Ανεκπλήρωτο.

το δωμάτιο που φλέγεται

Σε χαρτί άφησα τα συναισθήματα

Και τα τσαλακώνω

Καθώς καμία λέξη και καμία καλλιγραφία δεν φτάνει κάτι τόσο αψεγάδιαστο όσο εσύ.

Τα μάτια μου βασιλεύουν κάθε λεπτό που ζω ξανά και ξανά.

Καθε ουρανό που κοιτώ, κάθε βήμα που κάνω ζω ξανά μια ιστορία

Δεν ξέρω αν έχω οξυγόνο να αντέξω.

Θέλω να αγκαλιαστούν τα χέρια μας και τα σώματα μας να πλησιάσουν,

Απόψε τήρησε μου όσες υποσχέσεις έχεις δώσει.

Θέλω να γείρω στον λαιμό σου,

Απόψε πάλι άσε με πάνω στο σώμα σου να μεθύσω.

Σήκωσε το νεκρικο μου σώμα και με μια αγκαλιά σου δώσ' του ζωή.

Χόρεψε μαζί μου τον χορό της αυτοκτονίας καθώς δεν θα αντέξω να σε αφήσω λεπτό από κοντά μου.

Χόρεψε μαζί μου στο δωμάτιο που φλέγεται. Γιατί ξέχασα τα κεριά αναμενα και ο καπνός χαράζει τη μορφή σου.

Μα ξέρω πως δεν γίνεται να κάψουμε την ιστορία μας στο δωμάτιο που φλέγεται.

Δεν μπορούμε να ρίξουμε απλά τα σώματα μας μέσα του,

Οι ψυχές μας θα βασανίζονταν σε κάθε ορίζοντα χαραυγή.

Γιατί οι μαριονέτες χωρίστηκαν.
Και πρωταγωνιστές μείναν οι αναμνήσεις, μαζί με το άρωμα που άφησες πάνω στην ζακέτα μου.