College Girl❌ Michael Clifford #wattys2015

31 - Lina

Ik lig hier nu al dagen in kamer op mijn bed. Ik eet wat, slaap praat wat maar ik wil er maar niet over hebben wat er nou precies gebeurd is. Ik weet het zelf niet, ik heb gedronken dat weet iedereen, maar het was mijn eerste keer. En het was nog van de jongen die ik opnieuw probeerde te vertrouwen. Veel mensen van de campus hebben me al gebeld. Maar ik nam de kracht niet om op te nemen, het is elke keer de zelfde vraag. 'Wat is er nou precies gebeurd?' Als ik het helemaal weet zou ik het zelf vertellen, maar ik weet het niet. Ik weet stukjes, maar niet de hele avond. Er word op de geklopt. 'Lieverd ik wil dat je deze test gaat doen.' Zegt Mam en ze houd een zwangerschap 's test voor me. Ik kijk haar aan, en ik krijg tranen in mijn ogen. 'Oké.' Mijn stem klonk gebroken. Mama vertelt me wat ik moet doen, en ik doe wat ze zegt. En nu is het wachten. 'Laat het me eens zien.' Zegt ze. Ik geef het aan haar en ze kijkt me aan. 'Je bent zwanger.' Zegt ze. 'Drie weken precies.' Ik kijk haar aan. 'Wat moet ik doen?' Vraag ik. Mama gaat naast me zitten. 'Er zijn een paar opties.' Ze zucht even. 'Adoptie, weglaten halen of je houd het kindje.' ik kijk mam aan. 'Ik kan het niet weg laten halen.' Vanaf dat ik een jaar of twaalf was en er wat over wist had ik er al een hekel aan. 'Adoptie dan?' Vraagt ze. Ik haalde mijn schouders op. 'Lieverd het is denk ik geen goed idee als je het houd.' Ik knik. 'Ik weet het, ik denk dat ik het maar ga vragen aan Lucas wat hij wilt.' Mama knikt. Natuurlijk had ik ook gewoon zelf de keuzen kunnen maken, maar Luke is toch de vader of hij het wilt of niet.

Mijn mobiel staat op luidspreker. Wanneer Ashton op neemt. 'Lina?' Ik zucht. 'Ashton.' Fluister ik. Ik miste iedereen. 'Is Lucas in de buurt?' Even word er niks gezegd maar dan hoor ik Lucas zijn stem. 'Wat is er?' Vraagt hij. 'Sta ik op spieker?' 'Ja.' Ik wacht even. 'Ik ben zwanger Lucas, wat wil dat ik er mee doe?' Het is helemaal stil aan zijn kant. Niemand zegt iets zelfs Ashton niet of Calum. 'Moet je zelf maar weten maar ik wil niks met het kind te maken hebben.' Ashton roept iets maar dan word de verbinding verbroken. De tranen lopen over mijn wangen. Het is allemaal zijn schuld, hoe kan ik dit nou tegen Michael zeggen? 'Hoi Michael ik ben zwanger van Lucas leuk hé?' Ik sta op en loop naar beneden. 'En?' De tranen lopen weer. 'Hij wil er niks mee te maken hebben mam.' Zei ik snikkend. Ze knuffelt me. 'Ik ben hier voor je dat weet je toch?' Ik knik. Achter me hoor ik iemand hoesten. Blaine. 'Is hij echt zo'n lul?' Ik knik. 'Het is te verwachten.' Begon ik. 'Hij heeft wat hij wilde, dat ik ook de pijn heb die hij heeft.' Mijn mobiel gaat af en ik zie Ashton staan. Ik zet hem op luidspreker. 'Lina?' Ik wacht even. 'Ja Ashton?' Hij leek ook over zijn na te denken. 'Het spijt me zo van Luke.' Ik lach even. 'Jij kan hier helemaal niks aan doen.' 'Weet ik, maar je had hem moeten horen toen ik iets bij je gedaan had. Hij wilde me zo wat vermoorden en nu doet hij het zelf.' 'Echt?' Ik weet bijna zeker dat Ashton aan het knikken is. 'Knikken helpt niet dat weet je hé?' Hij lacht. 'Gelukkig ben je je humor niet kwijt.' Ik glimlach even. 'Die raak ik nooit kwijt.' 'Ik probeer met hem te praten oké?' 'Doe je best.' Even zucht hij. 'Het kan lang duren voor hij het snapt ben ik bang.' 'Maakt niks uit.' Ash hangt op en ik naar Mam en Blaine. 'Wat?' 'Je bent bevriend met Ashton?' Ik knikte. 'Hij is heel anders dan jullie denken.' Mam zegt niks maar zet een bord met eten voor me neus.

***-***
hallooo toets,
hopelijk vinden jullie dit niet erg (nog maar een paar hoofdstukken en dan is dit verhaal af :0) Een ding kan ik wel zeggen, ik had niet verwacht dat dit verhaal zo goed gelezen werd als dat het nou word. Ik sta er altijd versteld van. IK HOU ZOVEEL VAN JULLIE!!!
XXX Anouk