυ για εσενα..!!!! Συγνωμη... " λεει και βουρκωνω παλι....

Τι ηταν αυτα που μου ειπε..??? Γιατι μου τα ειπε τρ αυτα..???

-"Δλδ.. δεν σε πειραζει που ειμαι .. τελος παντνω, που δεν το εχω  ξανακανει?? "

-"Πλακα κανεις..???? Φυσικα και οχι... Σου ειπα τι σημαινει αυτο για εναν αντρα... "λεει και τον αγκαλιαζω...