Ανεκπλήρωτο.

μην ξημερώνεις

Καληνύχτα σου

Τα βράδια ακούω μουσική για να νανουρίσω τον πόνο που έχω στο στήθος,

Σβήνω τα φώτα, παίζω τυφλόμυγα, τρικλοποδιά να βάλω στις σκέψεις και να γίνω εγώ ο δολοφόνος σε ένα παιχνίδι βρώμικο.

Τα βράδια ξαπλώνω κάτω από το ίδιο σεντόνι, σε ένα κρεβάτι που έγινε αφιλόξενος τόπος πια.

Φοράω τα ακουστικά και κρύβω τα μάτια με τα χέρια, φοβάμαι μη και περάσει η ώρα και μ' αγγίξει μια ηλιαχτίδα και καταλάβω ότι σπατάλησα άσκοπα άλλη μια νύχτα.

Μη ξημερώνεις ουρανέ,
Τα πρωινά δεν έχω τις σκέψεις συντροφιά, δεν έχω καμία συντροφιά,

Ούτε τσιγάρα μείναν στο πακέτο ούτε λουλούδι στην γλάστρα έξω στο μπαλκόνι, τώρα το φως της λάμπας μας είναι πιο έντονο και δεν με δυσκολεύει όταν γράφω.

Δεν μ' αρέσει, δεν το θέλω, ό,τι είναι εύκολο με βαραίνει, κυνηγάω την ουτοπία γι' αυτό φαίνεται σε αγάπησα τόσο.

Μην ξημερώνεις
Και έχω πολλά ακόμη να σκεφτώ μα με το φεγγάρι θα μου φύγει και το θάρρος να αντιμετωπίσω το ίδιο μου το μυαλό που με πνίγει ενώ κάνω πως κοιμάμαι.

Νιώθω τις μέρες να κυλάνε από πάνω μου πιο γρήγορα απ' τις σταγόνες, πιο γρήγορα απ' τις βροχές μετρώ βδομάδες απ' το πόσο συχνά αποφεύγω την σκέψη σου όχι με το πόσους ήλιους ξημερώνει, αυτό δεν έχει νόημα πια

Και νιώθω πως χάνω τον εαυτό μου σε ένα παιχνίδι με χαρτιά και με νικάει η μοναξιά,

Διάολε πονάει η ψυχή μου,
μην ξημερώνεις.

[24/12/2018]