သူ အဆက္အသြယ္ျဖတ္ၿပီး ထြက္သြားတာ 3ႏွစ္႐ွိၿပီ
သူ႔ကိုလြမ္းေနတ့ဲ က်မရ႕ဲ စိတ္ေတြကေတာ့ ခုထိေနသားမက်ေသး။
လြမ္းတယ္။ သူန႔ဲအမွတ္တရေတြကိုျပန္ေတြးရင္း ညတိုင္းငိုေနမိတာ
ခုဆို ရက္ေပါင္း1095ရက္႐ွိၿပီ။ သူ က်မစီျပန္လာမယ္လို႔
ယံုၾကည္ေနတယ္။ ခ်စ္တယ္လို႔ ဝန္မခံရဲခ့ဲတ့ဲ ကိုယ့္အျပစ္ေတြကို
ေက်ေက်နပ္နပ္ခံယူရင္း သူ႔ကိုေစာင့္ေနဆဲ။
ဒီတစ္ခါေတာ့ liliစီကို jen အေရာက္လွမ္းလာမယ္။
နွလံုးသားထဲမွာ jenအတြက္ နည္းနည္းပဲျဖစ္ျဖစ္ ေနရာေလးခ်န္ထား
ေပးပါ။
lili အရင္ကလို ေအးတိေအးစက္ေနတက္တ့ဲသူမဟုတ္ေတာ့ပဲ
အေပါင္းအသင္းေတြလည္းမ်ားလာခ့ဲတယ္။ ေပ်ာ္မလားဆိုၿပီး
တြဲခ့ဲတ့ဲ မိန္းကေလးေတြကလည္းမနည္းေတာ့။
ႏွလံုးသားကေတာ့ နာက်င္မယ္မွန္းသိသိရက္န႔ဲကို
တစ္စံုတစ္ေယာက္ကို မက္မက္ေမာေမာ တမ္းတေနတုန္း။
"lili နင္koreaမျပန္ေတာ့ဘူးလား"
"ငါမျပန္ခ်င္ဘူး chae
ခုလည္းအဆင္ေျပေနတာပဲေလ"
"ေ႐ွာင္ေျပးေနလို႔ ရတ့ဲအရာမွ မဟုတ္တာliliရယ္
ဒီတစ္ခါ နင္ရ႕ဲ ပန္းခ်ီျပပြဲကို koreaမွာပါ ျပရေအာင္ေလေနာ္"
"ငါ သူန႔ဲ ရင္မဆိုင္ရဲေသးဘူး"
"နင္မွာ ဘာအမွားမွမွ မ႐ွိတာ ဘာလို႔ ရင္မဆိုင္ရဲရမွာလဲ
သူ႔ေ႐ွ႕မွာ ေခါင္းေမာ့ရင္ေကာ့ၿပီး အလွပဆံုးျပံဳးေနလိုက္ေပါ့ဟာ
ၿပီးေတာ့ unnie sooကိုလည္း စဥ္းစားေပးလိုက္ပါဦး
သူ့JS groupမွာနင့္ကိုArtန့ဲပတ္သက္တ့ဲ အလုပ္ေလးေတြ
ဝင္လုပ္ေစခ်င္ေနတာမလား
unnieက နင့္ေက်းဇူး႐ွင္ဆိုလည္း မမွားဘူးေနာ္"
"ဟုတ္တယ္ unnie အတြက္ေတာ့ ငါထည့္စဥ္းစားရဦးမယ္
unnieက ငါ့ကို သိပ္ဂ႐ုစိုက္ေပးတာေလ"
"အ့ဲတာဆို ဒီတစ္ေခါက္ ငါkoreaျပန္ဖို႔ ေလယာဥ္လက္မွတ္ျဖတ္ရင္
နင့္အတြက္ပါ ပိုျဖတ္လိုက္ၿပီေနာ္"
"နင္ဆိုသည္မွာလည္း ဇြတ္ေနာ္
လုပ္ခ်င္တာသာလုပ္ေတာ့" ဟုေျပာရင္း အျပင္ထြက္ဖို႔ ျပင္လိုက္သည္။
"ဟ့ဲ.... နင္ဘယ္သြားမလို႔လဲ ညေနစာအတူတူစားမလို႔ပါဆို"
"ခ်ိန္းထားတယ္႐ွိတယ္ ကိုယ့္ဘာသာ စားလိုက္ေတာ့"
"ဘယ္သူန႔ဲလဲ?"
"sweet န့ဲ"
"နင္ အ့ဲလို အေပ်ာ္တြဲေနတာေတြ ဘယ္ေတာ့ရပ္မွာလဲ
ၿပီးေတာ့ ဟိုတစ္ေယာက္ကိုလဲ ေမ့ႏိုင္တာမဟုတ္ပဲန႔ဲမ်ား"
"ေတာ္ေတာ့ chae သူ႔အေၾကာင္းထပ္မေျပာန႔ဲ"လို႔ေျပာရင္း
တံခါးကို ေစာင့္ပိတ္ကာ ထြက္လာခ့ဲလိုက္သည္။
သူ႔ကို သတိရေနမိတ့ဲ ကိုယ့္စိတ္ကိုယ္လည္း မုန္းလွပါၿပီ။
chaeကေတာ့ တံခါးေစာင့္ပိတ္ကာ ထြက္သြားတ့ဲ
liliကိုၾကည့္ရင္း အခ်စ္က လူကိုပံုစံအမ်ိဳးမ်ိဳးေျပာင္းလဲ
ေစပါလားလို႔ ေတြးလိုက္မိသည္။
အခ်စ္ေၾကာင့္ ႏူးညံ့ခ့ဲသလို အခ်စ္ေၾကာင့္ပဲ မာေက်ာတက္ခ့ဲတယ္ေလ။
"sweet"
"ေျပာေလ li"
"ကိုယ္ေနာက္ အပတ္ေလာက္ koreaျပန္ျဖစ္မယ္ထင္တယ္"
"why li????
မျပန္လို႔မရဘူးလာဟင္"
"မရလို႔ပါ sweetရယ္
ဟိုကိုျပန္မွာက အလုပ္ကိစၥေတြေၾကာင့္ေရာေလ"
"sweetေတာ့ liကို လြမ္းေနေတာ့မွာပဲ
လိုက္ခ့ဲခ်င္ေပမ့ဲ အလုပ္ေတြကလည္း႐ွိေသးတယ္
အလုပ္ေတြၿပီးတာန႔ဲလိုက္လာခ့ဲလို႔ရတယ္မဟုတ္လားဟင္"
"ရတာေပါ့ sweetရ႕ဲ"
ထိုအခါမွ ေက်နပ္သြားသည့္ဟန္ျဖင့္ liliနဖူးကို အနမ္းေလးလာေပးသည္
ေလ။ ျပန္မတုန္႔ျပန္မိေပမ့ဲ ၿငိမ္ေတာ့ခံေနမိသည္။
အမွန္ဆို ဘယ္ေကာင္မေလးန႔ဲမွ ၾကာၾကာမတြဲျဖစ္။
sweet ဆိုသည့္တစ္ေယာက္ႏွင့္ေတာ့ ျမဲေနသည္ေျပာရမည္။
သူက ေမတၱာေတြေပးၿပီး သိပ္ဂ႐ုစိုက္တယ္ေလ။
တစ္စံုတစ္ေယာက္စီက မရခ့ဲဘူးတဲ့ ဂ႐ုစိုက္မႈေတြကို
သူ႔စီက အျပည့္အဝရေနေတာ့ သာယာေနမိတာ သဘာဝပဲမလား?
ဦးေႏွာက္ကို ထိုဂ႐ုစိုက္မႈေတြကို အျပည့္အဝ လက္ခံေပးေနေပမ့ဲ
အလိုက္မသိတ့ဲ ႏွလံုးသားကေတာ့ မေျပာင္းမလဲပဲ
သူမ မွ သူမျဖစ္ေနေလရ႕ဲ။
koreaကိုျပန္တ့ဲအခါ ကိုယ့္ႏွလံုးသားရ႕ဲ ဆႏၵေတြကို ထိန္းခ်ဳပ္ထညးႏိုင္ဖို႔
အႀကိမ္ႀကိမ္ ဆုေတာင္းမိေနေတာ့သည္။
မခ်စ္လို႔ သူ႔ေ႐ွ႕က ထြက္ေျပးခ့ဲျခင္းမ်ိဳးမွ မဟုတ္တာ
ကိုယ္က သိပ္ခ်စ္လြန္းေနေတာ့ ကိုယ့္အခ်စ္ေတြက သူမကို
အေႏွာက္ယွက္ျဖစ္ေနမွာစိုးလို႔သာ သူမန႔ဲ ေဝးရာေျပးထြက္လာခ့ဲတာေလ။
ႏွလံုးသားက သူ႔ပိုင္႐ွင္႐ွိရာ အရပ္ကို ျပန္ေရာက္တ့ဲအခါ
ကိုယ့္အမိန္႔ေတြကို ဆက္ၿပီး နာခံေနပါဦး မလား...........
.............................................................................................
Reader 1 ေယာက္ခ်င္းစီတိုင္းကို ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ေနာ္🙏
Thank you ❤Love you❤
YOU ARE READING
Jealous
Randomကိုယ့္စကားဆို အၿမဲနားမေထာင္တက္တ့ဲ ကိုယ့္ရ႕ဲ နွလံုးသားႀကီးက ခုလည္း မင္းမွ မဟုတ္ရင္ခ်စ္မေပးနိုင္ဘူးဆိုၿပီး ဆႏၵေတြျပေနေလရ႕ဲ...
