College Girl❌ Michael Clifford #wattys2015

19 - Lina

Hier stonden we dan. Met al onze spullen te wachten op een freaking bus. We moesten op Kamp. De eerste jaars (ik dus) en de tweede jaars. Gelukkig was Michael een tweede jaars en was ik niet zo alleen. Wanneer de bus er eindelijk is leek het wel uren te duren voor dat ik er eindelijk in zat. Ik zat naast Michael in de bus. Maar op een of andere manier zat hij me maar aan te kijken. "Wat?" Vroeg ik na een tijdje. Maar hij schudden zijn hoofd. Ik negeerde maar dat hij zo deed. "Heb je make-up?" Fluisterde Michael toen. Ik kniktte. "Het is een beetje gaan vlekken meid." Met grote ogen keek ik naar Michael en haalde uit mijn gewoone tas een spiegeltje, en zag dat Michael gelijkt had. Meteen schaamde ik me eigen kapot. "Dankjewel voor het zeggen." Zei ik. En Michael glimlachte even. "Graag gedaan doe ik graag." Ik lachtte en zag toen even een twinkel in zijn ogen. Weird dat heb ik nooit eerder gezien. Ik deed alsof ik het niet gezien had, en begon mijn Make-up bij te werken. Gelukkig was ik net klaar voor dat de bus begon met rijden.

Na een hele uur in de bus gezeten te hebben mochten we gaan lopen. Fijn. Lopen? Waarom niet gewoon kanoen? Als snel werden we in groepjes gegooit. En al snel was duidelijk bij wie ik zat. "Michael Clifford, Lucas Hemmings, Calum Hood Ashton Irwin Lina venderwaal en Sasha waste." Ik zou niet weten wie Sasha was. Maar ik wilde dit niet, en ik denk dat ze het daarom ook gedaan hebben. We moesten zelf, naar het kamp gaan zoeken. Helaas waren we allemaal slecht in vinden van de weg. "Ik denk dat we hier heen moeten." Zei Lucas na een tijdje. Ik kniktte en deed wat hij zei. Achter mij hoorde ik Sasha een paar keer zuchtten. Maar ik deed alsof ik het niet hoorde. Ik keek even naar Ashton. "Irwin zit jij niet een of twee groepen hoger?" Vroeg ik. Hij knikte. "Jawel ik zit een groep hoger als jullie, maar omdat mijn vrienden jongere zijn mag ik altijd met ze mee." Nu was het mijn beurt om te knikten. Na een half uur lopen, snapte we er niks meer van. Twee groepen waren ook deze kant op gelopen maar ik hoor of zie helemaal niks. "Ik kan niet meer." Hoorde ik Sasha zuchtend. Ik deed mijn wenkbrouw omhoog en keek ik haar aan. "Je zult wel verder moeten, want we moeten naar kamp." Sasha keek me boos aan. "Kamp? Daar komen wij niet eens als je hier verder loop heb je de snel weg." Spuugde ze. Nu keken de jongens haar aan. "Als jij het beter weet mag je ook wel voor lopen." Snauwde Lucas. Sasha stond op en deed het. Ze liep voor en liet ons steeds verder het bos in gaan. "We hadden er al moeten zijn." Zei ze na een tijdje. "Hoe laat is het?" Vroeg ik. Calum keek naar ze horloge. "Half twaalf snachts." Het was wel duidelijk dat het snachts was. Het was donker je zag niks. En als je niet uit keek viel je gewoon zo op je mond.

"We vinden de weg naar het kamp nooit." Zuchtte Sasha. Ik keek haar een beetje boos aan. "Als je het de hele tijd blijft zeggen dan vinden we het nooit nee." Sasha lachtte even. "Het is half een jongens ik heb gehad met het lopen." Zei Calum. Ik snapde het, mijn voeten deden pijn. En we wisten niet waar we waren. Uiteindelijk bleven we staan bij een paar rotsen en lieten we onszelf een beetje vallen. Maar niet veel later hoorde we een een wolven geluid. "Meen je dit? Wolven." Gaapte ik. Iedereen leek geschrokken van het wolven geluid. "Wees niet bang." Zei ik. "Hopelijk komen ze hier niet en laten ze ons met rust." Ik ga iets dichter tegen Michael aan liggen omdat ik het koud kreeg. Steeds meer begon ik te klapper tanden. "Hier." Lucas hield een vest voor mijn neus. "Je hebt het nog steeds." Fluisterde ik. Lucas kniktte. "Hij was duur en veelste mooi om hem kapot te maken." Zei hij.