""Non Servum!"
Hizmet etmeyeceğini söyledi. Etrafta onun sesinden başka ses yoktu. Bizler başımızı dahi kaldıramıyorduk fakat o korkusuzca Şepfa'nın gözlerinin içine bakıyordu. Kız kardeşimizden yankılanan büyük isyanın ardından o güçlü sesten bir s...
○Selamlar,iyi okumalar♡ Finale son iki bölüm;) Yeni bölüm için biraz bekleyeceğim,finali birlikte yapalım:) Oy vermeyi unutmayın,uhh bitiyor,bol sevgiler♡
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
|Vera Blake
Yazar'dan
Lucifer'ın gözleri ateş ile parladı. Yüzünde bir gülümseme oluştu dudaklarındaki seğirme ile. Birkaç melek kanatları ile serafları korurken,genç şeytan arkasına baktı. İlk defa gelmişti belki de aklına. Kırmızı gözlerini derin bir nefes alırken kırpıştırdı hızlıca. Bakışlarından savaş onayını almak istiyordu. Bu bir tür izinden uzak olmasıyla beraber yanında olduklarını bilmek istiyordu. Şeytanların savaşı Vera için değildi oysa. İçlerindeki çoğu,ölen arkadaşları,ailesi için oradaydı. Kimisi Lucifer'ın arkasında olmaktan çekinmiyor,kimisinin de zaten bundan başka şansı yoktu. Kralın olana melek dokunamazdı onlara göre. Bu büyük bir savaş için,burayı yakıp kül etmek için iyi bir sebepti. Melekler bu defa sınırları fazla aşmıştı.
Lucifer,meleklere döndü. Sağ elini havaya kaldırdı. Serçe parmağı ve yüzük parmağını kapadı.
"Unutma,siz başlattınız"
Elinin aşağı inmesi ile tüm şeytanlar yanından bir hışımla koştu. Saçları dalgalandı rüzgârları ile. Eğildi. Bir dizini yere yaslaması ile avucunu ateş ile doldurduğu elini yere bastırdı. Bir çember oluşturdu meleklerin etrafında. Gözlerinde dalgalanan ateşin dansı ile keyifle gülümsedi. Cehennemin ateşlerinde yanmayı hak edenler için her daim hazırdı.
Arkasında duran altı kardeş ise yüzlerindeki sırıtma ile olan bitenleri seyrediyordu.
O sırada Vera,Lucifer'ın geldiğini Tabris'in aceleyle çıkmasından anlamış,olan biteni idrak edebilmek için uğraşıyordu. Sesleri dinliyor fakat anlayamıyordu dışarıda olanları. Buradan çıkmak da istemiyordu söylediği gibi. Çıkarsa olacakları biliyordu. İçini kaplayan o kötü his nefesi kadar yakındı bu kez. Gözlerinin önünde bir ışık belirdi önce. Bir kez iki kez yanıp sönmeye devam etti. Karanlığa alışmış mavileri kısıldı. Bir ses duydu hemen ardından.
"Oh saklanıyor musun yoksa?"
Mastema kızıl,kıvırcık saçlarını arkasına savurdu. Yüzündeki gülümseme yine tarif edilemezdi. Parmağını şıklattı,Vera geriye doğru çekilirken. Ağır kapı geriye yaslandı hızla. Bir kez daha şıklattı. Elindeki zincir yere düştü bu kez.
"Oynamayacak mısın?"
Vera duvara yasladı sırtını. Tırnaklarını avuçlarına bastırdı bir süre. Sanki biraz sonra göreceği rüyadan uyanmak için. Konuşursa dikkati dağılacakmış gibi hissediyordu. Yüzüne dahi bakmadı.
