Ανεκπλήρωτο.

Αναμονή

Όταν με κάλεσαν από το νοσοκομείο, έχασα την γη κάτω απ' τα πόδια μου.

Ήθελα να τρέξω.

Να προλάβω.

Σαν τι να προλάβω δηλαδή;

Αναμονή.

Η άδεια αίθουσα πνίγει κάθε περίπτωση.

Τα κενά καθίσματα γύρω δείχνουν μοναξιά. Θλίψη και αρρώστια.

Οι νοσοκόμες βγαίνουν βιαστικά.

Ρωτάνε αν μπορώ να δώσω αίμα.

Ένα θετικό νεύμα. Ξαπλωμένος με την σύριγγα στο χέρι.

Να τρέξω.

Να προλάβω.

Ρέει το αίμα.

Μέσα στον σωλήνα περνάνε και ευχές. Σκέψεις και αναμνήσεις.

Να τρέξω.

Να προλάβω.

Τις στιγμές που δεν ζήσαμε. Τα γέλια που δεν ρίξαμε. Τα κενά που δεν κλείσαμε.

Τα μηνύματα και τα γράμματα που νόμισες ότι θα κλείσουν το κενό μου. Το κενό της απώλειας σου.

Να τρέξω.

Να προλάβω.

Μια νοσοκόμα μπαίνει. Με ευχαριστούν και με διώχνουν. Εγώ κατάλαβα όμως.

Ήταν νεκρή.

Ζαλιζομαι από την έλλειψη αίματος.
Ζαλιζομαι από την έλλειψη της.

Να τρέξω.

Να προλάβω.

Ζαλιζομαι,

πέφτω.

Όλα τελείωσαν. Σάμπως, έχει και τίποτα σημασία πια;

[21/11/2017]