𝑩𝒆𝒚𝒂𝒛 𝑲𝒆𝒍𝒆𝒃𝒆𝒌 - DreamNotFound / Dream x George / BL

36. Bölüm

1 Hafta sonra

Dream yayın yapmaya tekrar başlamıştı. Nerdeyse hiç bir sorun yoktu. Günler hızlı geçiyordu. Dream ve George yine kontrole gitmişti. Dream gün geçtikçe iyileşiyordu. Her gün aynı şey, sabah oluyor ve tekrar akşam... Biraz garip ki 1 hafta boyunca hiç anormal bir şey olamamıştı. Ta ki bu güne kadar.

"Ta ki bu güne kadar"

George garip bir ses ile uyandı. Etrafına bakındı. Normalde onu Dream uyandırırdı. Onu öperdi veya ona yavaşça seslenirdi ama bu gün Dream ortada görünmüyordu. Sadece birden gelen yüksek, garip bir ses... George garip ses ile birlikte şaşkınlık ile konuştu.

George: D-dream? O ses neydi

Ev o kadar sessizdi ki George kendi sesinin yankısını duyuyordu.

George: Çok garip... Oysaki bir ses duyduğuma eminim...

George üstündeki battaniyeyi kenara attı. Ne olduğunu anlamaya çalıştı. Hâlâ Dream'den bir ses gelmemişti.

George: Bir yere mi gitti? Deynekler ile?  Belki hava almaya çıkmış olabilir...

George tekrar battaniyeyi üzerine çekti ve yan tarafta duran telefonunu eline aldı. Hemen Dream'i aradı.

Tam o sırada George aşağı kattan gelen müzik sesi ile irkildi ve telefonu kapadı.

George: Bu Dream'in telefonunun sesi?

George yataktan kalktı ve tekrar Dream'e seslenerek aşağı indi.

George: Dream burdamısın?

Yine ses yoktu. George koltuğun üzerinde duran telefonu eline aldı.

George: Telefonu burda... telefonunu bırakıp nereye gitti? Acaba burada mı unuttu?

George biraz merak etmeye başlamıştı. Kendi kendine konuştu.

George: Her neyse... hava almaya çıkmış ve telefonunu burada unutmuş olabilir...

George koltuğa oturdu eline kumandayı aldı ve televizyonu açtı. Televizyonda yayın yoktu.

George: Yayın yok mu?

George diğer kanallara baktı hiç bir kanalda yayın yoktu.

George: Neden hiç bir kanalda yayın yok?

Evde hiç ses yoktu, kanallarda yayın yoktu. Dışardan bile tek bir insan, araba sesi gelmiyordu. George bir şeylerin ters gittiğini anlamıştı. Tekrar eline telefonunu aldı ve hızla Sapnap'i aradı.

Telefondan "Aradığınız numara kullanılmamaktadır" sesi duyuldu. George telefonu kapattı ve Karl'ı aradı ama aynı şey yine oldu.

George birden panikledi sıra ile rehberde kayıtlı olan herkesi aramaya başladı. Quackity, Willbur, Tommy, Ranboo ve diğer bir kaç kişiyi daha ama hepsinden "Aradığınız numara kullanılmamaktadır" sesi duyuluyordu.

George acele ile yukarı çıktı üstüne bir ceket aldı tekrar Aşağı inip dış kapıya doğru koştu. Kapıyı açtı ve kendini tamamen boş olan sokağa attı.

Koşuyordu, sadece koşuyordu... nereye gittiğini bilmeden boş sokakta bağırarak koşuyordu.

Normalde dolu ve bazen gürültülü olan sokak tamamen boş ve sessizdi. Ağaçlarda tek bir kuş sesi bile yoktu.

George: KİMSE YOK MU?! LÜTFEN BİRİ CEVAP VERSİN! DREAM NERDESİN!

George ne kadar bağırırsa bağırsın hiç bir türlü bir ses alamıyordu. Koşmaktan nefes nefese kalmıştı. O kadar derin nefesler alıyordu ki Ciğerleri göğüs kafesine sığmayacak gibiydi.

Yorgunluk ile kocaman asfalt yolun ortasında dizleri üzerine çöktü. Artık bağıracak gücü kalmamıştı. Acı ve korku ile gelen gözyaşları gözlerinden akmaya başladı.

George: Herkes nerde... D-dream nerdesin... lütfen, l-lütfen eskisi gibi olamak istemiyorum...

George kocaman bir sessizliğin içinde ağlıyordu. Olanlara bir türlü anlam veremiyordu. Herkes nerdeydi? Tam o sırada burnunun üzerinde hissettiği küçük bir gıdıklanma ile gözlerini açtı.

George: B-beyaz kelebek..?

O gün gibi... yine aynı beyaz kelebek. Ama bu sefer farklı... Daha beyaz, biraz buğulu ve silik görünüyordu...

Kelebek bir anda uçmaya başladı.

George: Bekle! Lütfen bekle!

Kelebek uçmaya devam etti. George peşinden koşuyordu.

George: Bekle! Beni yanlız bırakma!

Kelebek George'un yetişemeyeceği bir yüksekliğe çıktı. George artık onu göremiyordu, yavaşladı ve gökyüzüne bakarak konuştu...

George: Bitti... her şey bitti.

...

36. Bölüm sonu...