~Pas 5 muajsh ~
Kishin kaluar 5 muaj dhe qe prej asaj nate se kishte pare me Massimon, kishte marre vesh qe kishte shkuar ne Itali dhe s ishte bere me i gjalle. Kompanine e drejtonte Dylani i cili kishte shume sukses si nje 20 vjecar qe ishte. Ditet e para te nentorit kishin trokitur dhe shiu i rrembyeshem i asaj dite kishte bere qe asnje kembe njeriu te mos kishte ne rruget e Moskes, pervec asaj e cila po ecte ngadale edhe pse ishte shi dhe cader s kishte. Me pallton e gjate deri ne fund te kembeve qe i mbulonte gjithe trupin dukej si nje e vdekur mes te gjalleve. Dhe ne fakt ashtu ishte, zemra e saj kishte ndaluar se rrahuri qe kur kishte marre vesh qe ai kishte ikur.
Zemra i digjte nga malli per te dhe nga meraku gjithashtu.
A jeton nje lule pa diell? Jeton? Mezor por jeton. Ashtu ishte dhr ajo kur e kishte ate aty, s ishte i saj por te pakten e shikonte, i degjonte zerin, por tani. Tani ishte si ajo lulja pa uje dhe pa diell. A jeton lulja pa uje e pa diell? Nuk jeton. Vyshket dhe thahet. Dhe ajo po thahej dita dites, ai kishte marre dhe zemren e saj me vete.
I kishte derguar dy here sms qe ishin pergjigjur me dy shigjeta blu qe tregonte qe i kishte pare por s kishte denjuar ti pergjigjej. Dhe ne fakt nuk i vinte faj, pasi faji ishte i saji. Ajo shkaterroi gjithcka ate nate. Sikur mos te kishte pas folur ashtu tani gjithcka. Ku ta dinte ajo qe s ishte ashtu....
---------
Hyri ne zyren e Dylanit ku ai si gjithmone ishte i mbytur ne shkresa.
Liana: miremengjesi- tha duke shtirur nje buzeqeshje.
Dylani: miremengjesi, eja me ndihmo pak se vdiqa- tha duke qeshur.
Liana: ja te ndihmoj une pa merak.
Dylani: ca bere ti? Mire?
Liana: mire, me iken dritat mbreme o Dylan a e di sa frike.
Dylani: pse s me thirre mua, je dhe vetem?
Liana tashme jetonte ne nje shtepi vetem dhe nuk jetonte me me Etanin.
Liana: kisha telefonin mik
Dylani: uff, leji keto pune hajde pime nje kafe.
Liana: une kam shume pune- tha duke u munduar te ikte.
Dylani: e di qe duke e zhytur veten ne pune nuk i iken dot realitetit por ne fakt eshte aty, ne cdo dokument qe ti lexon, e ke te shkruar emrin e tij.
Liana: mjaft te lutem.
Dylani: edhe une kete po te them, mjaft. E ke idene sa kg ke rene keto muaj? Thjesht ma thuaj. Ku shkoi ajo Liana moskokecarese, ajo provokuesja, ajo gjaknxehta ë?
Liana: e mori vellai jot me vete ndoshta??- e pyeti me ironi dhe doli jashte.
Pasi Liana doli jashte nxorri telefonin dhe i ra dikujt ne telefon.
Dylan: do kthehesh menjehere, mjaft tani. Mjaft keni vuajtur. Eja. Kthehu. Ka nevoje per ty. Jo vetem ajo por te gjithe. Vij une atje vec ti eja ketu. Te lutem! Po te lutem, vec eja. Mallkuar qofte cdo gje, varja te gjithave i kam q* r**t te gjithave dse duroj me kete situate. Ti atje, ajo ketu. Nisu neser heret ne mengjes. Te kam vella, ate e kam moter. Eja vella. Neser te pres.
Ne pjeset ne vazhdim do shpjegohet gjithcka ka ndodhur dhe se besoj se do kete me shume se 10 pjese ndoshta me mbushet mendja e bej dhe me 5 fare por se di
