Ups and Downs

023.

Ik verveel me en ik moet wachten tot The Walking Dead begint... dus ja;). Veel leesplezier!! Xx.

Louis pov-

Ik zit nog steeds in de bus. Wat voel ik me klote. Ik mis hem zo erg... Waarom gebeurt dit altijd met mij?! Mag ik niet gelukkig leven ofzo? Ik zal hier vast niet eeuwig mogen blijven zitten. Ik stond op en liep de bus uit. Ik liep het gebouw binnen en zag Harry al zitten. Zijn handen voor zijn gezicht en zijn schouders gingen meerdere keren op en neer. Waarom zou hij huilen? Hij is toch hetro? "Hey Louis..." Hoor ik een bekende stem zeggen maar kom niet op de naam. Als ik achter me kijk zie ik Robin staan. Ik voel even een klein beetje angst maar dat verdwijnt al snel als hij een zachte knuffel geeft. "Heei Robin." Zeg ik terug. Pas als ik hoor hoe ellendig mijn stem klinkt kijk ik naat beneden. "Louis wat is er met je?" Vraagt Robin. Ik kijk naar Harry die naar mij kijkt. Meteen voel ik de branden... ik kijk snel weg en kijk nu recht in de bruine ogen van Robin. Hij gaat met zijn hand naar mijn wang. Hij gaat met zijn hoofd steeds dichterbij. Uiteindelijk komen zijn lippen op die van mij. Ik blijf stokstijf stilstaan en alleen mijn lippen bewegen mee. Ik voel er helemaal niks van. Als ik luid gehuil hoor stop ik meteen. Ik duw Robin weg en hij schrikt. "Lou... het spijt me." Zegt hij. "Het is al goed... ik moet even naar H-harry..." Bij de naam Harry krijg ik weer een steek in mijn hart.

Ik loop door de lege gangen als ik uit de bezemkast luid gesnik hoor.

Harry pov-

Louis... mijn vriendje... of zal ik zeggen ex. Heeft voor mijn neus staan zoenen met Robin. Waarom met hem?! Hij heeft Louis zijn hele getreiterd... Wat heb ik dan gedaan? Ik wil het zo graag weten, dan kan ik nog proberen het goed te maken. Ik hoor iemand op de deur kloppen. Ik schrik even maar krijg er toch een zachte 'kom maar binnen' uit. De deur gaat open en ik zie daar Louis staan. Meteen schiet ik vol. "Louis vertel me nou verdomme wat ik heb gedaan... ik wil jou niet kwijt! Zonder jou ben ik niets!!" Roep ik huilend. "Je hebt gezegt dat ik alleen maar een goeie vriend was... dat je hetro was!" Zei hij gebroken. Wat?! Dat heb ik helemaa- "Louis! Dat was een leugen!" Ik stond op en deed mijn handen op zijn schouders. "Dat zei ik voor de fans. Wist je nog wat Paul zei? Als we ons in het openbaar laten zien... dan raken we de helft van de fans kwijt!" Zei ik en hoop dat hij me gelooft. Dit keer is het de beurt van Louis om te huilen. "Louis. Ik wil jou voor ze lang zal die leven niet kwijt raken. Jij bent mijn alles en als jij mij nu verlaat ben ik de Harry die ik wil zijn niet meer..." Fluister ik zacht. Louis doet zijn armen om mijn middel en ik voel mijn shirt nat worden. Geen moment twijfel ik en doe mijn handen bij zijn achterhoofd om hem nog steviger tegen me aan te drukken. "H-het spijt me voor d-die zoen! Ik had h-het niet moeten d-doen... i-ik dacht je me n-niet meer leuk v-vond." Snikte Louis. "Ik vind jou wel leuk Lou. Jij bent mijn mooiste, knapste, liefste, schattigste, aardigste, behulpzaamste vriendje. En ik zal jou nooit laten gaan ookal moet ik daarvoor vechten." Zei ik en gaf hem een zoen op zijn mond. "I-ik hou van je." Zei Louis onzeker. "Ik hou nog meer van jou." Zei ik. Hij glimlachte zwakjes. "Wat is er Lou?" Vroeg ik. "Het is gewoon... ik ben al gelijk na 1 keer meteen weer onzeker en bang enzo... dat wil ik niet!!" Zei hij verdrietig. "Louis, het boeit mij echt niet hoe je bent. Of je onzeker of bang bent... jij bent en blijft perfect voor mij." Zei ik.

We liepen hand in hand door de gangen. We komen weer aan bij de jongens. "Wat was er nou?" Vraagt Liam. "Niks, altans we willen het zo snel mogelijk vergeten." Zeg ik en kijk ze serieus aan. Ze knikken en gaan weer door waarmee ze bezig waren. Louis is nog steeds heel erg stil. "Waar is de drukke Louis gebleven??" Vraag ik en glimlach zwakjes. "Morgen is hij er weer belooft... ik ben nu een beetje down." Zei hij en glimlacht terug.

Na het concert is Louis meteen zijn tas gaan inpakken en naar de bus gegaan. Toen ik aankwam lag hij te slapen op het bankje. Ik liet hem maar liggen en ging bij het raam zitten. Voor gezelschap had ik Niall. Hij is echt een loving life persoon. Dat is juist zo leuk aan hem. De hele rit is Louis aan het slapen. Soms is hij onrustig en praat hij. Maar ik weet dat hij de rust nodig heeft.

Ik ben gewoon zo blij dat alles weer goed is!

Wooww... ik had niet verwacht dat ik nog zo'n lang hoofdstuk kon schrijven;). The Walking Dead is nu bezig dus jaa:). Hoop dat het leuk was!!

Doegg!! Xx Rachel.