A Serpent's Heart (Nederlands)

Hoofdstuk 17. Vergeten Ontmoeting.

Professor Slakhoorn maakte zijn ronde door de klas om ieders toverdrank te beoordelen. De opdracht van vandaag was het brouwen van de Memoranti toverdrank. Ervan drinken stelt de tovenaar in staat een vergeten herinnering te herleven. Dit leek me een erg handige toverdrank, dus nadat Professor Slakhoorn mijn plezierig paars-gekleurde toverdrank in mijn ketel had goedgekeurd, goot ik er ongemerkt zoveel mogelijk van in de lege parfumfles die ik altijd meenam naar Toverdranken. Door de mooie paarse kleur leek het net echte parfum.

Tijdens Voorspellend Rekenen herinnerde Draco me aan het feest dat was gepland voor vanavond. Zijn herinnering was anders niet nodig geweest: ik had de hele dag nergens anders aan kunnen denken!

"Het wordt episch!" verzekerde Draco me.

"Vast wel," glimlachte ik.

"Je eerste Zwadderich feest?" vroeg Draco.

Ik kon me niet herinneren dat ik eerder naar een feest van Zwadderich was geweest, dus knikte ik.

"Het kan er een beetje ruw aan toe gaan. Bereid je voor op een kater," waarschuwde Draco. HIj staarde me een seconde aan, alsof hij zich iets herinnerde. "Was jij dat..?" fluisterde hij in zichzelf.

"Wat?" vroeg ik.

"Ik herinner me opeens iets. Iets wat jij je blijkbaar niet kan herinneren," zei hij.

Ik was verward en had geen idee wat hij bedoelde.

"Je bent al eerder naar een feest van Zwadderich geweest," grijnsde hij.

"Wanneer dan?" vroeg ik. Ik kon het me niet herinneren.

"Twee jaar geleden. Iedereen was Omber zat en Zwadderich organiseerde een feest voor de hele school," antwoordde Draco. "Weet je dat niet meer? We hadden daar ons eerste gesprek! Ik had gedacht dat dat wel indruk op je had gemaakt..."

"Vreemd, ik kan het me echt niet herinneren. Maar ik heb iets waardoor ik het me kan herinneren!" zei ik vrolijk en ik pakte de Memoranti toverdrank uit mijn tas. Ik nam er een slok van. "Ik ga de herinnering herleven," legde ik Draco uit, die fronsend toekeek hoe ik uit een parfumflesje dronk.

Mijn omgeving vervaagde en liepen over in een nieuw decor: de Zwadderich leerlingenkamer vol met luidruchtige leerlingen. Ik voelde dat mijn lichaam iets kleiner was, omdat ik destijds vijftien was. Ik duidelijk ook behoorlijk dronken: ik wankelde naar een hoek van de zaal, mijn hand tegen de muur houdend om niet om te vallen. Ik was op weg naar een leren bank. Ik probeerde me te herinneren hoe ik hier terecht gekomen was. In mijn geestesoog verscheen een beeld van een opstandige Padma en ik, op zoek naar wat afleiding van Ombers regime.

Ik liet mezelf op de bank vallen, waarvan ik dacht dat die leeg was. Dat was hij niet. Zeker niet: de persoon die naast me zat was niemand minder dan Draco Malfidus. Zijn bleke gezicht en blonde haar gaven bijna licht in de donkere hoek. Hij liet zijn blik over me heen glijden en vroeg: "Moe van al dat dansen?"

"Ik neem gewoon even pauze, dat is alles," antwoordde ik kortaf.

"Hoe komt het dat ik jou nooit eerder heb gezien?" Draco keek me indringend aan.

"Omdat we alleen Astronomie samen hebben midden in de nacht?" antwoordde ik. Ik was een beetje uit het veld geslagen door zo'n domme vraag.

"Ben je geen Zwadderaar?" vroeg draco verbaasd.

"Nee?"

"Maar je lijkt precies een Zwadderaar," glimlachte hij.

"Merlijns baard, de dresscode is Zwadderich stijl, natuurlijk zie ik eruit als een Zwadderaar," hoorde ik mezelf zeggen. Ik droeg een strakke smaragdgroene jurk met een col.