Ο συγκάτοικός μου

Chapter 5

Ο Τζέιμς..... Θεε μου... Τι θέλει τωρα..??? " σκεφτομαι.. αλλα γρηγορα καλυπτω με το χερι μου το στομα μου.....

《υποτιθεται ειναι το αγορι σου.... τι λες να θελει...???》

λεει παλι η φωνη μεσα μου....

Αρχιζω να πανικοβαλλομαι οταν θυμαμαι αυτο που εγινε πριν με τον Ζαυν... και φοραω γρηγορα μια απλη μπλουζα....

Την προηγουμενη που φορουσα- του Ζαυν- την βαζω σε ενα συρταρι και την σκεπαζω με αλλα ρουχα απο πανω.... Αν την δει ο Τζέιμς... θα μαλωσουμε, και θα εχει δικιο.... Κοιταζομαι στον καιρευτη για να δω αν δειχνω ενοχη, και τους ακουω που μιλανε :

-"Πως και απο εδω εσυ..??? " ρωταει ο Ζαυν, και καταλαβαινω οτι δεν του εχει πει καν να περασει μεσα.... Μα πως του μιλαει ετσι..??? Ποιος νομιζει οτι ειναι..???? Τον ξερει και απο χτες..???

-"Ηρθα να δω την Αντισον.... Δεν ειναι εδω..??? " απανταει ρωτωντας ο Τζέιμς κανοντας μερικες παυσεις... Ειμαι σιγουρη οτι θα τον βλεπει που δεν φοραει μπλουζα...Χιιι.... Ο Ζαυν δεν φοραει μπλουζα... Αχχ Θεε μου.... γιατι τωρα..???? Τι θα κανω..????

-"Αμμ.. ναι... ναι εδω ειναι.... Απλα νομιζω πως ειναι στο μπανιο.... " λεει τελικα...

-"Ελα μεσα... " συνεχιζει... ειχα δικιο λοιπον που ηξερα οτι ακομα στεκονταν στην πορτα ορθιοι ... Κοιταζομαι ξανα στον καθρευτη, και βαζω ενα ψευτικο χαμογελο στα χειλη μου, για να κρυψω το αχγος και την ενοχη για αυτο που εγινε πριν απο λιγο... Αααχχ.... ηταν... τοσο τελειο....... Αλλα... χιιι..!!! :ο :ο αν ο Ζαυν του το πει..???? Θα τον σκοτωσω.... !!!

[...]

Βγαινω εξω, και τους κοιταω που καθονται στον καναπε... Ο Τζέιμς παιρνει την ανθοδεσμη του απο το τραπεζι και σηκωνεται μπροστα μου να μου την δωσει.....

Με παιρνει μια μεγαλη αγκαλια και με φιλαει γλυκα... Ομως κατι δεν μου αρεσει σε ολο αυτο...!!! Το φιλι του δεν ειναι πλεον οπως παλια.... Δεν εχει την ιδια επιρροη πανω μου που ειχε καποτε... Ισως φταιει που εχω πολυ καιρο να τον δω.... αλλα συνηθως οταν δυο ανθρωποι εχουν να ειδωθουν πολυ καιρο, και εχουν λειψει ο ενας στον αλλον.... οταν μετα βλεπονται... ειναι χαρουμενοι... και λενε συνεχεια γλυκολογα...!!!! Εγω γιατι δεν νιωθω ετσι...?????

Παρ'ολ'αυτα, του χαμογελαω.... μιας και δεν μου βγαινει ουτε λεξη.... Εκεινος με ρωταει να του πω τα νεα μου... και του απαντω σχεδον μονολεκτικα.... Κοιτω τον Ζαυν πισω του, που μου κλεινει το ματι, και σχεδον μου στελνει φιλακια, και αγχονομαι περισσοτερο....