Minik Deneğim🌼

Final Part 2

Yarını bekleyemedim kdkdkkd.
İyi okumalar ve bu son bölüm😔
.
.
.
  Jimin ile Jungkook saraylarına gelmişti. Jungkook bu akşam bebeklerinin ve eşinin sağlığı şerefine bir davet veriyordu. Şimdi ikili bebeklerini hazırlıyorlardı. Kendileri de hazırlanıp aşağı indiler.
Bahçede büyük bir kalabalık onları bekliyordu ve gördükleri an bir alkış tufanı koptu o kalabalıktan.
Jungkook bütün gece boyunca eşine ve bebeklerine kimseyi yanaştırmamıştı. Gece bittiğinde odalarına çıktılar. Bebeklerini uyutup kendileri de yataklarına uzandı.
  Jungkook o gece birkaç kez bebeklerinin sesine uyandı ve onları uyutup tekrar eşini kolları arasına aldı. Jimin'in güzelce dinlenmesi için onu uyandırmıyordu.
.
.
.
.
(3 ay sonra)
Jimin kucağındaki kızlarını uyutmaya çalışırken Jungkook'ta oğullarını uyutmaya çalışıyordu.
  Jimin tam kızlarını uyutuyor ve beşiğine yatırıp oğullarını uyutmaya çalışıyorken kızları hemen uyanıyordu. Oğullarını uyutup beşiği yatırıyor kızlarını kucağına alıp onu uyutmaya çalışıyordu. Bu sefer oğulları uyanıyordu. İki bebekte Jimin babasının kucağında uyumak istiyordu.
-Bebeğim ikisini de al en iyisi kucağına. Baksana senin kucağında uyumak istiyorlar.
  Jimin eşini onaylayıp oğullarını da kucağına aldı. İki bebekte sessiz ve sakince babasının boynunda derin derin nefesler alıyordu. Daha sonra Aren elini Jimin'in dudaklarına götürdü. Bir eli ile Jimin'in dudaklarını inceliyor bir yandan da babasının kokusunu soluyordu.
-Hey o dudaklar benim küçük adam.
Jungkook mızmızca konuşunca Jimin gülümsedi. Bunun üzerine Aren henüz tam tutamadığı kafasını sallayarak babasının boynundan doğruldu ve babasının gülümseyen dudaklarına baktı. Tam kafasını tutamayıp babasının dudaklarına değecekti ki Jungkook araya elini koydu.
-Ben kime diyorum bayım? Uzak dur eşimden!
-Jungkook oğlumuzdan da kıskanmazsın artık.
-Ama bebeğim seni öpmeyi biliyor.
Jimin gözlerini devirerek sustu.
Areum da gözlerini açmış etrafı inceliyordu. Daha sonra ikizi gibi o da eli ile Jimin babasının dudağını incelerken Aren tekrar elini Jimin'in dudağına attı. Ama kardeşinin elini de hissedince kızarak elini kardeşine savurdu. Böylece kardeşlerin ilk kavgası başlamış oldu. Jimin birbirlerini vurmasınlar diye Aren'i Jungkook'a verdi. Bunun üzerine Aren daha da kızıştı ve şiddetli bir şekilde ağlamaya başladı. Jungkook Aren'i susturamayınca Jimin Areum'u Jungkook'a uzatıp Aren'i aldı ve sakinleştirdi. Fakat tek sorun vardı ki Areum da bu sefer içli içli ağlıyordu.
Jimin önce Aren'i uyutup daha sonra Areum'u uyutarak odadan çıktılar.
Kendi odalarına geçtiklerinde Jimin kendini direkt yatağa bıraktı.
-Ohhh, çok yoruldum ya. Hayır ikisi de karnımda duruyordu fakat kucağımda duramıyorlar.
Jungkook gülümseyerek eşine sarıldı ve güzel bir uykuya daldılar.
.
.
.
(2 yıl sonra)
  - Baba, baba!
  - Baba, baba!
Jungkook sarayın bahçesindeki çardakta oturmuş eşi ile sohbet ederken kendilerine doğru koşarak gelen çocuklarına baktılar.
-Çocuklar düşeceksiniz yavaş koşun.
Jimin onlara seslenirken biraz geç kalmıştı. Çünkü Areum çoktan yere düşmüştü. Aren ona gülerken Areum sinirlenip onu da yere düşürmüştü. İkili yerde birbirine girip kavga ederken Jungkook onları ayırdı.
-Siz ikiniz neden böyle koşturuyordunuz?
-Baba, biliyoy muçun bugün sayayımıza bir prens geydi ve bana evleyme teklifi etti ben de kabuy ettiyymm ama bu Aren prensi dövdü.
  Jimin oğlunun dövüşmesine kızarken Jungkook'ta kızına onu kimseye vermeyeceğine dair konuşuyordu.
  Böyle böyle bu ufak atışmalarda minik ailenin hayatında hep yer aldı. Minik aile büyüdü, Jeon Aren kral oldu, Jeon Areum da evlenmeyi tercih etmeyip Kraliçe olarak kardeşi ile ülkesini yönetti.
  Jungkook ve Jimin'e gelirsek onlar da yaşlandı tabiki. Ama sevgileri asla eskimedi. Her zaman dinç bir şekilde arttı. Zaman geçse bile değişmeyen yönleri vardı. Jungkook'un Jimin ile uğraşması, Jimin'in onu azarlaması gibi. Bu her daim devam edecekti.
İkiliyi belki proje için birkaç kağıt parçası bir araya getirmişti ama asıl gönül bağlarıydı onları bir yapan. Gözle görülmeyecek kadar ince ama hiçbir şeyin kıramayacağı kadar da sağlam bir bağ...
.
.
.
  Eveeet, gelelim veda konuşmasına.
   Bu kitaba başlarken öylesine bir hevesle başlamıştım ve açıkçası finale kadar geleceğimi düşünmüyordum. Ama yanılmışım.
Bu kitap sayesinde çok değerli bir dost kazandım, siz sevgili okurlarımı kazandım. Sizin desteğiniz ile bu kitabı bitirdik. O yüzden sizlerle çok teşekkür ederim.
   Sizleri çok seviyorum, sağlıcakla kalın.
Başka hikayelerde buluşmak dileği ile.... 💙 😘🤗