Admiring at Midnight

Prologue

Disclaimer:

This story is a work of fiction. Names, characters, places, businesses, events, scenarios, and incidents are either the product of the author's or used in a fictitious manner. Any resemblance to an actual person, living or dead, or actual events is purely coincidental.

Please bear with my grammatically incorrect and typographical errors. I will edit this if I have some time. Plagiarism is a crime.

This story is not affiliated with any universities, colleges, establishments, or other tourist spots that will be mentioned.

P's: Don't plagiarize my work.

Prologue

- Lost in translation

This place will be my new home for now. I will miss Manila, but I will sure love being here too.

"Blue, yellow, pink, orange... perfect!" I uttered to myself.

I grabbed different colors of glow in the dark. Susubokan kong ilagay ito sa ceiling ko ngayon kasi maganda ito tuwing gabi. May crescent moon at stars. Binili ko pa talaga ang mga ito noong nasa Manila palang kami.

Ako 'yong klase na komportable matulog sa gabi kapag dim 'yong kwarto ko. I like lying on my bed at night while looking at my ceiling and seeing this glow in the dark that shines within my room.

Para lang rin akong nakatingin sa langit tuwing gabi, tapos nakikita ko ang buwan at ang mga bituin. They're so beautiful and magical. It gives me a serene and peaceful feeling.

I smiled to myself.

Habang abala ako sa aayos ng kwarto ko ay may napansin ako bigla kaya lumabas ako para puntahan sila Mama at Papa sa na nanood ngayon movie.

"Mama, nakita mo ba 'yong photo album ko?" I asked while slightly pouting my lips.

Hindi ko kasi nakita ito.

Nandoon lahat ng pictures ko simula baby palang ako hanggang ngayon. Makapal 'yon kaya madami pang pictures na pwedeng mailagay do'n.

"Nandiyan lang 'yan hanapin mo, baka nasa may sulok. Mata ang gamitin hindi ang bibig, Beckha." sagot ni Mama sabay subo ng cake ngayon. Ni hindi man lang ako halos balingan nang tingin.

I frowned.

"Eh, kanina ko hinahanap wala naman dito."

Napakamot pa talaga ako sa ulo ko. Hinanap ko naman na kung saan-saan pero wala talaga.

Naalala ko tuloy kahapon nabanggit ni Papa na habang nag hahakot daw sila noong nakaraan nang mga gamit namin ay natapon daw 'yong iba. Sana naman hindi napasama do'n ang photo album ko.

I sighed heavily. "Papa, saan po banda natapon ang mga gamit no'ng nakaraan?"

"Sa may unahan, 'yong walang bahay at may malaking balete. Bakit?"

"Ah, wala naman. Baka lalabas lang muna ako at isasama ko muna si Sushi. Babalik lang rin kami agad."

Bumaling ng tingin sa akin si Mama. "Talaga? Baka may tatagpoin kanang tambay diyan sa kanto, ah?"