Green Eyes (oude versie)

Epiloog

Epiloog

Een jaar later

'Susan, geef dat zilveren speldje eens aan.' Iris stak ongeduldig haar hand naar me uit.

Ik glimlachte en zocht tussen alle speldjes naar de goede. Toen ik hem had gevonden, legde ik hem in haar uitgestoken hand. Ik had het gevoel dat Iris het meest zenuwachtig was van ons allemaal. Ze zette de laatste krul van Jades rode haar vast en keek toen goedkeurend naar haar werk. Het zag er goed uit.

'Ik zei toch dat we niet naar de kapper hoefden.'

'Je had gelijk.' Jade keek verwonderd naar haar eigen spiegelbeeld. Ze zag er prachtig uit. Haar rode haar was opgestoken en Iris had net genoeg make-up op haar gezicht gedaan om haar sterke punten te benadrukken. Haar groene ogen sprongen eruit.

Eerst had Iris mijn en Kates haar gedaan en daarna haar eigen haar, Jade was als laatste aan de beurt gekomen en ze zag er zeker ook het mooiste uit van ons allemaal. Wat natuurlijk helemaal terecht was. Deze dag was van haar.

Ik keek met een glimlach toe hoe Jade de blauwe oorbellen van Nadine indeed. Nadine had ons allemaal beloofd dat zodra onze dag zou komen, wij ze ook mochten dragen. Ze wilde dat het een traditie zou worden. Ik had dan wel geen moeder, Nadine kwam zeker in de buurt.

'Zullen we ons nu al omkleden of gaan we eerst eten?' vroeg ik toen Jade de oorbellen in had.

'Eerst eten,' zei Iris. 'Anders verpesten we onze jurken nog.'

Ze had gelijk. Iris, Kate, Jade en ik hadden weken gedaan over het zoeken naar de goede jurken. Het had ons tientallen verschillende winkels gekost en daarna nog weken voordat we allemaal de jurk hadden gevonden die we wilden. Vooral Iris had moeilijk gedaan, ze had iets in haar hoofd gehad, en dat kon ze maar niet vinden. Uiteindelijk hadden we allemaal een jurk gevonden die we prachtig vonden.

Mijn jurk was lichtgroen en kwam tot mijn knie. Het materiaal waarvan hij gemaakt was, kende ik niet, maar het voelde zo licht en zacht aan, dat ik het gevoel had dat ik bijna niets droeg. En als ik een rondje om mijn as draaide, waaide de rok helemaal uit. De vrouw uit de winkel had gezegd dat de jurk perfect was om in te dansen, en dat kon ik niet, maar met die jurk aan zou ik het bijna willen leren.

Ik ging naar beneden om wat broodjes voor ons te halen, en om Kate te zoeken, terwijl Iris en Jade boven bleven en overal foto's van maakten. Iris had het interessante idee gekregen om alles van deze dag vast te leggen, omdat dat leuk zou zijn voor later. Dus nu was ze niet alleen de hele dag bezig met ons uiterlijk, maar ook met foto's maken. Ze wilde geen moment missen.

In de keuken vond ik Nick. Hij maakte zich duidelijk geen zorgen over zijn kleding, want hij droeg zijn zwarte pak al, terwijl hij een gigantische wafel naar binnen werkte. Als Iris hem zo zou zien, zou ze helemaal doordraaien.

'Hé, Susan.' Hij propte nog een stuk wafel naar binnen. Met volle mond vroeg hij: 'Trek je dat aan?' Hij keek me opgetrokken wenkbrauw naar mijn trui en spijkerbroek.

Ik glimlachte. 'Ja, ik vond het wel gepast.'

'Mee eens,' grijnsde hij.

Ik had nooit een echte familie gehad, natuurlijk waren tante Rebecca en oom Harry mijn familie, maar ik was ook altijd best eenzaam geweest. In dit huis was het haast nooit stil. Er was altijd wel iemand op zoek naar gezelschap. En ik had het idee dat na al die tijd Lukes familie bijna mijn familie was geworden. Zelfs Nick was mijn familie, mijn broer, mijn hele irritante broer.

'Dat hoorde ik,' grijnsde hij toen hij mijn gedachten opving. 'Ik mag jou ook heel graag.'

'Fijn.' Ik lachte en begon broodjes te pakken en ze op bordjes te leggen. 'Heb jij Kate nog gezien?'