Ο συγκάτοικός μου

Chapter 19

-'' Λοιπον... θες να σου φερω κατι να φας..??? Να πιεις..??? '' ρωταει η Σαμ και σηκωνεται πηγαινοντας προς την κουζινα..

-'' Λιγο νερο βαλε μου μονο.. '' απανταω και παιρνω το μαξιλαρι πισω μου για να το κρατησω στα χερια μου, όπως παντα...

Την στιγμη που το σηκωνω βλεπω μια μπλουζα τσαλακωμενη πισω του...

Δεν νομιζω να ειναι δικια της... δεν την εχω ξαναδει πανω της..

Αλλα την εχω δει πανω σε καποιον αλλον.... Συγκεκριμενα στον Ζαυν...

Την φερνω κοντα στην μυτη μου να την μυρισω, και εχει πανω το αρωμα του..

Κλεινω τα ματια μου και απολαμβανω την αισθηση του να εχω κατι δικο του κοντα μου..

Γρηγορα ομως επανερχομαι και την αφηνω Ξανα πισω στην θεση της διπλωμενη και το μαξιλαρι πανω της, γιατι δεν θελω να καταλαβει η Σαμ πως ξερω οτι ο Ζαυν ειναι εδω...

Προσπαθω να πεισω τον εαυτο μου να στεναχωρηθει οταν σε λιγο παω στο σπιτι μου και βρεθω μονη μου... έτσι δεν θα βλεπει κανεις ποσο ευαλωτη ειμαι στ'αληθεια..

Προς το παρον, πρεπει η μου να παραδεχτει μικρα πραγματακια...

-'' Σαμ... τελειωνε μια ωρα.. ''

-'' Τωρα... ερχομαι.. '' λεει και αφηνει τους καφεδες μας στο τραπεζι...

Παρ'ολο που δεν ζητησα καφε, τον πινω ...

-'' Κρυωνω... παω να φερω κουβερτα... '' λεω και σηκωνομαι απο τον καναπε, πηγαινοντας στο δωματιο της..

-'' Ο-οχι... περιμενε... θα σου φερω εγω.. '' χαμηλωνει την φωνη της και καταλαβαινω οτι ντραπηκε που ακουστηκε περιεργη, αλλα της χαμογελαω ψευτικα..

Θυμωνω που η κολλητη μου μου ελεγε ψεματα τοσο καιρο.....

Δηλαδη μια εβδομαδα τωρα καθονταν εδω, και με ειχαν στην απ'εξω...

Ερχομαι εδω για να την δω, και δεν μου λεει τιποτα, ουτε το παραμικρο για να καταλαβω κατι...

Πριν την ρωτησα αν εχει μιλησει μαζι του, και μου ειπε οχι...

-''Αφου ετσι και αλλιως σηκωθηκα.... θα παω εγω.. '' χαμογελαω ξανα, και φευγω..

Συνηδειτοποιηω ποσο τυχερη ειμαι που δεν την ειπα τιποτα για τα αισθηματα μου για τον Ζαυν....

Θα ηταν εκει και θα με ακουγε...

Δεν θελω να σκεφτω τι θα γινοταν αν ηξερε.... την συμπεριφορα του...!!!