Admiring at Midnight

Chapter 28

I can't believe na ang bilis lang ng takbo nga panahon. Naisisip ko ang pangyayari sa panahon na 'yon, parang sumisikip ang dibdib ko. Naisip ko nalang na ang lakas ko pala para malagpasan lahat nang pag subok sa buhay ko.

Siguro dahil sa mga anak ko.

Years ago nalaman ko na hindi pala ako tunay na anak nina Mama at Papa. Syempre sobrang nasaktan ako kasi twenty-one years old na ako nang nalaman ko.

Sobrang maraming nangyari sa buhay ko na hanggang ngayon parang hindi parin ako maka panilawala. Minsan nasa isip ko kung panaginip lang ba lahat ng ito?

Sobrang hirap ng mga pinag daanan ko pero kinaya ko lahat.

Kabila nang mga nangyari sa buhay ko. Naging masaya parin ako because I have my Vivienne and Gionne.... they are the ones who make me happy every day and bring happiness and strengths to me over the years.

My family? They were the ones who were always by my side when I felt depressed. Maraming nag sasabi na sobrang swerte ko raw dahil isa pala daw akong Fortes. Pero ang hindi nila alam na grabi rin ang hirap na pinag daanan ko.

People thought that I had luck and that life was easy on me. They never knew that I suffered a lot. I fought many bottles in life that only my family knows.

Kahit nga mga kaibigan ko hindi nila alam pinag daanan ko. Hindi ako nag o-open up sa kanila dahil ayaw kong mag alala sila sa akin.

About naman kina Mama at Papa pinapatawad ko na sila matagal na. Kasi kahit gano'n, sila parin ang nag palaki sa akin ng ilang taon. Minahal nila ako na parang tunay nila na anak. Kahit nasa Batangas sila ngayon pero lagi kaming nag vi-video call.

Sina Daddy at Mommy nasa Philippines rin sila ngayon para e manage ang business na naroon. Tanging si Sabrina lang ang nandito at kinukulit ako lagi.

"You want some more milk?" I asked Gionne kasi napansin ko na ang bilis niyang maubos ang gatas niya.

"No. Thanks, Mom."

"Here, try to eat this." sabay lagay ko ng pancake sa plate niya.

"Thank you, Mom."

"You're welcome, my love." I smiled at him at gano'n rin naman siya.

"Mom, after this, can I play video games?" he asked for my permission.

"Sure, but limit yourself playing video games, okay?"

He nodded happily. "Yes, I will be playing just three rounds of car racing."

I frowned. "Just two only."

"Hmm, okay, If that's what you want."

See that? Obedient.

"Good." sabay tap ko sa buhok niya.

"Mom, can I ask you something?"

"Hm? Ano 'yon?"

"If I told you right now that I wanted to go to the Philippines with Grandpa, could you allow me? Grandpa told me, If I want and you allow me, he will get me here."

Nagulat ako ngayon sa sinabi nito. This is the first time na natanong niya ito sa akin. Hindi ko alam kung ano ang nasa isip ngayon ng anak ko. Maybe because dahil gusto siyang isama ni Dad sa Philippines?

Dad was here last month, and whenever my dad went, he always brought Gionne, and they bonded.

"No. But don't worry, we will go back to the Philippines if everything is okay, alright? I hope that you understand that your Mommy is working here."

I have my perfume business and flower shop here. I was actually planning to have my perfume and flower shop in the Philippines too, but I need more time. Nabanggit ko na ito kay Mommy at gusto niyang tulongan ako but I refused. Gusto ko kung ano man ang meron ako ngayon ay galing lahat sa pagod at paraan ko.