MISTRESS

Chapter 21

#ChapterTwenty-One
𝑮𝒍𝒂𝒊𝒛𝒂'𝒔 𝑷𝒐𝒗

5 𝒀𝒆𝒂𝒓𝒔 𝑳𝒂𝒕𝒆𝒓.....

Busy ako ngayon sa pag review ng mga documents sa company ng bigla bumukas ang door at pumasok dun ang batang babae na nakabusangot ang mukha, nasa tabi niya naman ang kanyang yaya.

"What's with your face baby?what's happening? Bakit nakabusangot ang beautiful daughter ni mommy?" malumanay kong tanong.

Pero imbes na sagotin ang tanong ko ay pabalya niyang ibinato ang bag sa couch at inis na umupo doon.

"Yaya what's happening to my daughter? Bakit nakabusangot siya?May nangyari bang masama sa school?" tanong ko sa kanya. Kita ko naman ang pagkagulat niya at mahigpit na hinawakan ang damit niya. Alam kong natakot siyang pagalitan ko kaya ganon na lang ang kilos niya.

"S-sorry maam, p-pero di ko po alam. P-paglabas niya galing sa r-room niya ay g-ganyan na po siya" utal utal na sagot niya at yumuko sa'ka iniwasan ang mga tingin ko.

Siya si Yaya Josie, isa siyang tnt sa bansa.Pinay din siya na nakikipagsapalaran para lang maiahon ang pamilya niya sa pilipinas mula sa kahirapan. Nakilala ko siya noong bumili ako sa grocery, nakabanggaan ko siya ng time na'yon dahil may naghahabol sa kanyang kapulisan tapos naawa lang ako sa kanya kaya tinulungan ko siya. Ako narin ang nag process ng mga documents para maging legal siya sa bansang 'ito.

"Stop stuttering yaya, As if im gonna eat you alive. Im only ask question, so don't be scared. Im not mad okay?" pasiguradong aniya ko. Tumango naman siya at parang guminhawa ang parikamdam niya.

Tinalikuran ko na siya at naglakad papunta sa direksyon ng anak ko.

"Hey baby, what's wrong?" nag-alala na tanong ko.

"Nothing mommy." simpleng sagot niya at di na kumibo.

"I know na may hindi magandang nangyari sa school mo, so please tell me anak?" sumamo ko sa kanya at naglungkot lungkotan.

"Mommy. May I ask a question?" patanong niyang paalam.

Kahit 4 years old palang siya ay hindi na siya bulol magsalita, hindi kagaya ng mga bata na hindi pa gaano maalam sa pagsasalita, inshort bulol.

"What is it baby?" malambing na tanong ko at inipit ang buhok na medyo tumabon na sa mata niya.

"Where's my father?" tanong niya at yumuko para di ko makita ang malungkot niyang mukha.

"A-ahmm anak, you'll know him soon but not now okay?" sabi ko.

Nalungkot naman siya.

"But mommy!!, My classmates bully me because they'll know that I dont have a father." busangot na aniya ni Jhoiza.

Bigla na lamang may kumirot puso ng marinig ko ang mga masasakit na hinanaing ng anak.

'Pasensya ka na anak pero sa ngayon kasi ay hindi pa pwede kayong magkasama, dahil alam ko kapag nangyari iyon ay mabubunyag ang sekreto mula sa pagkatao mo at maaaring pwede pag simulan ng gulo. Kunting tiis na lang anak, makakasama mo rin ang daddy mo sa 'TAMANG PANAHON.' I said in my mind and take a deep sigh.

"Just wait for a right time anak. I promise, I introduce you to him if everything's okay." paniguradong sabi ko sa'ka siya niyakap.

Satisfaction seen in her face.