Ανεκπλήρωτο.

μέχρι φως να βρούμε

Μην φύγεις.

Σου γράφω για ό,τι μου τρώει την ψυχή, έκανα την συγγραφή φίλη και εσένα μούσα.

Βρέχει αίμα τις σκέψεις μου,

Λερώνει ένα μπλε σατέν που έχει μπλεχτεί στα δάχτυλα μου,

Ταιριάζει με την ποίηση που έκανε μουσική η ψυχή μου και τα βράδια μου τραγουδά.

Μη δακρύζεις,
Σα να πρόσταξες ουρανό να αλλάξει.

Σύνδεσα τα ακουστικά στην φλέβα μου και ακούω την ροή του αίματος να συλλαβίζει το όνομα σου.

Χαμογέλασα στην αντάρα και ψιθύρισα πως ειμαι έτοιμη να με πάρει στην δύνη της,
όλα είναι πιο απλά όταν
αποδεχτείς την μοίρα σου.

Και αν σε είδα ναυαγό,
απ της ψυχής μου την καταιγίδα
κουρασμένο

Μην φύγεις,

γιατί να σε 'χω τόση ανάγκη,
να έχεις γίνει εμμονή,
μια νικοτίνη που εθίζει το βλέμμα μου να σε αναζητά.

Αν με αφήσεις, το φράγμα του για πάντα χωρίς εμένα αν πατήσεις,

Και ας ξέρουμε και οι δύο πως δεν υπάρχει, πέρα από αυταπάτη που πιστεύαμε όσο ήμασταν παιδιά.

Μην φύγεις, όχι, μη με αφήσεις.
Δεν ξέρω πόσα έχω ακόμα να πω αν την έμπνευση που δίνεις μού στερήσεις.

Μέχρι φως να βρούμε,

Μην λυγίσεις.
Μην με αφήσεις.

[05/08/2018]