MISTRESS

Chapter 14

#ChapterFourteen
𝑮𝒍𝒂𝒊𝒛𝒂'𝒔 𝑷𝒐𝒗

Nagising ako na para bang wala ng kabuhay-buhay. Na para bang ang bigat na lang ng pakiramdam kong bumangon. Na para bang wala ng dahilan para ipagpatuloy ko pa ang buhay ko.

Dahan dahan akong bumangon dahil gusto kong patunayan sa lahat na buhay pa si Glaiven, especially to nanay lomie and Noel. Gusto kong ipamukha sa kanila na buhay na buhay pa ang anak ko, na hindi magandang magbiro ng mga ganong bagay.

𝘑𝘩𝘰𝘪𝘻𝘢 𝘡𝘢𝘯𝘦 𝘈𝘭𝘤𝘢𝘳𝘦𝘴𝘻

Bigla na lang sumagi sa isip ko ang pangalan ng anak kong babae. Napabuntong hininga ako. May isang rason pa pala akong maging masaya. At yon ay ang makasama ang anak ko.

Nang makatayo ako ay agad naman akong lumabas ng silid kahit nanghihina parin ako dahil galing pa ako sa panganganak ay kakayanin ko talaga para lang makasama ko sila.

𝖠𝗀𝖺𝖽 𝖺𝗄𝗈𝗇𝗀 𝖽𝗎𝗆𝗂𝗋𝖾𝗍𝗌𝗈 𝗌𝖺 𝗇𝗎𝗋𝗌𝖾𝗋𝗒 𝗋𝗈𝗈𝗆 𝗄𝗈𝗇𝗀 𝗌𝖺𝖺𝗇 𝗇𝖺𝗄𝖺𝗅𝖺𝗀𝖺𝗒 𝗇𝗀 𝗆𝗀𝖺 𝖻𝖺𝖻𝗂𝖾𝗌. 𝖭𝖺𝗇𝗀 𝗆𝖺𝗄𝖺𝗋𝖺𝗍𝗂𝗇𝗀 𝖺𝗄𝗈 𝖺𝗒 𝖺𝗀𝖺𝖽 hinanap ng mga mata ko ang 𝗉𝖺𝗇𝗀𝖺𝗅𝖺𝗇𝗀 𝘎𝘭𝘢𝘪𝘷𝘦𝘯 𝘑𝘢𝘥𝘦 𝘈𝘭𝘤𝘢𝘳𝘦𝘴𝘻 pero kahit saan talaga ko tumingin ay hindi ko makita ang pangalan niya.

Nanlumo akong naglakad papunta sa opisina ni Doc. Agnes. Kumatok pa ako ng tatlong beses bago ko madinig ang '𝘤𝘰𝘮𝘦 𝘪𝘯' kaya agad ko namang binuksan ang pinto at pumasok sa loob.

"What do you want Miss Alcaresz?" taray na sagot niya. Totoo ba ang narinig ko sa tono ng pananalita niya na tinatarayan niya ako o pandinig ko talaga ang may depirensya at hindi siya. By the way bago ko man makalimutan ang pakay ko, kung bakit ako nandirito sa opisina niya.

"Where's my Glaiven? Where's my child?" matapang na ani ko. Para mapalakas lang ang loob ko kong ano man ang sasabihin niya tungkol sa anak ko.

"Miss Alcaresz. Hindi paba sinabi nila Noel sayo?" saad niya na magpapagulo sa akin.

"A-ang alin?" kunwaring taka kong tanong.Bumuntong hininga pa siya bago magsalita.

"Na wala na ang anak mo" diretsahang sagot niya. Parang nanlambot yata ang mga tuhod ko dahil sa masamang balitang narinig ko sa tanang buhay ko.

Hindi

Hindi totoong wala na si Glaiven

Hindi totoong patay na ang anak ko

Hindi ko matanggap

Hindi ko man lang siya nasilayan

Hindi ko man lang narinig ang una niyang iyak

Hindi ko man siya nahawakan

Hindi ko man lang siya naalagaan

At hindi ko man lang siya makakasama

Hindi ito maaari

Hindi ito totoo

Panaginip lang lahat ng ito

Isang bangungot na gusto ko nang magising dahil di ko kayang i-proseso at tanggapin lahat ng sinasabi ni Doc. Agnes. Hindi ko matatanggap na wala na ang anak ko. Sinisisi ko ang sarili kong bakit sa pagsilang ko sa kanya ay hindi ko man lang siya nasilayan. Kong hindi lang sana ako nawalan ng malay ng panahon na yon ay baka posibleng buhay pa siya.