A Serpent's Heart (Nederlands)

Hoofdstuk 26. Ongewenste Krantenkoppen.

Het was nog niet helemaal duidelijk wat het nou eigenlijk betekende om een Dooddoener als vader te hebben, hoewel ik wel had gemerkt dat Emma wat afstandelijker was als we praatten. Misschien was ze bang dat door met mij te praten, ze kon worden aangeklaagd voor verraad. Loena, aan de andere kant, was er heel laconiek over, hoewel de situatie letterlijk de voorpagina van de Ochtendprofeet had gehaald met "Oude aanhangers niet langer veilig: Parzival Tacendi ontvoerd door Dooddoeners" als kop.

Het nieuws werd door veel leerlingen niet goed ontvangen. Hordes Huffelpuf leerlingen spraken achter mijn rug om. Ik hoorde zelfs Caytlin zeggen dat ik waarschijnlijk in mijn vaders voetsporen zou treden. Daar maakte ik me zo kwaad over, dat ik de pompoen-hoofd vloek op haar gebruikte. Padma sprak nog maar zelden met me, en sommige andere Ravenklauwen ook niet, ondanks Loena die iedereen uitlegde dat ik er niets mee te maken had. Het ergste waren de leerlingen uit Griffoendor. Telkens wanneer er een groepje van hen langskwam, of Draco nou wel of niet bij me was, maakten ze opmerkingen als "Ha! Het Dooddoener stelletje!", "Heeft Draco je omgepraat?", "De appel valt niet ver van de stam als je ziet wie haar vriendje is" en "Nooit van jou verwacht, Tacendi. Wie weet wat je al die tijd van Dreuzel Geborenen hebt gevonden?"

Soms gaf ik een antwoord op zo'n stomme opmerking en zei ze dat mijn vader veranderd was en dat de Dooddoeners de Imperiusvloek op hem hadden gebruikt, maar omdat de Ochtendprofeet niet die exacte bewoording had gebruikt, was het een verloren zaak.

***

"Wat is er zo grappig?" vroeg ik Draco. We waren onderweg naar Voorspellend Rekenen en Draco had sinds we een groepje minachtende Griffoendors waren gepasseerd een grote grijns op zijn gezicht.

"Niets. Het is gewoon grappig om te zien hoe die opmerkingen over je vader je zo kwaad maken. Je schonk er bijna geen aandacht aan toen mensen opmerkingen maakten over dat je een Dooddoener datete," grinnikte Draco.

"Dus jij vindt het grappig?" riep ik uit.

"Oh nee, het is gewoon ironisch, vind je niet? Je wilde zo wanhopig bij de goede kant horen en nu is je vader gewoon een Dooddoener!" Draco kon zijn gezicht amper in de plooi houden.

"Tja, nu kunnen we verhalen uitwisselen over Dooddoener zaken," antwoordde ik toen we het lokaal binnen kwamen en een plaats bij het raam kozen.

"Goedemiddag, allemaal. Ik wil dat jullie allemaal hierover nadenken: hoe kan Voorspellend Rekenen helpen in een gevaarlijke situatie?" begon Professor Vector vanachter haar bureau.

Dat was een interessante vraag. Als je bruikbare informatie had, kon Voorspellend Rekenen mogelijk levens redden. Ik keek naar de andere leerlingen, die niet de indruk gaven hard over de vraag na te denken. Vol vertrouwen stak ik mijn hand op.

"Ja, juffrouw Tacendi?"

"Als je wat informatie hebt over de situatie, kan men een magische vergelijking opstellen. De uitkomst daarvan kan worden gebruikt om gepaste maatregelen te treffen of zelfs om te voorkomen dat er überhaupt een gevaarlijke situatie ontstaat," antwoordde ik.

"Heel goed, juffrouw Tacendi. Inderdaad, mijn leermeester heeft me verteld dat Voorspellend Rekenen een vitale rol heeft gespeeld in Tovenaarsoorlogen, vanwege de mogelijkheid om de strategie van de tegenstander te bepalen. Eigenlijk is het misdadig dat deze Voorspellend Rekenen klas zo klein is. Meer tovenaars zouden de voordelen van Voorspellend Rekenen moeten kennen," zei Professor Vector terneergeslagen.

"En de breinbrekende verwarring ervan. Tuurlijk, leer maar twintig verschillende betekenissen van een stuk of honderd getallen," spotte Draco.

"Ik heb deze vraag niet zonder reden gesteld," vervolgde Professor Vector. "Voor het geval dingen escaleren in de tovenaars gemeenschap, wil ik dat jullie weten hoe je Voorspellend Rekenen kan gebruiken om je tegenstander te slim af te zijn." Ze begon cijfers, namen en schema's op het bord te schrijven.

Ik schreef haastig mee terwijl ze uitlegde hoe de betrouwbaarheid van informatie te bepalen en hoe de verschillende stukjes verzamelde informatie konden worden gebruikt voor een goede vergelijking.

Hermelien zou dit geweldig hebben gevonden, bedacht ik me.

***

"In Salazars naam, ze heeft bijna het hele uur vol gepraat!" klaagde Draco, toen we het lokaal uit waren.

"Het was tenminste nuttig," merkte ik op.

"Ik vond het anders deprimerend. Al die ophef over die vervloekte "mogelijke oorlog"!" Draco haalde verachtend zijn neus op.

"Denk jij dan niet dat er iets slechts aan zit te komen? Met Potter op de vlucht en alle recente aanvallen- het kan toch niet eeuwig zo doorgaan?" speculeerde ik.

"Ik dacht dat jij niet het type was om je zorgen te maken?" vroeg Draco.

Dat was wat ik hem altijd verteld had, en wat ik zelf ook altijd had geloofd. Ik had al veel meegemaakt in mijn leven (hoe kon het ook anders op Zweinstein) en toch had ik me nooit echt ergens zorgen over gemaakt. Maar na Loena's ontvoering, bijna opgesloten worden in Villa Malfidus en mijn vader die een Dooddoener was geworden, begon ik aan mijn vroegere nonchalance te twijfelen. "Ben ik ook niet. Het leven is gewoon een beetje hopeloos geworden," antwoordde ik neerslachtig.

"Hey," zei Draco, terwijl hij mijn haar achter uit mijn gezicht veegde. "Doe niet zo pessimistisch, Tacendi." Ik keek hem verwachtingsvol aan. Hij boog voorover en fluisterde in mijn oor: "Laten we jou eens opvrolijken." Hij drukte zijn lippen tegen de huid van mijn nek en ik moest meteen glimlachen. Ik vond het heerlijk als hij dat deed. Ik liet mijn schooltas vallen en sloeg mijn armen om zijn nek. Draco duwde me voorzichtig tegen de muur achter me, om niet tegen het schilderij van een centaur in een papaverveld aan te botsen.

Draco zwierf met zijn bleekblauwe ogen over mijn gezicht, voordat hij me kuste. Terwijl zijn lippen innemend tegen de mijne gedrukt waren en hij me met zijn handen op mijn heupen tegen de muur gedrukt hield, vergat ik voor een moment dat we in een gang stonden.

"Volgende keer wordt het de kus van een Dementor voor jou!" sneerde iemand. Draco draaide zich met een ruk om en staarde woedend naar de derdejaars Griffoendor.

"Let op je woorden, voordat ik ze jou laat kussen!"dreigde Draco. "Oh wacht, zelfs een Dementor zou jou niet willen kussen," voegde hij er met een duivelse grijns aan toe.

Ik merkte Alecto Kragge op die ook in de gang stond, en ze leek de hele scène geamuseerd te hebben bekeken. "Toon eens wat respect voor meneer Malfidus," zei ze streng. "En juffrouw Tacendi," voegde ze er snel aan toe, alsof ik plotseling deel was gaan uitmaken van hun Dooddoener kliekje. Ik was blij dat ze deze jongen een standje gaf, maar ik wilde niet zelf tot een club gerekend worden waar ik me verre van wilde houden.

De jonge Griffoendor keek ons vuil aan voordat hij wegliep. "En jullie twee, ga dat eens ergens anders doen," zei Professor Kragge, voordat ook zei de gang uitliep op weg naar haar volgende les vol Dreuzelhaat.

"Zullen we dan maar?" vroeg Draco en hij trok zijn wenkbrauw op.

"Zullen we wat?" vroeg ik.

'Dit ergens anders doen," antwoordde Draco met een grijns.

Ik pakte mijn tas van de grond en glimlachte: "Kom mee dan!"

Draco sloeg beschermend zijn arm om me heen en trok me dicht tegen zich aan. Hij kuste nog een keer speels mijn nek voordat we op weg gingen naar een plaats waar we geen minachtende opmerkingen naar ons hoofd geslingerd zouden krijgen.