Ανεκπλήρωτο.

Τέχνη

Θα σου μιλήσω για αφηρημένες έννοιες απόψε.

Όπως αφηρημένα μοιάζουν τα μάτια σου κάθε φορά που πλαγιάζεις δίπλα μου.

Θα φταίει εκείνο το κόκκινο χρώμα τους. Εκείνα τα δάκρυα που βγαίνουν κάθε φορά που καπνίζεις εκείνα τα τσιγάρα που η μυρωδιά τους δεν μου αρέσει.

Τέλος πάντων, θέλω να σου πω για τέχνη.

Όταν τους ρώτησα:

<<Τι είναι τέχνη;>>

Δεν πήρα μια απάντηση,

πήρα πολλές

και διαφορετικές.

Έμαθα πως τέχνη είναι η μουσική. Η ζωγραφική. Η γλυπτική. Και η ποίηση.

Όμορφο πράγμα η ποίηση.

Βάζει την πραγματικότητα σε δικά της καλούπια και την κάνει όμορφη.

Την κάνει, σίγουρα, πιο ελκυστική από ότι είναι τώρα.

Αχ, τα πάντα, κάνει λίγο πιο ελκυστικά η ποίηση. Ακόμα και τον θάνατο.

Και μού είπανε ότι ο θάνατος δεν είναι τέχνη.

Συμφωνώ.

Ο θάνατος δεν είναι η τέχνη.

Είναι το αποτέλεσμα της.

Βλέπεις όλο το δημιούργημα -από την αρχή του- να αλληλεπιδρά με τον κόσμο, να μεγαλώνει, να πληγώνεται.

Και πριν φτάσει στο αποτέλεσμα της τέχνης του, να δημιουργεί την δική του τέχνη πάνω στο ίδιο του το σώμα.

Άλλωστε, ποιος είπε, ότι τα πολλαπλά χαρακώματα στα χέρια μας δεν είναι τέχνη;

[22/11/2017]