A Serpent's Heart (Nederlands)

Hoofdstuk 22. Het Plan.

Ik had Emma niet over mijn gesprek met Draco verteld, omdat ik niet in de problemen wilde komen, maar Emma vermoedde toch al dat Draco er meer van wist. We maakten ons allebei verschrikkelijk zorgen om Loena, hoewel Draco me aldoor vertelde dat ze veilig was.

"Ze mag dan wel veilig zijn, maar ze is niet op school waar ze hoort te zijn!" zei ik op een dag, toen Draco en ik er weer eens over aan het discussiëren waren. Het was een frisse zondagochtend eind januari. We hadden op de Astronomietoren afgesproken na het ontbijt. Ik wist dat ik Draco irriteerde elke keer dat ik over Loena begon, maar ik vond dat het maar eens tijd werd dat de Dooddoeners haar vrijlieten.

"Ze zijn niet van plan haar te laten gaan, als dat is waar je op hoopte," zei Draco, alsof hij mijn gedachte had gelezen.

"Waarom niet? De Kibbelaar schrijft weinig meer over Hij Die Niet Genoemd Mag Worden," zei ik verontwaardigd.

"Wat denk je dat mensen zullen denken als ze haar laten gaan? Ze zullen denken dat er met de Dooddoeners onderhandeld kan worden. Ze zullen meer van ze eisen."

"Als ze haar niet laten gaan, ga ik haar zelf wel redden," zei ik. Ik werd opeens overspoeld door emoties en voelde me verplicht Loena te helpen.

"Ha! Je zou niet eens langs onze voordeur komen!" spotte Draco. Hij schudde lachend zijn hoofd en staarde naar de bergen.

"Wel als jij mee zou gaan," merkte ik op.

Draco gaf me een schuine blik en zuchtte. "Zet dat maar uit je hoofd."

"Weet je nog dat ik je leven heb gered?" vroeg ik.

"Ja, en daarna vroeg ik jou naar het Lentebal als dank," antwoordde Draco nonchalant.

"Daarna vroeg je me verkering."

"Wat probeer je nou eigenlijk te zeggen?"

"Een schoolfeest is geen kwestie van leven en dood. Dit wel. Dit gaat om een vriendin!"

"Jouw vriendin. Als mijn vader erachter komt dat ik omga met vrienden van bloedverraders-"

"Ja, ik snap het. Je kostbare reputatie," zuchtte ik. Draco wilde me duidelijk niet helpen.

"Het spijt me echt, Kira," zei Draco. Ik wist dat hij oprecht probeerde over te komen, maar ik kon merken dat hij er nu over op wilde houden. Als Draco me niet kon helpen, moest ik zelf met een plan komen. Ik wist dat ik, Kira Tacendi, één van de slimste leerlingen van Zweinstein, dat wel kon. Er was zich in mijn hoofd zelfs al een idee aan het ontwikkelen.

"Ik heb nog een boek uit de bibliotheek nodig, eigenlijk. Die ga ik even halen," meldde ik.

Draco leek opgelucht dat hij niet meer over Loena's redding hoefde te praten. "Tuurlijk, ik heb nog wat leerwerk eigenlijk. Zullen we vanmiddag in de Kamer van Hoge Nood afspreken?" vroeg hij soepeltjes.

Ik knikte en haastte me naar de bibliotheek. Mijn plan bevatte een speciaal Toverdrankenboek. Jammer genoeg bevond het zich in de verboden afdeling, maar had Professor Banning zijn hulp niet aangeboden om Loena terug te halen? Ik nam een andere route naar het kantoor van de kleine Professor.

Ik klopte op de deur. "Kom binnen!" riep de Professor.

"Professor? Weet u nog dat Emma Brabazon en ik het over Loena's vermissing hadden?"

Professor Banning keek op van de hoge stapel opstellen die hij aan het nakijken was en zei: "Ja. Hebben jullie al iets van haar gehoord?"

"Soort van. Ik denk dat ik een manier heb gevonden om haar weg te halen waar ze nu is," zei ik voorzichtig om de Malfidussen niet te noemen.