Νηφάλιος.
Έτσι σε φώναξαν εκείνο το βράδυ που υπέφερες.
Ναι, ήσουνα νηφάλιος.
Όμως... γιατί πονούσε τόσο;
Ώστε έτσι μοιάζει;
Έτσι, είναι να είσαι ξεμέθυστος;
Πονάει το στήθος σου, κάτι τρυπαει το μυαλό σου, κάνει συσπάσεις το κορμί σου και νιώθεις μια άβυσσο κενή μέσα σου;
Αν είναι έτσι, όχι, ευχαριστώ, θα προτιμήσω το ποτό μου,
αυτό που μπορεί να γεμίσει τα πάντα.
Ένα ποτήρι. Ένα μπουκάλι. Ένα βαρέλι. Μια άδεια καρδιά. Ένα κενό μυαλό.
VOCÊ ESTÁ LENDO
Ανεκπλήρωτο.
Poesia[ ✓ |Completed] >, η παλιά ποιητική μου συλλογή WATTPAD || All Rights Reserved ®, Copyright ©ChrisTheDevil 2021