The Bad Guy

1|Gidiyorsun

Yine kavga , yine gürültü.

Aşırı ses , çok ses.

Babam anneme boğazı yırtılırcasına bağırıyordu. Annem ise asla kocasından geri kalmıyordu. Her gece farklı sebeplerden ötürü kavga ederlerdi. Bense her gece odama çekilir , yer yatağımda cenin pozisyonunu alıp yorganımı kafama kadar çeker , oyuncak peluş tavşanıma sımsıkı sarılırdım. Böyle güvende hissetmişimdir hep çocukluğumdan beri.
Bu hayatta beni koruyan tek şey yorganım ve tavşanımdı. Kahraman bir babam yoktu ya da beni her zaman seven prenses bir annem. Tanrı bile yanımda olmamıştı benim. Dualarımı kabul edip mutlu olmamı sağlamamıştı.

Bağırışma sesleri kesilince kendimi kasmayı bırakıp rahatça nefes verdim.
Bugün de bitmişti sonunda.

Ya da hayır. Bitmemişti.

Sert adım sesleri duyuyordum , giderek yaklaşıyordu.
Babam odama geliyordu ve bu hiç iyiye işaret değildi.
Kapım yüksek sesle açılınca yorganın altında titredi bedenim. Gözlerim çoktan dolmaya başlamıştı bile. Bazen bu kadar hassas oluşum beni çok üzüyordu.
Üstümdeki yorgan hışımla çekilip yerle buluştuğunda tekrar titredim korkuyla. Gözlerimi açıp babamın yüzüne bakamıyordum. Sinirden kıpkırmızı kesildiğine emindim. Aslında kırmızıyı severdim ama babama hiç yakışmıyordu.

"Kalk çabuk!" Sitemle konuştuğunda işin sandığımdan da ciddi olduğunu anlamıştım. Çünkü Babam bırakın bana bir şey söylemeyi yüzüme dahi bakmazdı.
Uyuşukça yataktan doğrulurken iri ve nasırlı ellerini ince bileğime sarıp çekti beni sertçe. Odanın diğer köşesindeki duvara savrulduğumda  dolaba tutunup zar zor yere düşmemek için destek aldım.
Canım çok yanmıştı ve daha da kötüsü o kadar çok korkuyordum ki artık gözyaşlarımı sessiz sedasız dökemiyordum.
Bana yaklaştı. Ayak ucuma kadar geldi.  Dokunmadı , sadece baktı. Sanki kendi öz çocuğu değilmişim gibi baktı. Ardından dudaklarını araladı ve kalın ses tonunun kulaklarıma ulaşmasını sağladı:

"Elini yüzünü yıka ve salona gel. Gidiyorsun bu evden."