A Serpent's Heart (Nederlands)

Hoofdstuk 9. Ongewenst Gezelschap.

Slakhoorns feestje was nu een paar dagen geleden. Ik had niet echt meer gesproken met Draco. In de Voorspellend Rekenen lessen had ik weer naast Padma gezeten. Ik wist dat ik dit niet veel langer vol zou kunnen houden. ondanks mijn teleurstelling en mijn walging van zijn nieuwe positie, kon ik niet stoppen van hem te houden. Er was iets magnetisch aan hem. Daarnaast kon ik niet ontkennen dat hij opvallend aardig tegen mij was geweest.

"Kira, ik dacht dat jij het zou begrijpen."

***

Ik was op weg naar Bezweringen. Het was druk op de gang. Plotseling botste iemand grof tegen me aan. De persoon schoof iets tussen mijn rokje en mijn shirt. Ik keek op en zag Draco. "Sorry," mompelde hij.

Ik keek omlaag naar mijn rokje en zag een stukje papier boven de tailleband uitkomen. Ik pakte het en zag dat het een vluchtig geschreven notitie in groene inkt was. Ik las:

Ze komen vannacht. Verlaat onder geen beding je leerlingenkamer. Ga niet naar me op zoek. Ik moest je waarschuwen, omdat ik om je geef. Vertel het niet aan je vrienden. Als ze erachter komen dat ik jou dit heb verteld, ben ik in groter gevaar dan ik al was.

D.

Ik rilde. Wat kon dit betekenen? Waarom mocht ik het mijn vrienden niet vertellen? Was Draco in gevaar?

Tijdens Bezweringen kon ik me niet concentreren. Loena merkte dat er iets mis was, maar ik kon haar niets vertellen. Wie er ook zou komen vannacht, ik moest Loena en Emma in veiligheid brengen. Als ik ze niet kon vertellen dat er iets gevaarlijks zou gaan gebeuren, zou ik een excuus moeten bedenken om ze in de leerlingenkamer te houden.

Tijdens de lunchpauze drong ik aan op een kleine bijeenkomst in de Ravenklauw leerlingenkamer die avond.

"Maar het is maar een donderdag," zei Emma.

"Ik heb nog wat chocolaatjes van Zacharinus' Zoetwarenhuis," zei ik vrolijk. Ik wist dat ik haar daarmee over zou kunnen halen.

Inderdaad, Emma glimlachte en zei: "In dat geval ben ik er zeker!"

"Ja, waarom zouden we geen feestje kunnen hebben op donderdag?" voegde Loena toe. "Het wordt vast heel gezellig!"

Ik was opgelucht dat ze wilden komen. Te oordelen naar Draco's berichtje kon dit best wel eens mijn laatste avond worden, en die wilde ik liever vrolijk dan in doodsangst besteden.

***

Na het diner namen Loena en ik Emma mee naar onze leerlingenkamer. Zij gingen op een bank zitten terwijl ik naar mijn slaapvertrek ging om de chocola, mijn exemplaren van Ontwasem de Toekomst en Voorspellend Rekenen voor gevorderden, en wat papier en schrijfveren te halen. Misschien zou wat waarzeggerij en voorspellend rekenen me kalmeren en bewijzen dat de hele situatie niet zo dreigend was als ik vreesde.

"Oehh!" riep Emma toen ze de boeken zag. "Ga je eindelijk mijn toekomst voorspellen?"

"Oké, wil je dat ik je theeblaadjes lees?" vroeg ik.

"Maar ik heb geen thee," stamelde Emma.

"Geen probleem, ik maak wel thee," stelde Loena voor.

Nadat Emma haar kopje had leeggedronken gaf ze het aan mij en ik zei: "Welnu, Emma Brabazon, ik ga je toekomst voorspellen aan de hand van theeblaadjes!"

Ik wuifde met mijn hand over het kopje voor een dramatisch effect. Ik keek en zag een vorm dat een beetje op een ruit leek. Ik opende het boek en mijn mond viel open. "Dit is niet goed," fluisterde ik. Het betekende een aanval.