Ανεκπλήρωτο.

το γιατί

Γιατί πήγαν έτσι όλα, αναρωτιέμαι.

Να λέμε μια κουβέντα και η επόμενη να βγάζει μαχαίρι.

Να φωνάζουμε και να χωρίζουμε τα συναισθήματα σαν να είναι αντικείμενα.

Και λες γιατί;

Μα και εγώ αυτό αναρωτιέμαι μάτια μου.

Γιατί εγώ περίμενα να φάμε μαζί στο αγαπημένο μου εστιατόριο.

Γιατί εγώ περίμενα να δούμε μαζί τα αστέρια στην παγωμένη ταράτσα.

Γιατί εγώ περίμενα να με φιλήσεις δίπλα στα χριστουγεννιάτικα φωτάκια του δέντρου μου.

Γιατί περίμενα να μιλάμε ώρες αγκαλιά.

Γιατί περίμενα να έχω να λέω ότι, ναι, έγινε αυτό που μου έχουν υποσχεθεί.

Γιατί εγώ περίμενα να πάμε για ψώνια και να γελάσουμε μέχρι δακρύων.

Γιατί εγώ περίμενα να κλάψουμε αγκαλιά.

Για όσα χάσαμε. Για όσα μαζί δεν περάσαμε. Για όσα μας περίμεναν.

Γιατί εγώ ανάβω τα φωτάκια και μένω μόνη.

Γιατί εγώ δεν περνάω έξω από εκείνα τα μαγαζιά.

Γιατί εγώ δεν έχω ξανά φάει σε εκείνο το εστιατόριο.

Γιατί εγώ δεν έχω ξανά ανέβει στην ταράτσα πέρα από εκείνη την παγωμένη νύχτα με την φευγαλέα ιδέα να τελειώσω μια για πάντα τον πόνο.

Γιατί εγώ τώρα κλαίω μόνη.

Γιατί εγώ περίμενα.

Γιατί εγώ ακόμα περιμένω.