Ο συγκάτοικός μου

Chapter 27

'' Ζέιν.. ποναω.. '' κλαψουριζω πιανοντας την κοιλια μου, καθως μπαινουμε στο σπιτι..

'' Μετα απο τοσα που εφαγες.. λογικο ειναι.. '' με φιλαει πεταχτα, και κλεινει την πορτα..

'' Ελπιζω ακομα να μου χωραει το φορεμα.. '' σχεδον γελαω με το σχολιο μου..

'' Παμε να το δοκιμασεις τοτε, '' τραβαει τα χερια μου, και με πηγαινει στο δωματιο μου.

'' Αργεις πολυ να ντυνεσαι..?? '' ξαπλωνεις στο κρεβατι μου, και τοποθετει τα χερια του πισω απο το κεφαλι του, ωστε να με βλεπει..

'' Οχι... '' ξαναβαζω ο φορεμα μπροστα μου..

'' Σε 20' θα εισαι ετοιμη..?? ''

'' Αχχ Ζέιν.. δεν ξερω.... πηγαινε ντυσου, και οταν τελειωσεις, περιμενε με.. '' απανταω και σηκωνεται ορθιος..

Πριν βγει απο το δωματιο, με φιλαει εναντια στο κλειστο φυλλο της ντουλαπας μου..

[...]

''Να μπω..??? ''ρωταει αφου εχει ανοιξει λιγο την πορτα του δωματιου μου..

Τελειωνω με το δευτερο μου σκουλαρικι

Τον κοιταω απον καθρευτη, και προσπαθω να μην φανει ποσο λατρεψα την εικονα του..

Ειναι πανεμορφος... δεν ξερω αν θα μπορουσε να γινει ακομα καλυτερος... μάλλον οχι..!!!

Ολα πανω του ειναι πανεμορφα.... και η παραμικρη λεπτομερεια...!!!

Τωρα καταλαβαινω τι εχανα ολον αυτον τον καιρο που προσπαθουσα να κρατησω οσο μπορουσα τις αποστασεις μου..

'' Εισαι πανεμορφη... '' ψυθιριζει ακουμπωντας το χερι του στο μαγουλο μου..

'' Και εσυ το ιδιο.. '' χαμογελαω και νιωθω την θερμοκρασια να ανεβαιει..

Δεν του εχω πειτε κατι τετοιο.. παρόλο που το εχω παραδεχτει στον εαυτο μου, δεν το εχω ξεστομησει μπροστα του, και ειναι ντροπιαστικο να το κανω τωρα, απλα μου βγηκε εντελως αυθορμητα..

'' Παμε.. '' λεει μετα απο το φιλι μας, και βγαινουμε εξω απο το διαμερισμα.

Στην διαδρομη δεν μιλαμε καθολου, και ειναι συγκεντρωμενος στην οδηγηση του..

Μερικα λεπτα αργοτερα, που φανηκαν σαν αιωνες, το αυτοκινητο σταματαει, σε μια περιοχη, που θυμιζει περισσοτερο ερημια..!!!

Κανενα αμαξι δεν κυκοφορει, και εχει παντου σκοταδι..

Το μονο φως που υπαρχει, ειννι τα γραμματα του μπαρ λογικα, που αναβοσβηνουν πανω απο την πορτα..

'' Ολα καλα..?? '' με ρωταει ο Ζαυν χαμολοφωνα.

'' Ε..?? Ναι.. ναι.. '' του χαμογελαω..

'' Μεινε εκει..'' βγαινει πρωτος απο το αυτοκινητο, και ερχεται βιαστικα στην πορτα του συνοδηγου και την ανοιγει για εμενα.. Χαμογελαω στην πραξη του, και τον ευχαριστω..

[...]

Οι άλλοι λογικα δεν εχουν ερθει ακομα... Οποτε παμε καπου να καθησουμε για να τους περιμενουμε.. '' με εχει κοντα στο σωμα του, καθως το χερι του ειναι τυλιγμενο σφιχτα απο την μεση μου..

Βρισκουμε εναν καναπε αδειο, και αρκετα μεγαλο, ωστε να χωραμε ολοι.. οσοι και να ειμαστε..

'' Θα ερθεις μαζι μου να παραγγειλουμε ποτα..?? '' ρωταει..

'' Πηγαινε εσυ καλυτερα.. θα περιμενω εδω... '' χαμογελαω, και κανει το ιδιο..

'' Ενταξει... τι θα πιεις..?? ''

'' Ο,τι παρεις και εσυ. '' το χαμογελο του μεγαλωνει..

'' Με μετρο ομως... ''

'' Ενταξει μπαμπά.. '' γελαει και αφηνει ενα φιλι στα χειλη μου πριν φυγει..

'' Γεια σου ομορφη της βραδιας.... Μπορω να εχω εναν χορο μαζι σου, μηπως..?? '' ακουω μια ευγενικη φωνη πισω μου..

Οταν γυρναω, βλεπω εναν ομορφο νεαρο να μου χαμογελαει..

Του ανταπεδωσα το χαμογελο..

'' Αμμ... ισως μια αλλη φορα..??? Ευχαριστω πολυ για την προσκληση, αλλά εχω παρεα, και δεν μπορω να την αφησω.. :/ ''

'' Αχα.. ενταξει τοτε.. ολα καλα..!! Ισως μια άλλη φο- ''

'' Ολα καλα εδω..?? '' ο Ζαυν τον διακοπτει κοιτωντας τον εντονα και θυμωμενα..

'' Ναι.. μια χαρα...!!! Χάρηκα.. '' μου χαμογελαει ο νεαρος και αποχωρει για την παρεα του..