Pas nje jave.
Kishte kaluar nje jave dhe tashme Liana ishte sheruar dhe sot ishte dita qe do te shkonte ne pune. Kishte marre vesh per martesen e Massimos dhe tashme kishte vendosur qe perfundimisht te hiqte dore nga ai, meqe ai e kishte bere para saj.
U fut brenda ne kompani dhe u nis per tek zyra e saj. Beri gjerat qe i nevojiteshin dhe u nis per tek zyra e Massimos. Zemra i rrahu fort por ajo ne fytyre mbante seriozitet. Hyri brenda pasi degjoi aprovimin e tij dhe pa qe s ishte vetem ne zyre, ishte edhe gruaja e tij.
Liana: miremengjesi zoteri!
Massimo: miremengjesi Liana
Alesia: kjo eshte asistentja jote apo jo Massimo?
Liana: po zonje.
Alesia: atehere eja me mua dhe ti tregoj une ty per axhenden sepse e kam menaxhuar une keto dite dhe tani te ta le ty ne dorezim.
Massimo: Per 10 minuta mbaroni pune, kemi mbledhje pas pak Alesia.
Liana: pa merak Zoteri, nuk jua mbaj shume gruan tuaj, jam njeri qe kuptoj dhe besoj shpejt - tha teksa e pa ne sy.
Alesia: mund te shkosh ne zyren tende vij une aty.- priti derisa ajo u largua dhe u kthye nga Massimo.
Alesia: Ajo eshte?
Massimo: po.
Alesia: te marr ndonje mjet mbrojtes tani une qe po shkoj atje? Sa te medha jane mundesite qe te me vrasi?
Massimo: 0. Pasi tashme ka hequr dore nga une. - tha i trishtuar teksa kujtonte nje moment qe e kishte degjuar duke i thene Dylanit qe tashme kishte hequr dore nga ai.
Alesia: me vjen keq seriozisht Massimo.
Massimo: nejse, vazhdo ti dhe ejani ne sallen e mbledhjeve pastaj.
Alesia: ok bye.
.....................
U fut ne zyren e Lianes pa trokitur dhe aty brenda pa Etanin qe po buzeqeshte Lianes embel dhe u kollit pak qe ata te kuptonin qe ajo ishte aty.
Alesia: Liana vazhdojme ne, Etan ti vazhdo punen tende.
Etan: sigurisht zonje- tha teksa e pa ftohte. - shpresoj te jesh me mire shtrige - iu drejtua Lianes.
Po fliste me Lianen por asnjera s ishte aty, fizikisht po, por shpirterisht asnjera.
Eshte si puna e bumerangut, sado larg ta hedhesh do te kthehet perseri ne vendin fillestar ashtu ishin edhe ata kudo qe shkonin perseri zemrat e tyre i perkisnin vetem disa personave.
Alesia fliste embel dhe me qetedi Lianes por ajo ia kthente vrazhde dhe ftohte dhe kjo sjellja e saj e vriste Alesian, thua se e kishte ajo fajin.
Alesia: tani mund te shkojme ne mbledhje.
Liana: jemi pak me vonese zonje, shpresoj qe Zoteria mos te na bertasi.
Alesia: oh, s ka problem e dashur Massimo nuk bertet per arsye koti dhe mos me thirr zonje mund te me therrasesh thjesht Alesia.
Liana: preferoj formalitet, fundja jeni gruaja e shefit dhe zonje do t ju therras.
Alesia nuk foli por thjesht u futen ne zyre dhe vazhduan mbledhjen dhe syte e Massimos ishin vec mbi Lianen dhe ajo e kuptonte por s guxonte ta ngrinte koken.
Massimo: atehere mbaruam, mund te dilni pervec Znjsh.Lianes dhe Etanit.
Te gjithe dolen dhe edhe Alesia ndenji.
Alesia: edhe une po rri, s po kerkoj leje.
Massimo: si te duash- ia ktheu qete, me te s kishte gje. E respektonte si femer dhe me te vertete ishte nje femer goxha e forte.
Massimo: atehere ju te dy meqe jeni modelet e kompanise duhet te vazhdojme per koleksionin e rradhes.
Alesia: ate koleksion e kam une.
Massimo: po, ate e ka nisur Alesia dhe duhet te merreni me shume me te por dhe me mua sigurisht. Per te bere prezantimin e koleksionit, pra sfilaten duhet te shkojme ne Taxhikistan. Atje do ta perfundojme.
Liana: kuptova, mund te dal?
Massimo: po. Etan qendro, Alesia mund te dalesh pak?
Alesia: po- tha teksa u ngrit dhe u afrua tek veshi i tij dhe i tha me ze te ulet - mos bej marrezira
Por qe nga jashte u duk sikur ajo e puthi ne faqe dhe Liana doli me shpejtesi nga zyra dhe u largua per ne tualet kur mund ti linte lotet te dilnin.
Pasi edhe Alesia doli Etani u ul ne karrige dhe po priste Massimon te fliste.
Massimo: Etan Anderson.
Etan: po zoteri.
Massimo: djali i Andersoneve, pasardhesi i kompanise me te madhe ne Itali pse vendos qe te punoje si model ne nje kompani tjeter?
Etan: sepse dua qe te qendroj ne kembe me forcat e mia.
Massimo: ose te harrosh te shkuaren.
Etan: s ka lidhje.
Massimo: ka.
Etan: cfare po aludoni Massimo?
Massimo: edhe une jam Italian, per te harruar te shkuaren erdha edhe une ketu. Me beso s harrohet thjesht mesohesh me te. E di qe nga aksidenti qe bere ti vdiq motra jote. Kemi nje histori afersisht te ngjashme ne disa aspekte.
Etan: dhe ku doni te dilni?
Massimo: qe tashme stafeten e ke ti.
Etan: nje stafete e kam, por jo ate qe dua une. Kemi ngaterruar stafeten e njeri tjetrit.
Massimo: mund te dalesh.
