Dabi X Okuyucu

"Aile herşeydir" 16/30

Etrafta ki ağaçların havaya kattığı güneşle harmanlanan koku içimi açıyor, şehirden uzak olduğunu hissetiriyordu. Bahçedeki oğlan demirli giriş kapısında eve bakan bana şaşkınca bakıyordu.

ÜA: Biz geldik!

B: Hoşgeldiniz bay ve bayan Anderson ve-
I: Isabella.
B: Tanıştığımıza memnun oldun Bell. Ben Bellamy. Sen aktarılansın değil mi?
I: Evet ama sende aktarılan değil misin?
B: Um hayır.
I: Biz kardeş değil miyiz? Ben pek tanımıyorum ailemi.
B: Biz kuzeniz.
I: Wuh, tanıştığıma memnun oldum Bellamy, isimlerimiz benziyor.
B: Birbirine benzediği için koyuldu zaten.

(Sen şimdi laf mı soktun?)

O büyük evin kapısı açıldı, Bellamy ve ben kapıya baktık. İçerden orta boylu, saçlarının sadece arka kısımları beyaz, tatlı bir gülüşü ve sıcak kanlı duran bir kadın çıktı. Beni gördüğünde yüzünde büyük bir gülümseme oluştu, yavaşça yanıma yaklaşmaya başladı.

Gerçek Annen: Jenny Sharp
Gerçek Baban: Luke Sharp

Gözleri bana baktıkça büyüyordu, önümde duruyor, yüzümü inceliyordu. Eli ile saçımın beyaz kısmını severek kulağımın arkasına koydu.

ÜA: Ne kadar büyümüş değil mi Jenny?
GA: Hala çok güzel.

Şaşırmış ve durgun şekilde önümde ki kadının yüzüne bakıyordum.

I: Siz?
GA: Jenny, Jenny Sharp
I: Tam olarak neyim oluyorsunuz?
Bellamy: Annen.

Bellamy sözünü bitirdiğinde anneme şaşkınca bakıyordum, aslında birbirimize benziyorduk. Sadece onun beyaz saçları ensesindeydi.

I: Annem?

Gerçek annem hızla sarılmıştı, şok olmuştum. Saçlarımı kokladı, içine çekti.

GA: Hala aynı kokuyorsun güzel kızım.

Havada kalan ellerim karşılık verdi ve geri sarıldım.
Geri çekildiğin de gözleri dolmuştu.

ÜA: Biz artık gidelim.
I: Bir dakika, kalmayacak mısınız?
ÜB: Hayır, seni bırakmak için geldik, bir kaç gün sonra almaya geleceğim.

Koştum ve üvey annem ve babama sarıldım, herşey için teşekkür ettikten sonra arabaya binerek gittiler, kalsalardı.

Burdan sonra Isabella'nın annesini "A:" diye belirtiyorum konuşmalarda.

A: Evine hoşgeldin.
B: Hey, kimler gelmiş bakalım?

Arkamı döndüğümde çok mutlu duran bir adam vardı, bana kollarını açmış sarılmanı beklercesine bekliyordu, kafamda bir an canlandı. Küçükken böyle bir yerde birine böyle koştuğum.

I: Acaba siz?
B: Baban! Ben Luke tatlım.

Yanına yaklaştım.

I: Tanıştığıma memnun oldum.
B: İlk tanışmamız değil ama bende güzellik.

Sorar bir ifade ile gülümsedim, kapıdan bir kaç kişi daha çıktı, bunlar Bellamy'nin ailesiydi. Bu büyük evde birlikte yaşıyorlardı. Hepsi benimle tanıştı, Bellamy'nin annesi, babası ve babanın küçük erkek kardeşi amcam.

B: Sofra hazır!!!
A: Bella seninle birşey konuşmak istiyorum, kahvaltıdan sonra.
I: Tabiki.

Ailemle tanıştım, kaynaştım. Güzel bir kahvaltıdan sonra annem ile bahçeye çıktım.

A: Güçlerini kullanabiliyor musun?
I: Bazılarını, hepsini keşfedemedim.
A: Özür dilerim, sana rehberlik etmek için yanında değildim.
I: Sorun değil.
A:Bir erkek arkadaşın varmış, kim bu oğlan?
I: Ah, artık yok.