Marrying The Playboy (COMPLETED)

CHAPTER 36

Eyz's POV

ilang araw narin ang nakalipas at ngayon ang libing ni Zyde, nandito lang ako sa Veranda naka upo sa single Sofa habang nakaupo at nakatanaw sa magandang kalangitan tahimik na umiyak habang nasa Tummy ko ang mga kamay at inalala ang mga nakaraan namin ni Zyde, Kung paano siya naging excited no'ng nagbuntis ako at kung paano niya ako alagaan sa oras na naglilihi ako.

Akala ko panaginip lang ang lahat ng ito, Peru nagkakamali ako. I need to face the reality that he's gone. Ang sakit kasi, nawala siya dahil sa akin. Ako sana yung mamatay, ako sana ang nasa position niya ngayon. Ang selfish ko......ang selfish ko!!... Sana pinakinggan ko siya, hindi sana kami aabot sa ganito.

"Eyz, ikaw nalang ang hinihintay sa baba" rinig kung boses ni Xian, hindi ko sya pinakinggan at patuloy lang sa pagtulo ang luha ko, hinahayaan ko nalang ang hangin na tumuyo sa mga luha ko. "Eyz, a-ano ba!!... Mag sa-salita ka na-naman!!" gumaralgal na boses na sabi nito.

"Hi-hindi ko ka-kaya... Hi-hindi ko ka-kayang ma-makita na i-ilibing ang A-Asawa ko... Xian, so-sobrang sa-sakit.....pa-parang dinurog ang Pu-puso ko.....Mi-minsan nga na-naisip ko na magpapakamatay na-nalang a-ako at ng ma-matapos na to!!"

"Eyz don't say that.... Na-nandito pa ka-kami....Ma-mahal ka na-namin... Hi-hindi ka na-namin pababayaan"

"Oo nandyan ka-kayo... Ka-kaya nga gu-gusto kung mapag-isa da-dahil sa tu-tuwing ma-makikita ko ka-kayo... Naalaa ko sya sa in-inyo... Xian!!  Hindi ko ma ex-explain tong nararamdaman ko!!....ta-tatlong bu-buhay ang ki-kinuha sa a-akin!.... Ka-kaya sa-sabihin mo ku-kung maging okay paba a-ako?....Ki-kinuha nga nila ang kambal ko, pa-pati ba na-naman ang Daddy ni-nila?... Xian, hi-hindi ko na ka-kaya....pa-parang inunti-unti a-akong pa-patayin ni-nitong nararamdaman ko" humahagolhol na pag-iyak ko, tsaka ko nararamdaman ang paglalakad ni Xian, papunta sa harapan ko, tsaka ito lumuhod at niyakap ako sa bewang.

"Eyz.... A-ayaw ku-kung ma-makitang nasasaktan ka. Hi-hindi ko man mababago ang nararamdaman mo, pe-peru tandaan mo....nandito lang kami sa tabi mo....a-ako hi-hindi kita iiwan.... Eyz,  Ta-tama na!!" napahagulhol naring sabi nya.

tumayo sya, tsaka nya pinahiran ang mga luha ko sa mga Mata..

"Eyz, Maawa ka sa sarili mo.... 'wag mong pabayaan sa-sarili mo... Oo aaminin ko sobrang hi-hirap nito, Peru, wa-wala na tayong ma-magawa... Pa-patay na sya at wala na syang nararamdaman pa.....Eyz, isipin mo ang nabubuhay. Alam kung mahirap kontrolin ang Emosyon mo, kaya nga hinahayaan kitang umiyak, Peru Eyz, sobra na.... Sobra nato.... Hindi ka na rin kumain!... Please na-naman... 'wag mong ikulong ang sa-sarili mo..... Marami ng nasasaktan.....Eyz, Bi-bigyan mo na mu-muna ng oras ang sarili mo.... Please... Aalis na tayo, kailangan na natin ihatid si Zyde sa huli nitong hantungan....Eyz, ha-halika na"

"Hi-hindi ko ka-kaya" umiiyak na sabi ko.

"Kaya mo, Ikaw pa ba.. Eyz nandito lang ka-kami" pagod na ako pagod na pagod na ako sa kaiiyak. Gusto ko ng matapos ang lahat ng to.

Tumingala ako, para sana pigilan ang pagluha ko, Peru hindi talaga sya kaya, napahagolhol nalang ulit ako.

"ARRRGGHH!!!....Bakit ba ganito!!!.... Bakit ba lahat ng tao sa paligid ko nawawala?.... Hindi pa ba sapat ang isa lang?...... Ka-kahit a-anong pilit kung pasayahin ang sarili ko, di ko parin Kaya.. Aaargghh!!.... Xian!! Bakit?... Bakit?.... Bakit ba gan- aahh!"