Suyun Buruk Ruhu (Namjin)

32.Bölüm "Veda Etme"

Medya: Bizim güzellikler...

Merhabalar, ben geldim... Evet, tüm gece uyumayıp bölüm yazdım. Bugün büyük ihtimal bir yerlerde sızıp kalacağım sksksk.

 Bu yüzden oylarınızı ve yorumlarınızı esirgemeyin lütfen...<3

Profilimdeki oneshotslık  *Namjin*  kitabına bakmayı unutmayın...

***

Kim Namjoon'un Anlatımıyla

Kravatımı iyice sıkılaştırarak yatağa doğru yöneldim ve hâlâ derin bir şekilde uyuyan sevgilime doğru eğildim. Tanrım... Çok güzeldi. Alnını süsleyen siyah saçlarını yavaşça kenara çekerek dudaklarımı alnına bastırdım. Burnunu kırıştırarak yastığıma sarılınca sertçe dudağımı ısırdım. Böyle basit davranışlarının bile beni etkilemesi, bazen beni çok zor duruma düşürüyordu. Bana karşı bu kadar ilgili olması beni ona her gün biraz daha âşık ediyordu. Aklıma bir hafta öneki hali gelince sertçe yutkundum. Bir hafta boyunca telefonun başında beklemişti-neredeyse-ama babası aramamıştı. Kim teyze ile hâlâ iletişimdeydim. Babası pişmandı, hem de çok ama aramaya cesaret edemiyordu. Bunu Jin'e söylemek istediğimde, Kim teyze baba ve oğulun arasına girmemem gerektiğini ve:

"Nasıl çekip gittiyse, öyle dönecek. Sen sakın karışma. Bazen burnunun ucunu bile göremediği o gururundan dolayı ben bile yoruldum. O gururu kırıp oğlunu arayacak, özrünü de dileyecek. Sen sadece Jin'in yanında ona biraz destek ol. Eğer bu durumu Jin'e söylersen, aptal oğlum buraya gelir. Bırak babası ona gitsin bu sefer."

Demişti.  Eh, durum böyle olunca bir hafta boyunca Jin'in-tabiri caizse-kıçında dolanmıştım. Acısına rağmen bu küçük adam bana yemekler hazırlamış ve şarkılar söylemişti. Farkındaydım benimle uğraşmak ona da iyi gelmişti. Şimdiyse bir haftadır bir işte çalışıyordu. Her ne kadar bizim şirketin haber departmanında çalışmasını istesem de kabul ettirememiştim. Bazen fazla inatçı olabiliyordu.

Eğilerek öldüğüm dudaklarına küçük bir buse bıraktım ve doğruldum. Şirkete gitmem gerekiyordu. Gönül isterdi ki onunla kalıp, kahvaltı hazırlayayım fakat... İmkânsızdı.

Sessizce evden çıkarak arabaya yerleşim ve istikametimi şirkete yönelttim.  Şirkete giriş yaptığımda bana selam verenlere aynı kibarlıkla selam vererek odama yöneldim.  Ceketimi çıkararak hızla masama yerleştim. Önümüzdeki hafta için hazırladığım gösterimi açarak Jin'in fotoğrafının yanında duran çalışma gözlüğümü kavradım. Jin'in hemen yanında duran annemin fotoğrafını nazikçe okşadım ve derin bir nefes aldım. Artık annem her yerdeydi, en önemlisi de zihnimdeydi. Eve gittiğimde Jin'i bir kez daha öpmeyi aklıma not ederek annemin yanağını okşadım. Onu tanımayı çok isterdim. Babam onu kaybettikten sonra bu hale geldiyse, çok muhteşem bir kadın olmalıymış. Son bir kez daha annemin yanağını okşayarak gösterime döndüm. İşim çoktu...