MISTRESS

Chapter 7

#ChapterSeven
Glaiza's Pov

Nagising ako ng magkasunod sunod na katok ang narinig ko mula sa labas ng pintoan. Fuckshit, ang sakit na nga ng ulo ko dahil sa hang over kagabi tapos ngayon naman, halos mabasag na yong eardrums ko sa sobrang lakas ng kalabog ng pintoan. Ano ba namang kailangan ng pisteng taong to?

"Ano ba ang iingay eh? Nakita niyo naman sigurong natutulog yong tao oh.'' inis na turan ko at ginulo ang buhok. Binuksan ko naman ang pintoan at tumingin naman ako kong sino ang walangyang nilalang na distorbo sa tulog ko. Patay! literal na ma deads ako ngayon, dahil kitang kita ko ang amazonang naka pamewang sa harapan ko ngayon. Walang iba kundi si ate. Oo si ate Glaira nga ang nandito sa harapan ko, at galit na galit habang nakatingin sa akin, naiimagine ko na yata na umuosok yong ilong niya.

''H-hehehe G-good morning a-ate'' utal na utal na bati ko at nginitian siya ng matamis, nagbaka sakali lang naman na makalusot ako sa kanya.

''GLAIZAAAAAAAAAA'' malakas na sigaw niya kaya agad naman akong napatakip sa tenga ko dahil pakiramdam ko ay masisira na lahat ng parts ng tenga huhu "San ka nang galing kahapon? Umuwi ka ba kagabi?Jusko Glaiza pinapatay mo na yata ako sa sobrang pag-alala sa'yo. San ka ba ng galing? Bakit hindi ka man lang nag paalam sa'kin bago ka umalis. Paano kapag may nangyaring masama sa'yo, tapos di ko man lang malaman kong na'san ka nag punta.'' galit na sabi ni ate Glaira. Bakas sa mukha niya ang sobrang pag-alala niya sa'kin at halata rin na hindi maganda ang tulog niya dahil nangingitim na rin ang may ilalalim ng mata niya. Mukha siyang bruha sa ayos niya ngayon, gulong gulo ang buhok hinde man lang naisipan na mag suklay, manay na manay kong panamit. Ano ba naman ang nagustohan ni Jhoven kay ate? kong ganito ngalang ang ayos niya.

''Sorry na ate. Galing kasi ako kagabi sa barkada eh, nakalimutan ko rin kasing magpaalam pa sa iyo kaya sorry na ate Glaira kong napag-alala kita'' malambing na sabi ko saka siya niyakap. Sana man lang sa yakap na ito ay mapagaan ko ang loob mo ate. Sana rin sa yakap ko na'to ay maipadama ko sayo na importante at mahal kita, kahit ilang beses na kitang trinaydor at niloko. Patawarin moko ate, sa lahat ng pagkakamali ko. Hindi ko kasi naiwasan eh, lalo na ngayon na nakagawa ako sayo ng malaking pagkakamali na paniguradong ikakasira ng relasyon nating magkapatid.

'Sorry ate, Hinde ko'na maiwasan pa ang asawa mo lalo na ngayong unti-unti na akong nahuhulog sa kaniya'

Hinde ko alam kong kailan nagsimula pa itong nararamdaman ko kay Jhoven. Basta ang alam ko lang ay nag uumpisa na akong mag selos kay ate, na kahit asawa pa siya ni Jhoven, sa mata ko ay parang mali na maging sweet sila sa isa't isa lalo na't nasa harapan ko pa sila pag ginagawa nila yon, parang feeling ay ako yung asawa na pinag taksilan ng harap harapan. Parang gusto ko na lang angkinin si Jhoven at ikulong sa mga yakap ko para hindi na siya makawala at hahanap ng iba, para na rin hindi na siya babalik pa sa ate ko.

Ano bang naging mali sa'kin? Bakit ba lagi na lang akong pangalawa. Diba pwedeng ako naman yung una?ako naman yung first priority? nakakasawa na rin kasing maging second option lang. Nakakasawa narin maging isang kabit, diba pwedeng ako naman ang asawa?ako naman ang mahalin niya. Jhoven ba't hindi na lang kasi ako? Ano ba naman ang meron ang ate ko na wala sa akin?

''Glaiza please lang, magpaalam ka naman sa'kin kong saan ka pupunta, kasi hindi naman ako manghuhula para malaman kong nasan kana. Isipin mo naman na mag-alala ako sayo, paano na lang kapag may nangyari sayong masama. Jusko Glai hindi ko na alam ang gagawin ko, pinag-alala moko ng sobra, pakiramdam ko para akong nababaliw dahil hindi ko malaman kong nasan kana.'' nag -alala na aniya ni ate. Kong maka react akala mo naman na hindi na'ko uuwi pa, OA masyado ''Pasensya kana huh? Kong ganito lang ako nag alala sayo, hindi ko kasi maiwasan eh. Oa na kong Oa pero pwede ba sa susunod magpaalam ka naman sakin, kahit hindi sa personal, pwede mag text ka naman o di kaya tumawag ka para di ako mag alala nang ganito sa'yo'' aniya at padabog na naglakad palayo sa'kin.

Ganon na ba talaga ka obvious ang expression ng mukha ko para malaman niya kong ano ang nasa isip ko. Hyst nakakainis, imbes na lambingin ko siya para hindi siya magalit sa'kin ay lalo lang siyang nagalit dahil sa pesting reaction kong yon. Bakit naman kasi bigla na lang nasagi sa isip ko si Jhoven, kaya ayon tuloy biglang nawala ako sa wesyo at nakalimotan ko na kaharap ko pala si ate Glaira. Nakakainis.

Naghilamos lang ako at hindi na nagbihis. Kahit naka nighties ako ay hindi ko na binigyan pa nang atensyon. Lumabas ako sa kwarto ng ganon lang ang suot ko saka bakit ko naman ikakahiya ang katawan ko eh gifted naman ako. Pake ko lang sa iisipin nila.

Nakarating ako sa kusina ay agad ko namang  nakita si ate kasama si Jhoven na seryosong nag-uusap. Lalapitan ko na sana siya para humingi ng sorry para sa kahapon na hindi ako nakapag paalam sa kanya at lalo na sa nangyari kanina. Sa di inaasahang pangyayari ay nadulas ako sa sahig, lumagabog talaga ang katawan ko sa tiles dahil sobrang dulas, may nagkakalat na tubig sa paligid kaya siguro yon ang naging dahilan.

Tumingin naman ako kena ate at Jhoven na nakatingin na pala sa akin at nanlaki ang mga mata, marahil sa gulat ng makitang nasa sahig na'ko. Nakaramdam naman ako ng matinding sakit sa may bandang tiyan ko at parang may dumaloy na likido na nagmumula sa gitna ng hita ko. Hinawakan ko kong ano yon at ganon na lang ang gulat at takot na lumukob sa buo kong pagkatao ng makita ko ito, hindi yon tubig kondi kulay pulang likido...dugo.

''Ahhhhhhhh'' namimilipit na sigaw ko sa sobrang sakit na maramdaman ko sa tiyan. Sobrang kirot, sobrang sakit na hindi ko maipapaliwanag na kong ano ang naramdaman ko.

Kahit nang hihina na ako kay kitang kita ko parin ang  pagmamadali ni Jhoven na pumunta sa direksyon ko para saklolohan ako, kahit siya ay nagulat man at natakot sa pangyayari ay hindi yon naging hadlang para tulungan ako.

''Hold on baby, dont leave me. I promise I'll be a good dad'' mahinang sambit niya habang tumatakbong dala dala ako. Nakarating kami sa kotse ng mawalan ako ng ulirat at tuluyan ng mawalan ng malay.

Isa lang ang naisip ko sa mga oras na to. Magiging isang ina na ako sa lalaking pinapangarap ko, masaya na ako don, na ako ang magiging ina ng anak niya na nasa sinapoponan ko. Kahit ako ay hindi ko parin lubosang maisip, na kahit natatakot man ako sa sitwasyon ko ay nakaramdaman naman ako ng saya at munting pag-asa.

I'm very happy because I'm pregnant and of course I'm carrying the child of Jhoven Piencenavez.

'My Dream and now It would be come true.'