His Maid

32: You

Pag alis namin sa mismong clinic ni Dra. ay hinila niya 'ko at iginaya sa isang kwarto. Katulad lang din iyon ng clinic pero walang laman, lalagyan pa lang siguro.

Sinara niya ang pinto at isinandal ako sa pader. Pumwesto siya sa harap ko at humalukipkip.

Nag iwas lang ako ng tingin at itinagilid ang ulo.

He sighed. "What are you up to?" Itinagilid niya rin ang ulo niya para mahanap ang mata ko.

"Ang sabi ko may client ako. Pag uwi ko sa bahay wala ka na? You're really driving me crazy, woman." umiling iling siya.

"I was really frustrated. You were nowhere to be found. Hinanap kita kay Aloha pati na sa bahay n'yo. And damn, I'm crazy enough to even call Rich para lang itanong na baka may ginawa na namang kagaguhan si Chad kaya wala ka..."

Hindi ko siya tinitignan at hindi rin sumasagot sa kan'ya. Para tuloy akong bata dito na sinesermonan ng tatay.

"You do know that I will go crazy as hell if I don't see you, huh? That I will chase you whenever you're running and slipping away from me. Why leave? Did I do something wrong?" Kunot ang noo niya habang binibigkas ang mga salitang iyon.

Ngumuso lang ako at nakatulala pa rin sa isang gilid. I'm sorry na, Daddy Trevor.

He sighed in defeat. "Here you are again. You're keeping your thoughts on your own. Let's talk inside my car kung ayaw mo rito."

Hihilahin niya na sana ako pero pinigilan ko siya at umiling.

"D-dito na lang..." Nauutal kong sagot. Nanlalambot din ang tuhod ko. Hindi ko alam kung bakit.

His lips twitched. Binalik niya ang halukipkip niyang braso. "Fine. Make sure that you will talk." Madilim pa rin ang titig niya sa akin.

Huminga ako nang malalim. Naghahanda para magsalita.

"Si Caren... ang client mo diba?"

Bahagyang nagsalubong ang kilay niya pero nakabawi rin.

"Ah-huh. And what about it?"

I bit my lips. Yumuko rin ako. "Someone sent pictures of you... With Caren."

"What pictures?" Tanong niya.

Ayoko na sanang sagutin pero nagsalita na rin. "Magkayakap. Tapos... pinupunasan ka niya sa bibig."

Narinig ko ulit ang mabigat na buntong hininga niya. "Is that it? The reason why you took a leave? You even told Mom na alam ko ang tungkol doon. Did you know how fucked up I am when you left in the house?"

Tumingin ako sa kan'ya.

"Isn't that what you want?" I asked. He want me out of that house in the first place so why asked me?

"Want? What do you mean? "He scoffed. "You're talking about the fucking past, Tharia. Don't be childish. Yes, I don't want you in our house. But since I fell in love with you, ni ayoko nang lumalabas ka roon!" Napailing siya.

"You think there's something going on between us?" He leaned on me. Pertaining to Caren.

Kumunot ang noo ko. "Pa'no kung meron talaga? You just used me? To–"

Natigil ako sa pagsasalita nang inilagay niya ang daliri niya sa labi ko.

"Shhh, cut the shits. I did told you I love you. Ano pa bang gusto mo?"

I just let out a heavy sigh. Ako rin. Hindi ko na rin alam kung ano pa ang gusto ko.

"And is it true? You're p-pregnant?" His eyes were hopeful.

Napairap ako. "Huwag kang mag alala, hindi ikaw ang ama." Hindi ko alam kung bakit ko nasabi 'yon.

"Don't bullshit me." He shook his head. "You think I will buy that? you're one month pregnant. I'm sure as hell, no one can be the father of that child except me." That's almost a whisper. Papalapit din nang papalapit ang katawan niya ang akin.

"H-hindi ikaw..." Pagmamatigas ko at nag-iwas ulit ng tingin. Ang lapit lapit niya. Bibigay na naman ako nito. Tharia n'yo pa naman, marupok.

"Really? Who's the father then, hmmm?" Hamon niya.

Iniisip ko kung sino ang pwedeng kong idahilan pero ang selfish ko naman masyado kung idadamay ko ang ibang tao para lang maligtas ang sarili ko.

"Are you trying to escape from me?" Tinagilid niya ang ulo niya at nilapit pa ang mukha sa akin.

"I'm the father of that child, Tharia. Hear me? Sa 'kin lang. Sa 'kin 'yung ina, kaya sa 'kin din 'yung bata." He said with finality.

Hindi ko alam pero parang mas nababaliw pa ata ako sa kada bulong niya. Just how possessive words can be this sweet and satisfying? I'm so done.

Tumingin ako sa kanya at pinantayan ang mata niya. "Baliw ka na talaga," I said ridiculously.

He smirked. "Oo. Sa'yo." Titig na titig siya sa mga mata ko.

Sandali pa ulit kaming natahimik bago siya magsalita nang makapagpapaiyak sa akin.

"Come back. Please, come back to me. Walang kung ano sa amin ni Caren. Promise. I would never, ever lie to you. Kaya kong magsinungaling sa sarili ko, pero sa 'yo... I would never, I can't." Iling siya nang iling.

Naiiyak ako sa mga salitang binibigkas niya. Hulog na hulog na 'ko. Wala na rin akong takas. Maybe I should really give in. Like Aloha and Mama said.

"Just say that you love me, then I will be the happiest man that ever exist in this world. I'll live my life with you, with our child. Please, Tharia. You made my life worth living. You pushed me to run through the fire so stop me... Take me out of this hell and put me to your scorching love instead..."

Doon ako napahikbi. His words were song to my ears.

"Say it..." Saka niya 'ko hinalikan. Para bang inuutusan ako.

Dinama ko ang rahan ng halik niya at tinitigan siya pagkatapos no'n.

"Say it please..." He urged more.

His eyes were hopeful. Waiting.

He kissed me again. More passionate and slower this time.

When he broke the kissed, I already know what to say.

"I-I love you." There. I let it out.

"Good girl," saka niya ulit dinampi ang labi niya sa akin.

"I love you more, Tharia. My bet is yours. Forever."