Ανεκπλήρωτο.

δύσβατη Ψυχή

Κάτι βαθύ.

Κάτι ρηχο.

Δεν ξέρω μην με ρωτάς.

Μερικές λέξεις διάσπαρτες μού βγήκαν και τις πέταξα αδιάφορα σε ένα χαρτί.

Κάτι συναισθήματα πεταμένα σε μια σχολική τσάντα βρήκα και τα έβαλα στην τσέπη μου.

Νομίζω ήταν τρύπια. Κάπου τα έχασα στον δρόμο και γυρνώντας πίσω δεν τα βρήκα πουθενά.

Θα τα έκλεψε κανείς δυστυχισμενος για να γεμίσει την μικρή καρδιά του.

Πόσο άδικο, δεν πρόλαβα να του πω πως βάζοντας συναισθήματα μέσα σου, βάζεις τον ίδιο τον πόνο.

Και έμεινα να ταλαντεύομαι στα σκοτεινά στενά της Αθήνας.

Αυτά που μαζί σου δεν πρόλαβα να γυρίσω.

Θαρρείς και κατάρα δυνατή μας ρίξαν.

Ποιος θα το έλεγε πως άλλη μια φορά δεν έχω τι να περιμένω.

Ποιος θα το έλεγε πως άλλη μια φορά η χαρά έγινε λύπη πριν καν μπει μέσα μου.

Ποιος θα το έλεγε.

Κάτι βαθύ.

Κάτι ρηχο.

Κάτι δύσβατο όπως η ψυχή μου.

Πάλι πόνεσα.