Ανεκπλήρωτο.

η Άρνηση

Αρνούμαι.

Ίσως το κάνω επίτηδες.

Πληρωμένη δολοφόνος, θήραμα η ευτυχία για να μου μείνει η θλίψη που φέρνει έμπνευση.

Εκείνη η σκέψη που αιωρείται σαν φάντασμα.

Τρέφομαι με τις αναμνήσεις και τις αυταπάτες να πιστέψω.

Αναπνέω μέσα από το φίλτρο των απωθημένων μου και έμαθα να λειτουργώ με μυαλό, όχι συναίσθημα.

Φυτοζωώ με ένα μόνιμο συναίσθημα ενοχής ακόμα και για την αναπνοή που άφησα.

Μα αρνούμαι
να απαλλαγώ από αυτό.

Όπως δεν μπορώ να
απαλλαγώ και από εσένα.