Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
dodie- She
Beşinci yıl fazlasıyla garip başlamıştı. İlk olarak okuldan atılmıştı ardından Dumbledore onu kurtarmıştı fakat hiçbir şey demeden çekip gitmişti. Açıkçası Harry Potter hayatının bir karmaşa halinde olmasını bekliyordu fakat bu kadarı da fazlaydı. Sonuçta sadece 15 yaşındaki hayatının normale dönmesini bekleyen biriydi. Fakat ne zaman işlerin normale gideceğini düşünse her şey daha da garipleşiyordu. Hayatında normal olan şeyleri sıralayamazdı. İlk olarak Draco Malfoy ile aralarındaki ilişki her gün daha da garipleşiyordu. Sevgili olduklarını asla dile getirmemişlerdi fakat her gece buluşuyor, sabahları birbirlerine sadece kendileri anlayacak şekilde sırıtıyor ve her şeylerini birbirlerine anlatıyorlardı. Harry eğer arada bir öpüşmeselerdi bunun oldukça sağlam bir arkadaşlık olduğunu söyleyebilirdi. Draco Malfoy ise her ne kadar konuyu konuşmaya istekli olsa da açmıyordu. Geceleri saatlerce konuşup bazen Patronus büyüsü yapmaya çabalıyorlardı. Draco Malfoy şüphesiz ki çok mutlu bir çocukluk geçirmemişti fakat büyüyü denediği zaman düşündükleri kendisini rahatlatıyor ve mutlu ediyordu. Hogwarts her ne kadar Dolores Umbridge saldırısına uğrasa da hayatlarında hala mutlu olabilecekleri şeyler vardı, en azından şimdilik.
'Lanet girsin sana Zabini! Örümcekler kovalasın seni Zabini! Gryffindor yatakhanesinde çıplak dolaş Zabini!' Ron Weasley'yi bu kadar sinirlendirenin Blaise Zabini olduğu kesindi fakat esmer çocuk bunu nasıl yapabilirdi algılayamıyordu Harry Potter. Sonuçta saat daha lanet olası sekizdi, yatakhaneden çıkmamışlardı bile ve nasıl mümkün olabilirdi ki? Harry Potter çok değil birkaç dakika daha turuncu saçlı çocuğun değişik sövme şekillerini duyarsa çıldıracaktı. Bu yüzden altı kişilik odadan hızla çıktı. Hermione Granger onu bekliyordu. Kıvırcık saçlı kız, sıradan bir okul günündeki gibi gri eteğini ve beyaz gömleğini kırışıksız giyiyordu. Harry Potter'ın tam zıttıydı yani. Kuzgun karası saçlara sahip çocuğun gömleği hiçbir zaman düzgün gözükmezdi fakat bununla barışıktı çok umursamamak gerekirdi sonuçta. İkisi sessizce Ron Weasley'yi beklerken turuncu saçlı çocuk lanetler okuyarak aşağı indi. Altın Üçlü, Büyük Salona adımlarken gündelik konulardan bahsediyorlardı. O günkü dersler, İksir ne kadar berbat, ödevler, Lanet Zabini, kütüphane, Slytherinli Lanet Zabini. Ron oldukça sinirliydi fakat kimse nedenini bilmiyordu. Eh, söyleyecek de değildi. Büyük Salona geldiklerinde karşılarında Gümüş Üçlü vardı. Slytherinlilerin okul formasından haberleri yoktu galiba diye düşündü Harry Potter. Üçü de farklı kıyafetlerin üzerine siyah, yeşil broşlu ceketlerini giymişlerdi. Tam karşısında mükemmel sırıtmasıyla Draco Malfoy vardı. Yanında Hermione Granger kız arkadaşı Pansy Parkinson ile özlem gideriyordu ki daha dün gece beraberlerdi. Blaise Zabini ise her zamanki gibiydi. İfadesiz bir şekilde duruyordu. Her şey normal giderken Ron Weasley'nin bağırışı koridorda yayıldı. 'Lanet Zabini!' Turuncu saçlı çocuk hırsla arkasını dönüp gitti. Zabini ise şaşırmasına rağmen bir o kadar da şaşırmamıştı. Yüzü kusursuz bir sırıtmayla şekillendi. Ve ellerini ceplerine koyarak, şarkı mırıldanarak Ron Weasley'nin arkasından yürüdü. Pansy, Draco, Hermione ve Harry yüzlerinde oldukça komik bir surat ifadesiyle kalakaldılar. Bu neyin nesiydi bilmiyorlardı fakat elbette yakında anlaşılırdı. Ne de olsa Gryffindorların Slytherinlilere olan ilgisi aşikardı. Her zaman olan bir şeydi bu.
yuh yine mi kısacık minnacık bir bölüm aa çok şaşırtıcı
