Με το ζόρι συγκάτοικοι

3. Πέτρα, ψαλίδι, χαρτί

Είχε απογευματιάσει, η Μίρκα είχε φύγει αφού φρόντισε να μας εξηγήσει τα πάντα για το σπίτι, έξω έριχνε καρέκλες και ο... Πώς τον είπαμε; Μπορ... Μπομπ;! Τέλος πάντων. Αυτός ο βλάκας και εγώ καθόμασταν ο ένας απέναντι από τον άλλο στους ευρύχωρους καναπέδες. Ήμασταν και οι δύο σοβαροί, για να είμαι πιο ακριβής ήθελα να του χυμήξω.

"Λοιπόν, Μπομπ-" πήρα πρώτη τον λόγο.

Με διέκοψε.

"Σιγά μην είμαι και ο Μπομπ ο Μάστορας," ειρωνεύτηκε. "Μπαρίς! Μπαρίς με λένε. Τόσο δύσκολο είναι να αποτυπώσει ο εγκέφαλός σου ονόματα πέρα από Γιαννάκης και Γιωργάκης;" ειρωνεύτηκε.

"Α! Να σου πω," πίεσα τα χέρια μου στον καναπέ. "Δεν φταίω εγώ που έχεις περίεργο όνομα".

"Ότι δεν είναι Ελληνικό είναι περίεργο. Μάλιστα. Είσαι και ρατσίστρια πέρα από κλαψιάρα δηλαδή, ξανθούλα" κατέληξε.

Άκου εκεί τι λέει το κάθαρμα. Ρατσίστρια. Εγώ. Αν είναι δυνατόν. Δεν το χωράει ο νους μου. Και κλαψιάρα από πάνω. Έχουν δίκιο τελικά όταν λένε πως καλύτερα να σου βγει το μάτι παρά το όνομα.

Και εσύ είσαι μαλάκας, κύριος, αλλά δεν το κάνω θέμα.

"Ούτε εμένα με λένε ξανθούλα. Κόφ' το αυτό. Ερατώ με λένε, Ερατώ! Και η γιαγιά μου είναι Πολίτισσα και αν μάθει ότι συγκατοικώ με Τούρκο, ιδιαίτερα εκνευριστικό σαν εσένα, θα πάθει εγκεφαλικό η καημένη" άρχισα να παραλογίζομαι.

Τι του έλεγα τώρα;! Μάλλον όλο το ταξίδι, η κούραση, η κατάσταση με τον Στέλιο και την προδότρια την Ελένη, όλα είχαν στραφεί εναντίον μου και ξεκίνησα να προσβάλλω τον ξένο άνθρωπο, που παρόλο που μου την έδινε γερά στα νεύρα, δεν άξιζε να δέχεται την υστερία μου.

Ο Μπαρίς έμεινε να με κοιτάζει σοβαρός και χωρίς να βγάζει κουβέντα. Τα χαρακτηριστικά στο πρόσωπό του σκλήρυναν, αλλά έμεινε ακίνητος και αμίλητος στην θέση του.

Κατσούφιασα μόλις κατάλαβα τι σαχλαμάρες του αράδιαζα.

"Συγγνώμη".

Όντως ένιωσα άσχημα. Τι χαζή που γίνομαι ώρες ώρες κι εγώ.

"Συγγνώμη, είμαι άυπνη και δεν ξέρω τι λέω" συνέχισα αφού δεν απαντούσε.

Μου έσπαγε τα νεύρα.

"Μάλλον η γιαγιά σου η Πολίτισσα ξέχασε να σου μάθει τρόπους" ειρωνεύτηκε.

"Ενώ οι δικοί σου τρόποι φωνάζουν από μακριά "Gentleman", τι να σου πω..." αντιγύρισα φανερά προσβεβλημένη.