Ανεκπλήρωτο.

Νύχτα

Καπνός και σκόνη.

Τσιγάρο και νιάτα.

Απαιτείς όλη την προσοχή πάνω σου.

Το βλέμμα μου δεν αποτραβιέται από την σελήνη.

Η χλωμή σφαίρα και τα πυκνά σύννεφα πάνω στο μαύρο καβαλέτο ένας μεθυσμένου ζωγράφου.

Θυμάμαι εκείνη την νύχτα που έβαλα την αγάπη σου στην τσέπη μου. Μα φαίνεται ήταν τρύπια, καθώς τίποτα δεν είναι ίδιο πια.

Πουτάνα νύχτα.

Που με κάθε σου φεγγάρι φέρνεις μαζί και τις χειρότερες τύψεις μου, βομβαρδίζοντας με.

Που με την απαλή μελωδία σου μάς παρασέρνεις και με εθίζεις στο επικίνδυνο μαύρο σου.

Που με έκανες να μην βάλω την ηλιαχτίδα του στην ζωή μου, επειδή ήμουν εξαρτημένη από το μαύρο σου.

Που πιάνεις με τα όμορφα πρωτοβρόχια σου τους ρομαντικούς, ρίχνοντας τους σε γκρίζες καταθλίψεις και μπλε χαπάκια.

Πόσα δάκρυα μού έχεις κλέψει με κάθε πρωινού σου ανατολή.

Πόσες επιθυμίες και καληνύχτες ρούφηξες στον κρύο αέρα σου και ποτέ δεν έφτασαν στον προορισμό τους.

Πόσα <<γιατί>> μου έκανες κτήμα σου και τα πέταξες στους κάδους των πιο μεγάλων κεντρικών δρόμων και λεωφόρων.

Πόσες κραυγές έπνιξες για να μου δείξεις ότι όλα είναι καλά.

Για να ξυπνάω και να βλέπω μόνο εσένα.

Την νύχτα.

Ένας σκοτεινός άγγελος που με έχει φυλακίσει αιώνια στα φτερά του.

Συγγνώμη.

Τι έλεγες μωρό μου, δεν σε άκουγα.

Ξέχασα τι συζητάγαμε μεθώντας άλλη μια φορά για χάρη σου φεγγάρι.

[27/11/2017]