A Serpent's Heart (Nederlands)

Hoofdstuk 12. "Hervormd Zweinstein"

De zomervakantie was voorbij en ik stond op perron 9 ¾ met mijn koffer en mijn reismand voor Tiffany, die naar alle luidruchtige mensen op het perron blies.

Ik stapte de trein in en zocht naar een coupé met bekenden. De trein leek leger dan voorgaande jaren, dat was vreemd! Eindelijk vond ik Loena, die de de Kibbelaar aan het lezen was. Ik liet me in de stoel naast haar vallen.

"Hey Kira," zei Loena vriendelijk.

"Hai Loena, hoe was je vakantie?" vroeg ik.

"Die was best wel goed, behalve een paar incidenten met nargles tenminste."

Op dat moment opende Emma de coupédeur en ging tegenover ons zitten, opgelucht zuchtend.

"Ik ben zo blij dat ik het gehaald heb," hijgde ze.

"Was je te laat?" vroeg ik.

"Nee, dat bedoel ik niet. Ik mocht bijna niet naar Zweinstein dit jaar, als het niet aan mijn volbloed grootouders had gelegen. Omdat ik een halfbloed ben..." legde Emma uit.

"Dat is vreselijk! Zou dat zijn waarom de trein leger is dan vorig jaar?" vroeg ik.

"Waarschijnlijk," zei Loena.

De trein begon te rijden en een onbehaaglijk gevoel bekroop me. We waren nog niet eens bij school aangekomen en er was al een duistere sfeer. Ik nam Tiffany uit haar mand en begon haar te aaien. Zelfs het weer was druilerig.

"Weet je wat? Ik ben blij dat dit ons laatste jaar is," zei ik kortaf.

Loena keek me begrijpend aan en Emma antwoordde: "En het wordt waarschijnlijk het ergste jaar van allemaal."

Ik zuchtte en zei ongelukkig: "Als we één jaar ouder waren geweest hadden we dit niet hoeven meemaken."

"Laten we er maar het beste van maken," zei Loena, die haar blik weer op de Kibbelaar richtte.

Ik was bijna in slaap gedommeld toen er lawaai van de gang klonk. Ik opende mijn ogen precies op tijd om Draco, Korzel en Kwast voor onze coupédeur te zien staan. Draco schoof de deur open en zei: "Hey Kira, lang niet gezien!" HIj knipoogde. Toen hij Emma zag, grapte hij: "Zo, heeft je vriendin de bloedtest gehaald?" Emma keek naar de grond en werd rood.

"Was haar bloed puur genoeg?!" riep Korzel uit.

"Natuurlijk, anders zat ze hier toch niet? Het is sowieso een belachelijke regeling," zei ik.

Kwast opende zijn mond om iets te zeggen, maar Draco duwde hem de coupé uit en trok Korzel ook mee. Hij zwaaide onhandig voor hij de deur weer dicht schoof.

"Sorry daarvoor," zei ik tegen Emma.

"Het maakt niet uit. Misschien dat ze me nu eindelijk geen modderbloedje meer zullen noemen," zuchtte Emma.

"Hoe is het überhaupt om Draco's vriendin te zijn?" vroeg Loena verlegen.

Ik giechelde. "Hij is echt lief, eigenlijk. Eerst dacht ik dat we geen serieuze relatie hadden, maar hij schijnt me echt leuk te vinden. Ongelooflijk hè? Één van de meest populaire jongens vindt mij leuk!" Terwijl ik beschreef hoe het was een relatie met Draco te hebben, realiseerde ik me hoe belangrijk ik eigenlijk voor hem was. Natuurlijk, hij had me verteld dat ik belangrijk voor hem was, maar was dat niet een standaard zin om tegen je partner te zeggen? In Draco's geval had Draco me echt nodig om hem af te leiden van zijn duistere levenspad. Als je vrienden als Korzel en Kwast had en iedereen om je heen van je verwachtte dat je een goede Dooddoener zou worden, had je waarschijnlijk behoefte aan een zorgeloze, optimistische vriendin.

Het werd donker en we konden nu elk moment aankomen. Ik genoot van de laatste momenten in de trein voordat we het "hervormde Zweinstein" zouden confronteren.