Ο συγκάτοικός μου

Chapter 32

''Εσυ μικρη πηγαινε για υπνο.. Πηγε ηδη αργα.. '' ο Ζέιν απευθυνεται στην αδερφη του, η οποια γκρινιαζει πως ειναι αρκετα νωρις για να μοιμηθει, και δεν της αρεσει να καθεται μονη της στο δωματιο..

'' Σε λιγο θα ερθει και η μαμα.. δεν θα μεινεις μονη σου.. Άντε.. '' τα ματάκια της βουρκωνουν, και αυτη τη στιγμη θελω να χτυπησω τον Ζέιν γι'αυτο..

''Θέλεις να έρθω και εγώ μαζί σου..?? '' προτεινω..

Σηκώνει τους ωμους της και βαδίζει μπροστα με μιση καρδια..

'' Δεν έχει φιλάκι για καληνύχτα..?? '' παραπονιεται ο Ζέιν..

'' Δεν είναι ακόμα τόσο αργά για καληνυχτα... '' του απαντάει πληγωμενα και εκεινος χαμογελαει με την έξυπνη απάντηση της..

Σηκωνομαι και βαδίζω πίσω της..

Ανοιγει την πορτα του δωματίου του Ζέιν, και με αργα βηματα πλησιαζει το κρεβάτι του, όπο και κάθεται στην άκρη..

Κάθομαι δίπλα της, και με κοιτάει απορημένα..

''Τι ειναι..?? '' χαμογελώ και η έκφρασή της μπερδεύεται περισσότερο..

'' Εγω αν ημουν εσύ, δεν θα αγαπούσα τον αδερφό μου... '' τα μάτια μου ανολιγουν διάπλατα.

'' Γιατι το λες αυτό..??? ''

'' Γιατί ο Ζέιν δεν αγαπά τα μικρά παιδιά.. Και όταν εσείς θα κάνετε παιδιά, δεν θα τα αγαπάει '' η σκέψη της με σοκάρει, και ξεροκαταπίνω σιωπηλά..

'' Αγάπη μου.. κοίτα.. Ο αδερφός σου σε αγαπάει πάρα πολύ..!! Και- ''

'' Που το ξερεις..? '' με διακοπτει.

'' Το ξερω. Μου το εχει πει.. '' μολις ακούει αυτό, τα άκρα των χειλιών της σηκώνονται σε ένα χαμόγελο..

'' Και τα μικρά παιδιά όπως εσύ, χρειάζονται ύπνο.. για να μεγαλώσουν πιο γρήγορα... Και επίσης, εσύ είσαι πολυ κουρασμένη από το ταξίδι που έκανες για να έρθεις εδω, και ο Ζέιν το ξερει αυτό.. Αν δεν σε αγαπούσε, δεν θα σε 'αφηνε να κοιμηθείς στο κρεβάτι του, και δεν θα ζητούσε να του δώσεις φιλάκι.. ''

'' Εσένα σου ζητάει φιλάκι πριν κοιμηθείς..?? ''

'' Ναι.. ''

'' Άρα και εσένα σε αγαπάει, και θέλει να μεγαλώσεις.. έτσι..?? '' για άλλη μια φορά μένω άναυδη με την απάντηση της, και χαμογελώ..

'' Ναι.. Έλα τώρα να ξαπλώσεις .. '' γελάει και σηκώνεται χαρωπά από τη θέση της, και αρχίζει να χοροπηδά στο κρεβάτι..

Γελάω με το πόσο παιδιαστικά μπορει να φέρεται τη μια, και την άλλη τόσο έξυπνα..

Απότομα σταματά, και με πλησιάζει..

Σηκώνει το χεράκι της και χαιδεύει το μάγουλό μου χαμογελώντας..

'' Είμαι πολύ χαρούμενη που θα γίνεις θεία μου.. Στις φίλες μου θα λέω πως είσαι η αδερφη μου.. '' γελάει πνιχτα, και με τον δείκτη της καλύπτει τα χείλη της, παροτρίνοντας με να μη πω τίποτα άλλο.. λες και είναι κάποιο μυστικό..

'' Εντάξει.. και εσύ θα εισαι η μικρή μου αδερφή.. '' ψυθιρίζω στο αυτί της και με αγκαλιάζει..

'' Εσύ έχεις αδέρφια, όπως ο Ζέιν έχει εμένα..?? ''

'' Ναι.. έχω μια μικρούλα που την αγαπώ πάρα πολύ, και την λένε Safaa.. '' κάνω την ίδια κίνηση με εκείνη πριν, βάζοντας το δάχτυλό μου στα χείλη μου..

Συνεχίζει να γελά, καθως χοροπηδάει ξανά στο κρεβάτι..

Μόλις βλέπει στην πόρτα, το χαμόγελό της μεγαλώνει, και αφήνει ήχους παιδικού γέλιου να γεμήσουν τον χώρο..

Γυρνάω το κεφάλι μου προς εκείνη τη κατεύθυνση, και παρατηρώ έναν χαμογελαστό Ζέιν να ακουμπά στην κάσα της πόρτας..

Στη συνέχεια ανεβαίνει με τα γόνατά του στο κρεβάτι, και πιάνοντας τη μικρή, τη ξαπλώνει κάτω στο απαλό πάπλωμα, και αρχίζει να την γαργαλεύει..

'' Ακόμα δεν κοιμάσαι... ΈΕ..??? Τι είπα εγώ να κάνεις..??? Γιατό πηδας πάνω στο κρεβάτι μου, ενώ θα έπρεπε να είχες ήδη πει καληνύχτα στην Άντισον..??? '' οι ερωτήσεις το πέφτουν βροχή, αλλά η αδερφλη του δεν μπαίνει στον κόπο να του απαντήσει, καθώς είναι προσειλωμένη στο να γελά δυνατά..

Τη σηκώνει στο ένα του χέρι, και με το άλλο σηκώνει τα παπλώματα για να τη ρίξει μέσα σ'αυτά.

'' Κλείσε τα μάτια σου και κοιμησου τώρα.. '' χώνει το κεφάλι του στον λαιμό της, και αρχίζει να τη φιλά εκεί, κουνώντας το πέρα δώθε για να τη γκρατουνήσει με τα μούσια του..

Εκείνη με τη σειρα της τον αγκαλιαζει και του δινει ενα δυνατο φιλι στο μαγουλο..

''Καληνυχτα τωρα.. '' του λέει και τον σπρωχνει μακρια της, καθως εκεινος γελαει..

Την χαιρετω και εγω, και κλεινοντας το φως αποχωρουμε απο το δωματιο..

Πριν απομακρυνθουμε απο την πορτα, με σταματαει με το χερι του χαμογελωντας, και αργα με κλεινει στην αγκαλια του..

'' Νομιζω πως σε αγαπαει πιο πολυ απ'ότι εμενα.. '' γελαει και χαιδεύει το πρόσωπό μου..

'' Σχετικα μ'αυτό.. Πρέπει να κάνουμε μια κουβέντα εμεις οι δυο..'' δειχνω εναλλάξ εκεινον και εμενα..

'' Να κανουμε.. '' γνέφει και σκυβει για να με φιλησει..