Çok beklediğimiz baba-kız karşılaşmamız geliyor ve bölümde çok şaşıracağınız bir gizem açığa çıkıyor. Keyifli okumalar...
Öncesinde okurlardan Kalika görselleri koyalım.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
*
*
*
Sadece dakikalar içinde verdiğimiz kararla birlikte ormana doğru koşuyorduk. Ağaçlar gittikçe sıklaştığı için yönümüzü kaybetmemiz daha da kolaylaşıyordu bu yüzden Ege'yi gözden kaybetmemek için büyük bir çaba harcıyordum. Sıska, grimsi ağaç gövdeleri dışında görüşümüzü kısıtlayan diğer etken sisti ve ormanın derinliklerine inince bu, önüme beyaz bir tül perde indirilmiş hissi uyandırıyordu.
Üşüyor, korkuyor ve yorgunlukla kendimizi zorluyorduk ama Ege'nin rehberliğinde ilerlemeye devam ettik.
Ege ayı kapanını almaya karar verdiğinde bunun işe yarayıp yaramayacağı konusunda oldukça endişeliydim ama yanına aldığı koca mutfak bıçağı, sırtımdaki kapandan daha da çok korkutuyordu beni.
Kapanı benim yerleştirmem gerekiyordu ama Ege, gerekirse elindeki bıçağı Zebani'nin kalbine saplayacağını söylemişti. Bunun olmamasını diliyordum çünkü oraya yeni bir şeytan uyandırmak için gitmiyorduk. Kanım bunu haykıracak olsa bile katil olmak istemiyordum.
Biraz sonra ormandan gelen ıslık seslerinin arasına çığlık sesleri karıştı. Selman abinin "Nevra!" diye haykırdığını duyduğumuzda Ege ile gözlerimiz kesişti. Anında sese doğru koşmaya başladık. Sırtımdaki yükten dolayı dengemi sağlamakta zorlanıyordum ancak sesler o kadar endişeliydi ki Nevra ablanın şu an ölmüş olabileceği düşüncesi beynimde dolanıp duruyordu.
"Geç mi kaldık?" diye haykırmak istedim Kalika'ya karşı. "Yetişemedim mi?"
Biraz sonra sisin arasında iri yarı bir varlık gördük. O kadar büyük görünüyordu ki, hırıldamaları kulaklarımıza iliştiğinde onun gerçekten devasa bir kurt ya da ayı olabileceğini düşündüm.
