Okay dit word het laatste hoofdstuk van dit boek, ik heb hier niet veel inspiratie meer voor. Ik wilde hem wel nog gewoon afsluiten, het spijt me super erg hiervoor!! Ik ga wel nog door met Adopted By Larry Stylinson, That Bakery Boy en Dead?! Ik vind deze boeken de leukste en ik heb er nog een heel klein beetje inspiratie voor ;). Dit is niet het allerleukste einde wat jullie zullen krijgen maar ik ben slecht in het schrijven van hugs en kisses. Veel 'plezier' met lezen!! xx :).
Louis POV
Ik zak verslagen door mijn knieën, mijn opa is overleden. Ik kijk naar de grond en er vallen grote druppels op de grond, van mijn tranen. "Het spijt me zeer voor uw verlies, u kunt rouwen in de rouwkamer." Zegt de dokter. Ik reageer niet en blijf zitten kijken naar de grond, hoe kan dit nou ineens zo gebeuren? Hij was kerngezond! Of kwam het door de oudheid? "Louis, lieverd.. gaat het?" Vraagt mijn moeder bezorgd. Ik schud mijn hoofd, mijn moeder tilt me op en sluit me in haar armen. Ik begin weer te huilen en haar vestje word helemaal nat. "Kom, we gaan naar de rouwkamer." Zegt ze met nog steeds een trillerige stem en tranen in haar ogen. Ik knik en we lopen/wankelen naar de rouwkamer. Voordat we de hoek omlopen hoor ik iemand mijn naam roepen, ik kijk achter me en mijn ogen worden groot en gevuld met tranen, oh nee toch....
PAM PAM PAM
Eleanor POV
Ik kijk met een gebroken hart naar Louis, hij zit op de grond en er vallen zoveel tranen op de grond. "Ik wil naar hem toe, laat me los." Zegt Harry snikkend. Ik trek hem terug en hij kijkt me verbaasd aan. "Je bent veelste duizelig om nu zelf te gaan lopen." Lieg ik. "I dont care, Louis is mijn vriendje en ik wil hem troosten, laat me los!" Zegt hij nu wat bozer. Hij probeert mijn hand van zijn arm te halen, met weinig succes. Ik kijk hem met een gemene lach aan. "LAAT ME LOS!" Roept hij en zijn platte hand komt op mijn gezicht. "Mongool wat denk jij wel?!!" Zeg ik kwaad en ik sla met mijn vuist tegen zijn hoofd. Hij valt meteen op de grond en ik blijf geschrokken staan, wat heb ik gedaan? Voordat ik er erg in heb roep ik Louis. "Louis!!" Roep ik. Louis draait zich om en hij kijkt geschrokken. Hij laat zijn moeder los en komt aanrennen. "Harry!!! wat is er gebeurt?!" Vraagt hij huilend en geschrokken. Ik kan nu niet de waarheid vertellen... "Hij viel zomaar ineens neer en.. en... ik weet het niet, het spijt me zo!" Zeg ik. Louis schudt Harry heen en weer. "Hazz word verdomme nou wakker ik wil jou niet ook kwijtraken." Huilt hij. Er komt een dokter aangerend. "Wat is hier gebeurt?" Vraagt de dokter. Louis probeert iets te zeggen maar het komt niet uit zijn keel. "Laat maar, ik neem hem mee." Zegt hij, de dokter tilt Harry in bruidsvorm op en rent met hem naar een kamer. Louis rent achter de dokter aan en Johannah staat met haar hand op haar borst te huilen. Ik ren snel ook achter Louis aan. Johannah kijkt me aan alsof ik iets verkeerds heb gedaan, zou ze het doorhebben? Ik negeer haar blik en loop snel door.
Johannah POV
Eleanor kijkt heel schuldig en bang, alsof ze iets heeft gedaan bij Harry. Ik kijk haar aan en dat ziet ze, ze schrikt en loopt snel door. Hier zit iets achter. Ik tik voordat ze in de kamer is op haar rug en ze schrikt. "Kom je even met mij mee? Louis wilt vast wat privacy." Zeg ik nep-lief. Ze knikt trillerig en ik neem haar mee naar de receptie. "Okay Eleanor, ik weet dat jij er iets mee te maken heb, wat is er gebeurt?" Vraag ik meteen en mijn blik verandert van nep-lief naar boos. Ze kijkt me bang aan en een paar kleine traantjes stromen over hangen. "Harry wilde naar Louis toe maar ik hield hem tegen want.. uhm... hij was te duizelig om zelf te lopen, hij accepteerde dat niet en sloeg me met zijn platte hand, ik werd boos en sloeg hem op zijn hoofd, met mijn vuist.." Zegt ze en ze kijkt naar beneden. "Okay en nu 100% eerlijk zijn, waarom mocht hij niet naar Lou?" Vraag ik en ze kijkt me weer bang aan. "Dat kan ik niet vertellen." Zegt ze stilletjes. "Als dat niet kan mag je nu meteen vertrekken en nooit meer terug komen, want ik weet dat jij iets van plan ben want sinds dat Harry Louis' vriendje is doe je heel raar." Zeg ik en ze zucht. "Ik ben.. jaloers... Ik wil Louis als mijn vriendje en ik wil Harry daar niet bij, ik ben al sinds dat ik Louis ken verliefd op hem en ik dacht dat ik het 'gay zijn' wel kon stoppen. Ik heb samen met Paul, van het modest management, een plannetje.. Ik ben Louis zijn beard, dat is een nepvriendinnetje. En daarmee wilde we dus bereiken dat Louis en Harry uit elkaar groeide en dat ik dan Louis zijn vaste vriendin werd..." Zegt ze en ik kijk haar boos en teleurgesteld aan. "Eleanor... jij mag nu naar Lou en Hazz hun huis gaan en al je spullen inpakken en oprotten. Ik wil niet zo'n monster bij hun in de buurt. Louis voor jezelf houden? Hun uit elkaar halen? Ben je niet goed bij je hoofd ofzo?! Alsjeblieft, ga weg en denk maar niet dat ik dit niet ga zeggen tegen Louis. Hij komt alles te weten en hij gaat jou nooit meer spreken. Ik ga nu tegen de nieuwsberichten zeggen dat jullie uit elkaar MET het hele verhaal, want mij boeit het niet wat modest gaat denken, Louis en Harry zijn verliefd en dat is belangrijker dan ALLES!" Zeg ik en ik pak haar bij haar arm en duw haar het ziekenhuis uit. "Kom nooit meer terug Eleanor want anders ga ik je aangeven bij de politie." Roep ik nog en ze loopt huilend weg. Ik loop naar de kamer van Harry. Gelukkig klopt zijn hart nog en Louis is in slaap gevallen op de stoel. De dokter komt de kamer inlopen en vraagt of ik nog naar mijn vader wil. Natuurlijk knik ik en loop met hem mee.
Okayy... Toch nog een soort van happy end, right? Er komt nog zo'n hoofdstuk met hoe alles is gelopen enz. Het spijt me heel erg voor dit 'snelle einde' maar ik had er gewoon echt geen inspiratie voor. Thank u all voor het lezen van dit boek, ik ben er zelf erg trots op :).
Byee !!!! xx Rach .
JE LEEST
Ups and Downs
FanfictionLouis is 17 jaar (bijna 18) en zit op de middelbare school, het laatste jaar. Louis word gepest en getreiterd op school omdat hij Gay is, een hoge stem heeft, houd van strepen en omdat kinderen hem gewoon raar vinden. Hij kon er na al die jaren nie...