Ups and Downs

020.

Het spijt me verschrikkelijk dat ik zo lang niet heb geupdate... het 20ste hoofdstuk alweer! Ik kan echt niet geloven dat ik al zoveel reads heb!!:). Echt bedankt!! Veel leesplezier:D!

Louis pov-

We liepen bezweet door de gangen. Het was echt gaaf om voor zoveel mensen op te treden! Ik voelde ineens 2 handen om mijn middel. "Heeii babe." Zei Harry en gaf me een kusje in mijn nek. "Haii sweetie!" Zei ik terug.

We kwamen buiten er werden meteen duizenden foto's van Harry en mij gemaakt we hielden onze handen vast maar die werden uit elkaar getrokken. "Meelopen jongens!" Riep Paul streng. We renden de bus in. "Waarom deden jullie dat?!" Vroeg hij streng aan ons. "Wat bedoel je Paul?" Vroeg Harry verward. "Jullie handen vasthouden! Je weet dat je jullie relatie niet mag laten zien in het openbaar!" Zei hij nog steeds boos. "Wat?!" Zeiden Harry en ik tegelijk. "Ik zei toch... lees het contract!" Zei Paul en liep hoofdschuddend weg. Harry keek me verdrietig aan. "Maar dat gaat never nooit lukken!" Zei hij. "Het lukt wel Hazz... en als het niet lukt dan is het jammer! Hij kan ons niet zomaar uit de band sturen hoor." Zei ik. "Dat is waar..." Zei Harry en gaf me een zoen.

*1 week later*

"Jongens! Wat zei ik nou? Niet zoenen of andere dingen in het openbaar!!" Riep Paul in ons gezicht. "Je kan ons niet uit elkaar halen! En wat doe je er dan aan.." Zei ik arrogant. "Jullie raken minstens de helft van jullie fans kwijt!" Zei hij streng. Niall, Liam en Zayn keken ons geschrokken aan. "Dat kunnen we ze niet aandoen..." Fluisterde Harry in mijn oor. "I know.." Fluisterde ik terug. "Oke, we gaan niks meer in het openbaar doen.." Zei ik en kreeg een brok in mijn keel. "Oke mooizo." Zei Paul en liep weg. Er liep een traan over mijn wang. "Lou, het komt goed! Dit gaat ons lukken!!" Zei Harry en gaf me een kus. "Ik hoop het!" Zei ik en ging zitten. Harry ging naast me zitten en gaf me kusjes in mijn nek. Toen ik zag dat iedereen ons kon zien via het raampje duwde ik hem van me af. "Lou.. wtf." Zei Harry die op de grond lag. "Omg sorry Hazz.. maar iedereen kon ons zien via het raam." Zei ik en hielp hem omhoog. "Daar heb je een gordijn voor!" Zei hij lachend. Ik zuchtte opgelucht en Harry kroop weer bij me. "We kunnen na de tour samen wonen! Gewoon als beste vrienden. En dan trekt Eleanor ook in want anders word het verdacht." Zei Harry. "Dat is een goed plan!!" Zei ik blij en zoende hem. Mijn tong vroeg toestemming en die kreeg ik. We speelde een heftig spelletje totdat ik mijn telefoon hoorde afgaan. Eleanor belde me. Ik nam op.
E= Eleanor, L= Louis.

L: Heeii El, wat is er?
E: Louis kan je hierheen komen?!
L: Hoezo??
E: I-ik denk dat ik ga bevallen..
L: WAT?! Uhh.. oke ik ga het vragen.
E: Oke schie... AAAAAHH!! Schiet op Lou! Please!!
L: J-ja..

Ik deed mijn telefoon weer in mijn zak en rende naar Paul. "PAUL?! KAN JE ME ALSJEBLIEFT NAAR HUIS BRENGEN?! ELEANOR IS AAN HET BEVALLEN!!" Riep ik. "Louis, dat kan echt niet!" Zei hij. "Please?!" Zei ik met puppyogen en een pruillipje. "Oke, maar we gaan wel snel." Zei hij en keerde de bus.

De hele reis was ik stil. Ik zat alleen maar te tikken op de leuning. "Louis we zijn er!!" Riep Paul. Ik rende de bus uit en ik hoorde voetstappen achter me. "Niall wat doe je?" Vroeg ik. "Hallo? Het is mijn kind hè?" Zei hij. "Oja sorry!" Zei ik en rende het ziekenhuis in naar de balie. "Eleanor Calder." Zei ik. "Uhh.. verdieping 7, kamer 14." Zei ze. Ik knikte en rende naar de lift. "Kapot! Godsamme.." Mompelde ik en rende de trappen op.

Hijgend kwam ik aan bij verdieping 7. Ik rende de deuren langs. Bij 1 deur stond een dokter. Kamer 14. "Uhm hallo! Mag ik naar binnen?" Vroeg ik. "Nee sorry, we zijn hier bezig met een bevalling en er mag nu niemand meer naar binnen." Zei hij. Ik hoorde geschreeuw. Niall keek me geschrokken aan. Ik hoorde weer een schreeuw. "Kunt u gaan wachten in de wachtkamer?" Vroeg de dokter waarop ik knikte en liep naar de wachtkamer. Ik ging zitten en begon met mijn voet te tappen op de grond.

Na anderhalf uur mochten we naar binnen. Eleanor lag daar uitgeput op bed. De baby werd meegenomen. Hij huilde helemaal niet! "L-louis.." Zei Eleanor zacht. "Ja Mate? Wat is er??" Vroeg ik. "De b-baby huilde n-niet.." Zei ze snikkend. "Het komt allemaal wel goed.." Zei ik en troostte haar. "Niall, dankje dat je ook bent meegegaan." Zei ze en gaf hem een knuffel. De dokter kwam binnenlopen. "Ik heb helaas slecht nieuws voor u..." Zei hij en keek naar beneden. "De baby heeft het niet overleefd, zijn hartje was te zwak." Zei hij. Eleanor begon te huilen. De dokter liep weer weg en Eleanor knuffelde me stevig. Mijn shirt werd nat door de tranen. Ik liet los uit de knuffel en zag Niall tegen de muur aanstaan. Met zijn hoofd gebogen. Eleanor stond op en liep naar hem toe. "Het spijt me.." Zei ze. "Het is niet jou schuld!" Zei Niall en gaf haar een knuffel. Ik zag zijn hoofd rood worden en hij begon te huilen. Paul kwam binnenlopen. "Ik zei opschie- Whow.. wat is hier gebeurt?" Vroeg hij. "De baby is overleden." Zei ik bot. "O.. uhh.. sorry, sterkte." Zei Paul en liep snel de kamer weer uit.

10 minuten later kwam Harry binnenlopen. Meteen toen ik hem zag schoot ik vol en begon te huilen. Hij gaf me een knuffel en de tranen stroomden naar beneden.

We stonden daar nog een half uur en daarna had ik weer afscheid van Eleanor genomen en moest ik weer weg... jezus wat zwaar was dat! Ik was zo blij voor haar en Niall. En dan heeft het kindje het gewoon niet geoverleefd! De hele rit was Niall aan het huilen. Het deed me echt pijn.. "Jongens, op naar het volgende optreden!!" Riep Paul. Ik zuchtte en stond op.

Jeeeiii FINALLY een hoofdstuk!! Het spijt me dat het zolang heeft geduurd... hoop dat hij leuk wass!

Doegg!! Xx Rachel.