College Girl❌ Michael Clifford #wattys2015

17 - Lina

Na een paar dagen thuis, mocht ik terug komen op de campus. Het was raar toen we bij de poort kwamen met de auto. Ik keek even naar Mama die me ook aan keek. "Weetje nog wat ik je gezegd hebt?" Ik knikte. "Vertel het dan." ik zuchtte. En deed wat ze vroeg. "Goed, ik ga met je mee." Ik keek mam aan. "Je hebt het zelf verpest."

"Maar je hoeft niet mee mam, alsjeblieft niemand gaat mee." Maar mama haalt haar schouders op. En parkeert de auto, en stapt dan uit. We liepen naar binnen en ik liep meteen naar de kantoor van de directeur. Hij was al aan het wachten. Hij liet ons zitten en zei dat we nog even moesten wachten. Dan komt Michael binnen met zijn moeder. Verbaast keek ik de vrouw aan, ze was helemaal niet de vrouw die ik dacht die ze zou zijn. Ze is zo netjes. Geen tattoo's geen piercings. Niks.

De directeur vertelde dat Lucas had vertelt dat het zijn eingenschuld was. Hij loog niet het was ook zijn eingenschuld. Een paar keer keek ik richting Michael. Hij zat er erg rusig bij. Misschien had het wel geblowt. Of iets anders. Mama en zijn moeder, waren blij dat we terug mochten komen. Uiteindelijk mochten we weg, maar we moesten beloven zoiets nooit meer te doen. Michael's reactie was.

"Kan niks beloven." daar was hij niet blij mee, maar toch mocht Michael ook blijven. We lopen naar buiten en mama blijft opeens staan. "Doe je best."

"Altijd!" Ze lachtte even. "Hup moven." Ik liep rustig naar onze "huisje" en al snel had Michael me in gehaalt. "Lina we moeten praten." Ik kniktte. Nog steeds was ik boos op hem, hij heeft me genegeert voor kei lang. En misschien moet ik daar niet boos over zijn, omdat Lucas weer in het verhaal zat. Maar toch ik was toch boos. Ik maak de deur open, en we lopen naar de bank. Ik laat mezelf er op vallen. Ik miste de domme bank die totaal niet lekker zat. Raar i know.

Ik staar Michael en dan begint hij te praten. "Het spijt me." Zei hij. "Ik ben een lul geweest tegen je, maar Luke zei dat als ik nog een keer tegen je praat buiten de lessen om. Dat hij je iets aan zou doen." Het verbaaste me niet dat Lucas zoiets gezegd had. Het was percies zoals hij was. Ik zag totaal de Lucas niet meer die ik zo goed kende. Of nou ja die ik dacht dat ik kende. "Sukkel." was het enige wat ik zei. "Lucas zou zoiets me nooit aan doen." Michael kniktte. "Ja en daar kwam ik later pas achter." Ik gaf hem een zachte stoot tegen zijn, schouder. "Ik heb je wel gemist, ookal zeurde je wel tegen me." Hij lachtte. "Ja zeuren hoort erbij." Ik lachtte en legde mijn hoofd op zijn schoot. "Mhh ja dit heb ik ook gemist." Zei hij.

"Michael?"

"Mmh?"

"Heb je geblowt?" Hij werd rood. "Michael." Zuchtte ik. "Ja sorry het helpt me gewoon oké." Ik schudden mijn hoofd. "Probeer er vanaf te blijven."

"Ga het proberen." Even later lagen we in bed. Het was elf uur savonds en ik was kapot. En al snel viel ik in slaap.

"Lina." Fluisterde een stem naar me. "Lina wakker worden." Ik opende mijn ogen en keek in twee hele blauwe kijkers die ik ergens van kende. Maar ik kon het niet bij brengen wie het was. "Wie ben je?" Vroeg ik. Ze lachtte. "Liefje ken je me nu al niet meer."
"Liefje." Een iemand zei dat altijd tegen mij. Lola Vuniwla mijn beste vriendin tot ze een auto ongeluk kreeg en ze was opslag dood. "Lola?" Ze kniktte en Lachtte. "Je ziet er goed uit. En je vriendje ook." Ze liet me Michael zien. "Dankjewel, hij is niet mijn vriendje." Zei ik. Ze lachtte weer. "Nog niet, komt nog wel." Maar ik schudden mijn hoofd. "Kom ik moet je iets laten zien." Ik liep met haar meer en ik zag allemaal heringeringen. Allemaal van mij. "Wat gaan doen?" Vroeg ik aan haar. Ze lachtte weer. Iets wat ze toen ook altijd zei. "Wacht maar liefje." We kwamen aan bij een spiegel. "Loop er maar door heen." Zei ze. Ik schudden mijn hoofd. "Ik ben niet goed wat als ik val." Ze lachtte en zuchtte. "Loop nou maar watje." Ik deed het ik liep door de spiegel en zag mij en Lucas toen we nog happy waren. Ze liet me alles zien. Zelfs toen hij barbie kuste. "Waarom moet ik dit zien?" Vroeg ik. Ze wees. "Zij kuste hem, hij niet haar liefje. En je hebt nooit naar geluisterde Lina. Hij was het beste wat je ooit iets over komen." Ze had gelijk. Maar toch deed het pijn. "Barbie girl wilde jullie altijd al uit elkaar hebben. En toen ze dit deed en al haar vrienden dit poste. Geloofde jij het. Niet slim liefje." Zei ze. "Jij deed wat zij wauw. En jij hebt Luke toen zo verandert." Niet begrijpend keek ik haar aan. "Jij brak zijn hart." Deed ik dat echt? Ik had het nog nooit zo bekeken. "Probeer het goed te maken." Ik lachtte. "Probeer dan iets." Zei ze. En dan opeens was ze weg...