Lanetli Kan | I-II ve III

50. Bölüm | Yıllar sonra aynı haber; katil bulunamıyor.

Merhaba, 

Bu güzel haberin dışında daha da önemli bir haberim var ki, o da Lanetli Kan'a birkaç teklif gelmiş olması... Henüz ileride ne olacağı belli değil, o yüzden size net bir şey söyleyemiyorum ama umuyorum ki destekleriniz esirgemezsiniz ve en güzel kararla ileride yeniden buluşuruz. 

Bölüm sonuna da göz atmayı unutmayın. 

Bölüm 50: "Yıllar sonra aynı haber; katil bulunamıyor."

"Oraya kimsenin girdiğini görmediğimi söyledim. Oradan kimsenin çıkamayacağını değil."

"Batıl inançlar konusunda tam tersini söylemiştiniz!" diyerek sesini yükselten Ege'nin aniden yüzü kızardı. "Bize anlatmadığınız ne var Nevra Abla?"

Nevra Abla'nın kaşları çatıldı. "Ne demek istediğini anlayamadım tatlım?" diyerek Ege'yi yatıştırmaya çalıştı. "Oradan birinin çıkmış olduğunu söylememin batıl inançlarla ne ilgisi olabilir ki?" dediğinde başta suçlu konumunda olan ablanın yeri değişti ve biranda Ege azarlanmış bir çocuk misali yerine sindi.

Nevra Abla, "Oradan hiçbir şeyin dışarıya çıkmadığından emin olmak istiyorlar," dediğinde neyi kast etmişti bilmiyorduk ama üçümüzün de aklına gelen şey evdeki varlıklarla ilgiliydi.

"Zamanında o evde yaşamaya devam eden biri vardı," dedi abla. "Çok uzun zaman önce, olaydan iki yıl sonra falan olmalı... Bir gece yarısı çıldırıp evden dışarıya fırlayana dek kimse o evde birilerinin olduğunu bilmiyordu. Yüzünü ya da kim olduğunu bilmiyoruz lakin o evden çıktığından beri söylentiler daha da çirkinleşti. Ölü ruhların fısıltıları, artık dışarıya çıkacak korkunç yaratık fikirlerini meydana getirdi. Bu yüzden o eve kimse girmek istemiyor; içeride saklanan bir şeylerin olabileceği düşüncesi oradan canlı çıkamayacaklarına inandırıyor."

"Yani iki yıl boyunca yüzünü göstermeyen biri ansızın evden dışarı mı çıktı? Bir daha geri dönmedi mi?"

Nevra Abla kollarını koltuğun iki yanına yasladı. "Bir gece yarısıydı, babamla ilk defa film izlediğimiz bir geceydi. Korkudan uyuyamamıştım ve dışarıyı izliyordum. Biranda evin kapısı açıldı ve simsiyah bir gölge dışarıya fırladı. Çığlık atıyordu ve sanki yanıyormuş gibi dönüp duruyordu. O giderken kapı ardından süratle çarpıldı. 16 numaranın ışıkları aniden yanıp ev sahibi dışarı fırladığında gölge evlerinin önünden süratle geçiyordu. Onu gören yalnızca birkaç kişi vardı ama sorsanız tüm göl evi sakinleri koca dişli çirkin yaratığı gördüğünü söyler. Ve hayır, geri döndüğünü sanmıyorum. İki yıl adı çıkmış bir evde sessiz bir hayat yaşadıktan sonra delirmemesi saçma olurdu. Aslını isterseniz tüm bu evden gelen sesler ve evde yaşayan varlıklar ile ilgili söylentiler o evde yaşamış olan kişiden dolayı türemiş olmalı. Ardında bir enkaz bırakıp kaçtı."

Bu doğruydu, o evde ve tüm insanlarda bir enkaz bırakılmıştı. Ben bile o enkazın altında kalanlar arasındaydım.

"Yani kendi gözlerin ile gördün mü?" diye şaşkınla söylendi Selman Abi. Nevra Abla dudaklarını büktü, "Yani... İki gözümde sağlam olduğu için gördüm tabii ki."

Ege gözlerini devirdi ama bunu sadece ben gördüm. "Peki, bu konu hakkında hatırladığın başka bir şey var mı?"